Hub van Weers trouwde in 1928 met Toetie Bergsteijn. Haar ouders bezaten een uitspanning onder de naam Klein Zwitserland in Geulhem. Omdat Geulhem in die tijd behoorlijk toeristisch was, waren zijn aanstaande schoonouders, naast het restaurant, al met een winkeltje begonnen waar souvenirs verkocht werden. Dit noemden zij de Bazar. En via de bazar zorgden zij er ook voor dat er ansichtkaarten kwamen van Geulhem en van Houthem-Sint Gerlach. Bekend zijn de ansichtkaarten aan het begin van de 20ste eeuw (1909-1949).
Onderwerpen waren: de rotswoningen in Houthem, de Geulhemmergroeve, de Watermolen, Rotspartij bij Valkenburg.
Als uitgever stond eerst H. Bergsteyn, Vervolgens Bazar Bergsteijn en Bazar van Weers -Bergsteijn, uiteindelijk Bazar Van Weers.
De bazaar stond eerst op nog geen tweehonderd meter van de theetuin, Naderhand werd hij herbouwd bij het woonhuis en tenslotte, na de Tweede Wereldoorlog, werd de bazaar aan het woonhuis verbonden. de theetuin was inmiddels verdwenen.
Deze bazaar was een tijdlang eigendom van de dochter van Hub van Weers: Nike, die later trouwde met Jef Pluijmen. Tegenwoordig is de bazaar verdwenen en het huis verbouwd tot totaal één woonhuis.
De familie Bergsteijn, en later Van Weers, heeft heel wat ansichtenkaarten uitgegeven. Hieronder een kleine keuze uit het grote aanbod.
1924
Juli 1924, 25 jaar oud, deed Hub van Weers als wielrenner mee aan de wedstrijd van Limmel-Maastricht- Weert-Kruisberg-Beek-Krawinkel- Geleen-Sittard en terug. Een afstand van 45 km. Hij kwam als vijfde aan met een tijd van 1 uur en 11 minuten. Hij fietste voorde Limmelse Wieler- en Rennersclub De Kettinggangers.
1928
Hub van Weers trouwde in Geulhem met Toetie Bergsteijn. Uiteraard werd er een familiefoto gemaakt tegen de rotspartijen van Geulhem.
1939
Toen zijn zus Anna in 1939 trouwde, was hij, samen met zijn broer Pierre, huwelijksgetuige. Hub van Weers zei controleur te zijn.
1945-1949
In een interview zei Hub van Weers tussen 1945 en 1946 tien maanden waarnemend burgemeester geweest te zijn van Berg en Terblijt. De krant van oktober 1945 had zijn naam niet goed gehoord en noemde hem hier foutief Wetzel.
Hoe zat het toen in elkaar?
In mei 1944 vroeg burgemeester J.J.B.H. Goossens ontslag dat hem eervol verleend werd. Als opvolger werd in augustus 1944 J.J.H. Lamerichs benoemd. Toen Berg en Terblijt in september 1944 bevrijd werd, kreeg dhr. Lamerichs het onterechte stempel dat hij in die paar weken dat hij burgemeester was, fout was. Klik hier voor het waarom.
Lamerichs: De Bril
(…) Men voerde de jongens af via de Rijksweg en de Cauberg af richting Broekhem. In die tijd was J.J.H. Lamerichs burgemeester van Berg en Terblijt. In de volksmond noemden ze hem ‘de Bril’.
De Duitsers hadden de vermeende partizanen aan de kerk tegen de muur gezet. Wel werden ze nog even ondervraagd maar men verstond ze niet en geloofden hen niet. Toch werden de zes jongens toen opgesloten.
‘De Bril’, die ondertussen door inwoners van Vilt en anderen was gewaarschuwd om hulp en bemiddeling te bieden, kwam snel in actie. Willem Lamberiks werd door de Duitse militairen naar het jezuïetenklooster in de Kattenbeek gebracht. Dit was geheel door de Duitsers in gebruik genomen. De plaatselijke militaire arts heeft hem toen behandeld en daarna mocht hij weer naar huis, bonen plukken.
