Nicolaus van Weers/van Weersch woonde met zijn vrouw en vier van de vijf kinderen sinds 1881 in Berg aan de Veestraat 19. Berg en Terblijt bestond toen uit het gehuchten Berg, Terblijt, Vilt en Geulhem. Tegenwoordig heet de Veestraat Valkenburgerstraat. Bij hen in huis woonde ook zijn ongehuwde zus Barbara (*1827), hun oudste zoon Jacob. Hun zoon Michael woonde en werkte sinds 1883 bij boer Jan Hendrik Bemelmans (*1809) aan de Steenweg in Berg waar hij een van de dienstknechten was. De twee andere kinderen, Pieter en Maria woonden in 1881 uiteraard thuis. Zij waren toen 13 en 11 jaar oud.
Nicolaus overleed nog betrekkelijk jong in 1888. Hij werd 58 jaar. Hij is altijd dagloner geweest. Zijn weduwe Maria Gelders bleef in de Veestraat wonen met haar vier kinderen en haar ongehuwde schoonzus Barbara.
Ongeluk trof haar toen haar oudste zoon Jacob in januari 1890 overleed. Hij was twee dagen daarvoor 28 geworden. Maria had geen inkomen, daar zorgden haar zonen voor. En nu was er één minder. Michael en Pieter waren dagloners. Het gezin leefde dus per dag wat er binnenkwam. In 1896 kwam de schoonvader van Pieter: Jan Hubert Wolfs, geboren in Susteren in 1839 uit Echt bij hen wonen. Hij was toen 57 jaar en zadelmaker. Nu konden drie man geld binnenbrengen. Jan Wolfs ging in juli 1899 terug naar Echt.
Maria Gelders, weduwe van Nicolaas van Weers, overleed in 1906.
Drie kinderen bleven achter: Michael van Weers, Pieter van Weers en Maria van Weers.
Michael van Weers
Hij werd in 1864 in Berg geboren. Hij werkte, 19 jaar oud, korte tijd bij een boer in Berg waarna hij dagloner werd. In 1888 gaf hij het overlijden van zijn vader aan. Hij ondertekende de overlijdensakte echter met M van Weersch.
April 1898 trouwde hij in Berg en Terblijt met Anna Catharina Knoopen die in 1872 in Geulle geboren was. Drie van de vier huwelijksgetuigen waren niet verwant met het bruidspaar. De eerste was de gemeentesecretaris, de tweede was de veldwachter, de derde was een caféhouder. Pas de vierde was een bekende van de bruid: Joannes Wolfs, 58 jaar en zadelmaker. Dat was de schoonvader van Pieter, de broer van Michael. Hij woonde tijdelijk bij de moeder van Michael en Pieter.
Normaal zijn de getuigen directe verwanten. Hier was dat niet het geval. De reden was dat Michael met een ongehuwde moeder trouwde. Zij had een zoon die in 1891 als Alexander Knoopen geboren was. Bij het huwelijk was hij 6 jaar. Michael erkende hem bij zijn huwelijk: De aanstaande echtgenooten verklaren hierbij uitdrukkelijk als hun kind te erkennen dat geboren is in de gemeente Geulle de drie en twintigste juli achttienhonderd een en negentig in het geboorteregister ingeschreven aldaar als kind van de bruid en aan welk kind zijn gegeven de voornaam van Alexander zoo dat dit kind als gewettigd moet worden beschouwd en den geslachtsnaam van den bruidegom zal dragen.
Bij zijn huwelijk ging hij het huis uit, maar niet ver want hij betrok de woning in de Veestraat 23. Hij kwam van nummer 22. De Burgerlijke Stand noemde hem nog steeds Van Weersch, terwijl hijzelf de geboorte akten van zijn kinderen tekende met van Weers. Tot aan zijn overlijden in 1953 was hij afwisselend landbouwer, dienstknecht of dagloner. Anna Knoopen was in 1939 al overleden.
Er waren in dit huwelijk acht kinderen waarvan alleen Alexander niet in Berg en Terblijt geboren werd:
1: Alexander van Weersch werd in 1891 als Alexander Knoopen geboren. Bij het huwelijk van zijn moeder met Michael van Weers, werd hij gewettigd. Hij ging voortaan de achternaam van zijn stiefvader dragen. Omdat de ambtenaar destijds de foute achternaam van Weersch gebruikte, heeft Alexander altijd (of bijna altijd) deze achternaam gebruikt. Lees verder.