De zes jongens moesten voor de krijgsraad verschijnen. Omdat men hen nog steeds als partizanen beschouwden zouden ze de doodstraf krijgen. Ze werden teruggebracht naar de cel. Ondertussen was burgemeester Lamerichs met de leiding van de Sicherheits Polizei in gesprek. Hij overtuigde de Duitsers ervan dat de vermeende partizanen gewoon stoute Viltse jongens waren. Daarna werden ze gelukkig net op tijd, vijf minuten voor de fusillering, vrijgelaten. Nogmaals dank, meneer ‘de Bril’!
bron: Mathieu Braeken in Markant Zuid-Limburg, mei 2013.
In september 1944 werd dhr. Goossens gevraagd om opnieuw burgemeester te worden. De ambtenaar schreef: … zal het ambt van burgemeester in de gemeente Berg en Terblijt ook verder door U worden vervuld zonder dat het noodig is dat opnieuw beëediging plaats vindt.
Op 5 juli 1945 stuurde Goossens een brief naar de Raad dat hij wenst, vanwege het overschrijden van den 65-jarigen leeftijd van zijn ambt te worden ontheven per 16 juli 1945.
Vervolgens werd P.A.J. Muijters op 16 juni 1946 tot burgemeester van Berg en Terblijt benoemd. Hij was onder dhr. Goossens gemeentesecretaris geweest.
Met dank aan Heemkundevereniging Houthem-Sint Gerlach.
Er is dus een manco tussen juli 1945 en juni 1946. Dit gat werd door Hub van Weers gedicht. Reken je vanaf augustus 45 tot juni 46 dan zijn dat inderdaad de door hem genoemde tien maanden.
Het gaat verder, want Hub bleef in de gemeentelijke politiek. Op 26 juni 1946 waren er gemeenteraadsverkiezingen. Lijst 1 werd door Hub van Weers aangevoerd en hij kreeg 462 stemmen. De aanvoerder van Lijst 2 J.H. l’Ortije kreeg 111 stemmen. Van de totaal 942 uitgebrachte stemmen had Van Weers 49% en werd hij wethouder.
In 1949 waren er weer verkiezingen. Dit keer werden er 991 stemmen uitgebracht waarvan Hub van Weers er 366 kreeg (37%). Weer werd Hub wethouder.
De laatste keer dat hij zich met de politiek “bezighield” was bij het afscheid van burgemeester Muijters in 1969. Hub was toen lid van het afscheidscomité.
1950
Gemeente Berg en Terblijt
14 Sept. 1950
Aan
De heer Minister van Binnenlandse Zaken te ‘s-Gravenhage,
Tijdens het burgemeesterschap van de N.S.B.-er Lamerich van 30 Augustus 1944 tot 15 September 1944 (bevrijding der gemeente) werd een groot aantal ingezetenen gedwongen om ten behoeve van de Duitsers loopgraven, tankvallen en mangaten te maken, waarvoor uit de gemeentekas een vergoeding betaald is geworden ten bedrage van ƒ. 3210,39.
Dit bedrag werd nimmer door de gemeente terugontvangen. Aangezien de tegenwoordige burgemeester eerst m.i.v. 16 juni 1946 in functie is getreden en in de mening heeft verkeerd, dat gemeld bedrag vóór die tijd gedeclareerd was geworden, blijkt nu, dat van dit bedrag bij geen enkele instantie aangifte werd gedaan met het doel dit gerestitueerd te krijgen.
In verband hiermede wenden wij ons tot U met het verzoek om te willen bevorderen, dat dit bedrag alsnog aan deze gemeente wordt terugbetaald.
Burgemeester en Wethouders van berg en Terblijt.
De Wethouder
(get.) H. van Weers.
De Burgemeester,
(get.) P.A.J. Muijters.
Het antwoord:
Ministerie van Financiën
Bureau Financiering Wederopbouw Publiekrechtelijke Lichamen
Alexanderstraat 15
A.Z. 96/43499/9.294
Gericht schrijven van
September 1950, no 2651
Onderwerp: aanleg van verdedigingswerken ad ƒ. 3.210,39
Aan het gemeentebestuur van Berg- en Terblijt
‘s-Gravenhage, 28 September 1950
Uw nevensvermeld dat mij via het Ministerie van Binnenlandse Zaken bereikte, zal als een voorlopige schade-aangifte worden beschouwd en is inmiddels als zodanig geregistreerd onder het nummer van deze brief.
In verband met het vervallen van de voorschriften, die ter zake gedurende de Duitse bezettingstijd golden, kan vooralsnog niet tot afwikkeling der schade worden beslist of – en zo ja, in hoeverre – de desbetreffende uitgaven voor vergoeding uit ’s Rijks kas in aanmerking kunnen worden gebracht.
Ik stel mij voor t.z.t. op deze aangelegenheid terug te komen.
Het Hoofd van het Bureau,
Voor deze,
De chef van de afdeling A .Z.
A. Hausert
1951
Jubileum de heer van Weers bij „de Valk” Valkenburg
VALKENBURG, 18 Jan. (Eig. corr.)
Te Berg en Terblijt viert Vrijdag 19 Jan. dhr. J. Th. H. van Weers, Geulhem 179 zijn zilveren jubileum in dienst van het garage- en touringcarbedrijf „De Valk”, Als chauffeur kwam de jubilaris in 1926 in dienst van bovengenoemd bedrijf. Vervolgens werd hij controleur en hoofdcontroleur, waarna zijn promotie volgde tot chef vervoer, een betrekking waarvoor een groot organisatietalent vereist is.
Met hart en ziel is dhr. v. Weers aan het bedrijf verbonden en in de loop der jaren heeft hij het garage- en touringcarbedrijf zien uitgroeien tot één der modernste ondernemingen in het land.
Door zijn ijver, plichtsbetrachting en collegialiteit heeft de jubilaris zich veel sympathie verworven, zowel van de directie als van de ondergeschikten. Ook in het gemeente- en verenigingsleven van Berg en Terblijt neemt de jubilaris een voorname plaats in. Na de bevrijding was dhr. v. Weers enige tijd waarnemend burgemeester, terwijl hij momenteel als wethouder zijn beste krachten geeft in het belang der gemeente
Dat ook de sport zijn belangstelling beeft bewijst zijn voorzitterschap van de voetbalclub „Berg”.
bron: Limburgsch Dagblad januari 1951
1959
Passagiers hielpen mee
Toen De Valk ’n Valkje was.
Oudste bus-onderneming in Limburg bestaat 40 jaar
DAN MOET JE UITKIJKEN als je Florent Habets van het auto- en touringcarbedrijf „De Valk” te pakken wilt krijgen. Hij ontglipt je toch steeds. En als je hem eenmaal te pakken hebt krijg je drie woorden van hem. Daarom zijn we naar meneer H. van Weers gestapt, de chef van het vervoer. „Meneer Habets zegt niet veel, maar doet. Hij is geen man van woorden, maar van daden”, zo zegt meneer Van Weers. En die daden zijn voor iedereen zichtbaar: een garage in Valkenburg, zoals je geen grotere in Zuid-Limburg vindt, een wagenpark met 55 wagens, voor het merendeel bussen; een bedrijf met 144 personeelsleden, en ga zomaar door. Meneer van Weers laat ons de schitterendste bussen zien. De allernieuwste kosten 85.000 gulden per stuk. En daarmee rijden de chauffeurs van „De Valk” door gans Europa.
Meneer Hub van Weers, de chef van het vervoer, is de oudste werknemer, die nog in dienst is. Hij was de eerste chauffeur. Je ziet hem hier op de foto, in een Chevrolet-busje, waarin plaats was voor 16 man. Dit busje is het eerste dat Florent Habets aanschafte. Het was van boven helemaal open. Je kon er een kap overheen trekken. In dit busje hebben heel wat toeristen tochtjes naar het buitenland gemaakt.