2: Hubert van Weers (1899- 1986) trouwde met Toetie Bergsteijn. Zij hadden in Geulhem een bazar en restaurant Klein Zwitserland. Lees verder.
3: Maria van Weers (1901-1965) ging als jonge meisje in dienst in Maastricht en Valkenburg. Eind 1931 kwam zij terug in Berg en Terblijt waar zij in oktober 1932 met Hubert Louis Jennekens trouwde. Het was een kort huwelijk want Hubert overleed enkele maanden later in februari 1933, 32 jaar oud. Hij was zwaar ziek geweest. Als oud rechtsback van de voetbalclub Valkenburg was hij onder de voetballers een graag geziene speler.
Het geluk vond Maria pas weer in 1941 toen zij met Frans Mikolic in het huwelijk trad. Hij verzorgde het taxi- en ziekenvervoer in Brunssum. Pas in 1955 werd hij genaturaliseerd. Maria overleed in 1965, 24 jaar met Frans getrouwd. Zij hadden geen kinderen.
4: Louise van Weers (1905-1967) werd twee dagen na haar dood gevonden. Zij was ongehuwd en 62 jaar oud.
5: Tinie van Weers (1907-1979) stond in haar trouwboekjes op haar bidprentje met de achternaam Van Weersch. Ook Tinie was onder andere in Maastricht bij dokter Gosé aan het Vrijthof dienstbode geweest. Zij had betrekkingen in Sittard, Valkenburg en zelfs in Hilligersberg in Rotterdam 1933-1934). Voor die tijd een heel eind reizen. Zij trouwde in 1938 met Jos Jennekens, geen broer van zijn zwager. Hun toekomstig adres was hotel L’Ortije in Brunssum. Lees verder. Zij kregen drie kinderen.
6: Jos van Weers (1909-1982) trouwde in 1937 met Maria van Uden. Haar vader had in Hoensbroek enkele huizen gebouwd. Een van die huizen werd hun huis. Hier begonnen zij in 1938 een sigarenwinkel/ en later ook een Sparwinkel. uit dit huwelijk werden drie kinderen geboren. Lees verder.
7: Pierre van Weers (1912-1969) was in zijn ouderlijk huis nog dagloner. Hij werd, net als zijn zwager Frans Mikolic, taxichauffeur, maar dan zelfstandig eerst in Berg en Terblijt en later in Elsloo. Lees verder. Bij het huwelijk van zijn zus Anna in 1939 was hij al chauffeur.
8: Anna van Weers (1917-1990) trouwde in 1939 met de Maastrichtste melkhandelaarJan Roijen. Zij verhuisden naar Amby. Het echtpaar kreeg drie kinderen.
Pierre van Weers
Eind 1912 werd Johannes Petrus van Weers in Berg en Terblijt geboren uit Johannes Hubertus Michael van Weers (1864) en Anna Catharina Knoopen. Zijn vader Michael van Weers gebruikte zowel de achternaam van Weersch als van Weers. Zijn opa Nicolaus van Weers (1830-1888) werd door de ambtenaar bij zijn huwelijk in 1861 ook Van Weersch genoemd terwijl Nicolaus de akte met Van Weers ondertekende. Pierre hanteerde echter van Weers als achternaam.
Pierre stond in januari 1940 als taxichauffeur op een klant te wachten toen er door iemand uit Maastricht tegen zijn been werd gereden. Toen bekend werd dat hij zijn rechteronderbeen gebroken/ gescheurd had, kreeg hij fl. 10,- van de Uitgevers-maatschappij Neerlandia. Diezelfde week brak iemand anders ook zijn rechteronderbeen en deze persoon ontving fl. 20,- van dezelfde maatschappij. Na verloop van tijd werd koudvuur geconstateerd en moest zijn onderbeen afgezet worden. Hij woonde toen nog in Berg en Terblijt.
Halverwege de veertiger jaren trouwde Pierre met Anna Debets en verhuisden zij naar Elsloo.
In 1950 stond hij al in het telefoonboek van Elsoo met zijn taxionderneming . Zij hadden nummer 481. In 1966 kreeg hij een Hinderwetvergunning voor een autoservicewerkplaats annex motorbrandstoffenpompinstallatie (garage en een benzinepomp).