Waaien
Ziet u meneer Van Weers staan, daar helemaal rechts? Zijn gezelschap bestond meestal uit beter gesitueerden, want vroeger was het nog niet zo, dat iedereen naar Valkenburg kwam. De dames en heren staan er piekfijn op. Als het wat hard waaide drukten de heren hun hoed wat vaster op het hoofd en de dames haalden een hoofddoekje te voorschijn. Holderdebolder ging het over de wegen, want die waren toen nog niet veel zaaks. Je banden hielden het niet lang uit. Het kon gebeuren dat per dag 5 tot 6 banden kapot sprongen. De toeristen gaven daar niets om. Ze hielpen je mee met een nieuwe band op te leggen. De toeristen beschouwden zo’n tocht als een soort sportief genoegen. Nu is dat anders, zegt meneer Van Weers. Als je nu een kapotte band onderweg hebt, heb je kans dat je klachten krijgt. Ze moeten er maar voor zorgen, dat zoiets niet gebeurt, zeggen ze dan. Maar dat was vroeger anders.
Voor een krats
Die foto hier, zegt meneer Van Weers, is gemaakt in 1926. We hadden die wagen al van 1919. Ik weet niet wie er het eerst mee gereden heeft. Ik geloof dat deze foto gemaakt is op de Daelhemerweg. Er gingen 16 man in zo’n wagen. We maakten er tochtjes mee door Zuid-Limburg en ook naar het buitenland. Als we naar Luxemburg gingen, maakten we een grote tocht. We reden niet meer dan 50 km. Verder weet ik van dat hele rijden van vroeger niks meer af. Het is zo’n groot bedrijf hier en er gebeurt elke dag wat nieuws. Ik heb noodt ongelukken gehad, gelukkig niet O ja, nu en dan ’n deukje, maar dat mag geen naam hebben. Het is jammer dat we deze Chevrolet niet meer hebben. Dat had een museumstuk voor ons moeten zijn. We hebben hem toentertijd voor een paar centen verkocht. Ik heb nog laatst tegen meneer Habets gezegd: Dat hadden we nooit moeten doen. We hadden hem rustig ergens ineen hoekje van onze garage moeten laten staan. Dan hadden we tegen iedereen kunnen zeggen: Daar zie je nu onze oude glorie.
Minder
De toeristen hadden toen minder klachten dan nu, zegt meneer Van Weers. Ze waren erg gemakkelijk. De mensen genoten geweldig. Die foto hier is gemaakt bij het vertrek voor onze tocht. Er waren zo’n veertig jaar geleden net zoveel toeristen als nu. Meneer Habets verstrekte folders aan de toeristen, waarin hij reclame maakte voor onze tochten. We zijn het oudste vervoersbedrijf per bus in Limburg. Vóór ons liepen in Valkenburg wagens met paarden ervoor. Er was plaats in voor 8 of 10 man. De mensen zaten met bet gezicht tegenover elkaar. Ook liepen er koetsen voor 4 personen. Ik heb 10 jaar gereden Nu rijd ik ’n enkele keer met zo’n nieuwe bus. Je moet er toch altijd weer aan wennen. Als ze leeg is gaat het nog wel. Je moet feeling hebben om met zo’n bakbeest van een bus te rijden. Als ik vroeger maar een duimbreed ruimte had kwam ik erdoor. Die bussen hebben zo’n geweldige lengte. De verzorging, dat is ’t hem, dat kost ook veel geld. We hebben jammer genoeg bijna geen documentatie-materiaal. Dat is allemaal met de oorlog verloren gegaan Ja, nu bestaan we 40 jaar, maar dat wordt helemaal niet gevierd We gaan gewoon verder met onze touringcar-tochten, met onze lijndienst Maastricht-Valkenburg- Hoensbroek (één miljoen mensen per jaar) en met ons mijnwerkersvervoer (half-miljoen mijnwerkers per jaar).
1966
Th. van Weers veertig jaar bij “de Valk”
Valkenburg, 14 jan. – Op 22 januari zal de heer Th. van Weers uit Berg en Terblijt zijn veertigjarig jubileum in dienst van N.V. Auto- en Touringcarbedrijf “De Valk” te Valkenburg vieren.
De heer van Weers begon als chauffeur zijn loopbaan en werd weldra hoofdchauffeur. Zijn verdiensten voor ’t bedrijf maakten hem achtereenvolgens controleur en hoofd controleur op de lijndiensten en overige vervoer. Nadat de heer van Weers vijftien jaar in dienst was van “De Valk” werd hij benoemd tot chef-vervoer, een taak die hij vijfentwintig jaar lang op een bijzondere wijze vervulde.