Hij adverteerde: Taxi-ondernemer belast met het ziekenvervoer van leden en inwonende gezinsleden van het Algemeen Mijnwerkersbond wonende in de gemeente Geleen, Beek, Neerbeek, Geulle, Elsloo, Stein en Meers.
Dag en nacht geopend.
Pierre en Anna kregen vier kinderen. Hun zoon Hub nam na het overlijden van zijn vader de garage en benzinepomp aan de Mauritsweg in Elsloo over.
Hub van Weers
Hub, een van de zonen van Pierre, begon onder meer met het bouwen van een kantoortje bij de pomp aan de Mauritsweg in Elsloo. Het witte huis rechtsachter is gebleven .De schuur links en het huis erachter werden afgebroken . Achter het witte huis stond een koeienstal. Die werd verbouwd tot wegrestaurant Ruimzicht. De man die knielt was een oom van moederskant, rechts staat Hub van Weers. Een buurman stond erbij te kijken.
Het nieuwe LPG kwam in 1975. In de vergunning werd dat een LPG installatie voor opslaan en afleveren van motorbrandstoffen genoemd.
Gemeente waarschuwt niet
Wegafsluiting dupeert pompstation
Zonder voorafgaande waarschuwing heeft het gemeentebestuur van Elsloo de Mauritsweg die de verbinding is tussen Geleen en Elsloo voor alle verkeer afgesloten. Mevrouw J. van Meers die aan die weg een benzineverkooppunt en taxibedrijf drijft is daarmee allerminst ingenomen. Haar bedrijf is voor de klanten nu alleen nog maar via een grote omweg bereikbaar. De afsluiting kost haar nu al een groot deel van de benzine-omzet.
“Plotseling was de weg gesloten. De burgemeester zegt dat er niets aan te doen is omdat mijn bedrijf nog wel via de omweg te bereiken is. Die omweg betekent wel ook het passeren van twee gevaarlijke kruispunten. Ik heb al een deel van mijn vaste klanten verloren”, klaagt de exploitante van het bedrijf aan de Mauritslaan. Ze heeft inmiddels de steun van twee raadsleden van Elsloo gekregen.
TWIJFELS
Raadslid H. Palmen en zijn collega van Es betwijfelen of de gemeente Elsloo de weg zo maar mag afsluiten. „Wij hebben b. en w. een brief geschreven met het verzoek de kwestie op de agenda van de eerstvolgende raadsvergadering te zetten. Het is toch wel vreemd dat de afsluiting niet tevoren ter inzage is gelegd en dat belanghebbenden daardoor geen bezwaren hebben kunnen inbrengen. Er is geen enkele publiciteit tevoren geweest”, aldus de heer Palmen.
WEGDEK
De gemeente Elsloo heeft de weg gesloten in verband met de erbarmelijke staat van het wegdek. „Wettelijk is de publicatie vooraf niet noodzakelijk. We hebben wel achteraf de afsluiting bekendgemaakt”, liet vrijdag een woordvoerder van het gemeentebestuur weten. „We wachten nu op geld om de weg op te knappen en hopen dat dat over een half jaar geregeld is”. De twee raadsleden zullen pogen de weg weer opengesteld te krijgen. Desnoods als een eenrichtingsverkeersweg. „Da’s in ieder geval beter dan niks”, zegt mevrouw van Meers daarvan.
bron: Limburgs Dagblad voor Sittard en Geleen, 1975
Noot: De hier genoemd mevrouw J. van Meers is José Penders, echtgenote van Hub van Weers.
Hij sloot zich met de garage aan bij de Unigar keten. In 1989 stopten zij met de pomp en met de garage in 2006. Zij woonden destijds in het huis aan de Mauritsweg dat in 1922 gebouwd was. Bij de verbouwing werd ook het plafond bij de voordeur opengebroken. Daar viel een stukje hout naar beneden. Toen zij het beter bekeken bleek een van de bouwvakkers zijn naam achtergelaten te hebben.
Op het plankje staat: Arthur Schubert,16 mei 1922, Velten, b. Berlin, Bötzonerstr 199. Het betreft de Bötzowerstrasse in Velten, ongeveer 50 noordelijk van Berlijn.