Na de bevrijding was hij gedurende een jaar waarnemend-burgemeester van de gemeente Berg en Terblijt en zeven jaar wethouder.
Het verenigingsleven is een belangrijke rol in het leven van de heer van Weers gaan spelen. De voetbalclub “Berg en Terblijt” had een uitstekende en graag geziene voorzitter in hem. Hij was tevens de medeoprichter van de VVV Berg en Terblijt. Nog tal van andere verenigingen ondervonden in de afgelopen jaren zeer veel steun van de heer van Weers
De receptie die ter gelegenheid van zijn dienstjubileum wordt gehouden zal plaatsvinden in hotel Gerritsen te Houthem van vier tot zes uur ’s middags.
bron: Limburgs Dagblad 14 januari 1966
Noot: opvallend is dat hij in dit artikel Th. van Weers wordt genoemd, terwijl in het andere artikel hij H. van Weers wordt genoemd.
1978
In Feesttooi Voor Gouden Paar Van Weers-Bergsteijn
Groot feest in Geulhem wordt gevierd op vrijdag 20 oktober. Feest omdat er in het kleine dorpje aan de Geul een gouden bruidspaar woont. En niet zo maar het eerste het beste, maar een gouden paar, dat al die vijftig jaren van hun huwelijk in Geulhem, in hetzelfde huis aan de Geulhemerweg, lief en leed met elkaar heeft gedeeld. De mensen in Geulhem weten natuurlijk al lang wie ik bedoel, want zij hebben zich al weken lang op dit feest verheugd. Het zijn Hubert van Weers en zijn in Geulhem geboren echtgenote Hubertina van Weers-Bergsteijn, die elkaar een halve eeuw geleden in de kerk van Berg en Terblijt, en dat was nog in de oude kerk, het jawoord gaven.
Feest in Geulhem, maar ook feest voor de hele gemeenschap Berg en Terblijt. Want bij velen in deze gemeente is de herinnering aan Hub van Weers nog niet uitgevist. De heer van Weers heeft dan ook een leven vol aktiviteiten en vooral vol van inzet voor de gemeenschap Berg en Terblijt achter de rug. “Ik heb nooit langs de lijn gestaan. Ik heb me altijd ingezet, of dat nu voor de gemeente of voor de sport was”, zegt de heer Van Weers met enige trots over zichzelf.
Het is voor uw Reporter erg moeilijk uit te maken welk facet uit het lange, werkzame leven van de bruidegom het eerste aan de orde gesteld moet worden. Is het zijn werk als plaatsvervangend burgemeester en als wethouder in de moeilijke jaren na de oorlog? Of moet ik eerst praten over de 43 jaren, die hij bij garagebedrijf de Valk in Valkenburg heeft gewerkt? Of hebben zijn taken op sportgebied vrijwillig en onbezoldigd, achteraf gezien meer te betekenen gehad? Ik weet het niet.
Hubert van Weers mag zich erop beroemen dat bij een korte periode burgemeester van Berg en Terblijt is geweest. Dat was in 1945, direkt na de perikelen van de Tweede Wereldoorlog. In afwachting van de benoeming van de heer P. Muyters tot burgemeester van Berg en Terblijt was de heer van Weers 10 maanden lang waarnemend burgemeester. „Een moeilijke tijd, dat begrijp je wel,” zegt hij er zoveel jaren later nog van. „Maar met de hulp van de heer Muyters, die toen gemeente-sekretaris was, hebben we het toch geklaard. Alles was in die tijd op de bon, tot vensterglas toe. Ik herinner me nog dat we bomen hebben laten kappen om er in Brabant klompen van te laten maken. De inwoners van Berg konden die dan voor een gulden zestig per paar bij het gemeentehuis komen afhalen. Schoenen waren er helemaal niet. Kolen ook niet. Wel kregen we een toewijzing „sjlam” kolenslik, en daar waren we maar wat blij mee”.
Dat de plaatsvervangend burgemeester het in die periode goed heeft gedaan werd bij de eerste echte gemeenteraadsverkiezingen van na de oorlog bewezen. De heer van Weers behaalde toen meer dan 50% van alle stemmen persoonlijk op zijn naam. Tot 1953 bleef hij aktief in de gemeentepolitiek.
Samen met de heer Wiel Stoffels en burgemeester Muyters vormde hij het dagelijks bestuur van de gemeente.
“Er was in die tijd veel te doen en we hebben ook veel gedaan. Tegenwoordig wordt meer gepraat dan gedaan,” zegt hij met kennis van zaken.
De reden, dat hij ophield met zijn aktiviteiten in de gemeentepolitiek was, dat hij het niet meer kon kombineren met zijn drukke werkzaamheden bij garagebedrijf de Valk. Tot m’n zeventigste jaar heb ik daar gewerkt, 43 jaar lang. In januari 1926 begon ik er als hulp in de garage en in de zomer reed ik dan bussen. Tenminste wat ze toen bussen noemden. In 1928 begon de Valk een lijndienst en een jaar later werd ik daarvan kontroleur. Via hoofdkontroleur ben ik opgeklommen tot Chef-vervoer, en die funktie heb ik ruim 25 jaar gehad. De heer F. Habets, eigenaar van de Valk, heeft vaak tegen me gezegd: “Wij tweeën hebben het bedrijf opgebouwd. Dat heb ik altijd als een hele eer beschouwd.”
Als chef Vervoer was de heer van Weers verantwoordelijk voor de planning en uitvoering van alle busdiensten. Niet alleen de lijndienst, maar ook het mijnwerkersvervoer, zo’n 1700 man per dag, en het arbeidsvervoer naar fabrieken in Heerlen en Maastricht. “In de goede tijd hadden we zo’n 50 wagens dagelijks op de weg inklusief toeringcars. Dat was een hele organizatie. Ik heb van de chauffeurs altijd uiterste stiptheid geeist. Je kunt mensen niet laten wachten Wanneer ze dat wisten was het goed, Halve nachten heb ik gepuzzeld om de diensten kloppend in elkaar te draaien. Vooral door de ingewikkelde Rijtijdenwet was dat geen gemakkelijke taak”, zegt de heer van Weers, er nu op terugkijkend.
Naast zijn drukke werkzaamheden vond hij ook nog de tijd om voorzitter te zijn van de voetbalklub Berg in de jaren 1947 tot 1960, ook nog om de handbalklub Be Quick op te richten in 1953. Dat laatste gebeurde in feite tijdens het 25-jarig bestaan van de voetbalklub, toen pastoor Halmans opmerkte, dat er ook iets op sportgebied voor de meisjes van Berg moest komen. Naast oprichter van Be Quick was de heer van Weers toen ook aktief in bet bondsbestuur. Hij was vele jaren wedstrijdleider, verzorgde de ledenadministratie van de limburgse handbalbond en kontroleerde iedere week de wedstrijdformulieren die door de klubs werden ingezonden. Een werkje waar menig avondje aan werd besteed.
Voeg daarbij nog zijn hulp aan de aktie om de verkenners van Berg aan een eigen verkennersgebouw te helpen, zijn lidmaatschap van de VVV Berg, het bestuurslidmaatschap van het Bejaardenkomitee en het feit dat hij tot z’n zeventigste konsul is geweest van de KNVB voor Berg en Vilt, dan hebt u een indruk van het drukke leven van Hubert van Weers.
De gouden medalje van Oranje-Nassau die hij in 1966 bij zijn 40-jarig dienstjubileum ontving, komt hem ook meer dan wie ook toe.
Na deze opsomming van allerhande aktiviteiten van de gouden bruidegom, valt het verhaal van zijn echtgenote op door bescheidenheid en soberheid. “Ik heb altijd hard gewerkt. Zes kinderen groot gebracht en in de zomerdag van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds laat in onze Bazar gestaan, waar ik de gasten hielp. Daar bleef niet veel tijd voor wat anders voor over,” zegt mevrouw van Weers. De zes kinderen komen volgende week vrijdag uit alle delen van het land allemaal naar het feest, dat in de Geulhemermolen wordt gevierd. Zij brengen dan 13 kleinkinderen mee, die in de loop der jaren het geslacht van Weers zijn komen versterken. Dat feest begint ’s morgens om 11 uur in de parochiekerk van Berg en Terblijt met een dankmis. Receptie is er van 19 tot 20.30 uur in de Geulhemermolen.
53 jaar geleden, uiteraard op een kermisdag in Berg en Terblijt zoals dat vroeger meestal het geval was, hebben Hub van Weers en “Toeti” Bergsteijn elkaar leren kennen. Het was liefde op het eerste gezicht, een liefde die al die tijd heeft standgehouden . Ook nu nog. Samen zorgen ze voor hun tweepersoonshuishouden in het witte huis aan de Geul, pal tegen de bergwand gebouwd. Samen zorgen ze ook, dat het hun gasten aan niets ontbreekt, zoals uw Reporter tijdens het gesprekje mocht ondervinden. Tegen de viering van hun gouden trouwdag zien ze wel een beetje op. „Waarom al die drukte, Dat hoeft van ons niet”, zegt mevrouw van Weers. Maar ze verheugen zich toch al op, dat op die 20ste oktober weer eens iedereen bij elkaar komt. Al hun familie, hun vrienden, bekenden en de vele mensen waarmee zij in hun erg druk, arbeidszaam welbesteed leven goede kontakten hebben gelegd.
Ik vrees dat zelfs de Geulhemermolen op deze gouden feestdag te klein zal blijken.
bron: Limburgs Dagblad 1978
1984
In 1984 verscheen een artikel in het inmiddels opgeheven kwartaalblad Geulrand, dat we via de Heemkundevereniging van Houthem-Sint Gerlach mochten ontvangen, over de sluiting van de bazar en restaurant.
Nostalgisch verlies voor Geulhem
Omstreeks 1900 liet het echtpaar Harie Bergsteijn-van Lijf op de hoek van de Wolfsdriesweg en de Geulhemerweg in Geulhem een houten keet neerzetten. Zij startten er met de verkoop van souvenirs en prentbriefkaarten. Later kwamen daar koffie, melk, limonade, snoepgoed en vers geplukt fruit bij.
Geulhem is immers vanwege zijn volslagen buitenlands karakter altijd een van de meest bezochte gehuchten van Zuid-Limburg geweest. De wandelwegen langs de Geul naar Geulhem zijn zowel stroomop- als stroomafwaarts bijna „klassiek” te noemen. Geulhem had vroeger trouwens heel wat te bieden: de rotswanden met bewoonde grotwoningen, de mergelgroeven met historische schuilkapel, de Blauwe Zaal in een van de grotten, de watertoren, de champignongrotten, het zeer speciale natuurschoon enzovoorts, en dan spreken we nog maar niet van het Fossielenmuseum, het grottenaquarium en dergelijke die later aandacht trokken.
Geen wonder dat Harie Bergsteijn, oud-KNIL-militair met diverse onderscheidingen uit Nederlands Oost-Indië, er probeerde een boterham te verdienen met souvenirs en verversingen. Hij gaf het uiteraard alleen ’s zomers geopende winkeltje de naam „Klein Zwitserland”.
In 1933 werd het bedrijfje overgeplaatst naar een pand aan de Geulhemerweg tussen het Somersplein en de Geulhemermolen, dat de naam „Bazar” kreeg. Het keetje op de hoek van de Wolfsdriesweg werd afgebroken. Ouderen herinneren zich nog de winkeljuffrouw Blanken, die in de „Bazar” gedurende een aantal jaren al even minzaam als haar werkgevers de toeristen op hun wenken bediende.
Er kleeft een brok romantische nostalgie aan dit kleine winkeltje, dat in een behoefte voorzag en zich tachtig jaar handhaafde. Want het werd overgenomen door het echtpaar H. van Weers-Bergsteijn (dochter en schoonzoon), later geëxploiteerd door mevrouw Nike Pluymen-van Weers (kleindochter van de stichters) en gedurende de laatste seizoenen verhuurd aan de heer Ser Raeven.
Die houdt er nu mee op. Het pand is namelijk door een van de zonen van eigenaar van Weers aangekocht en wordt verbouwd. Dan is de kleine Bazar verleden tijd en met het verlies van de enige souvenirswinkel, wordt Geulhem weer een brok „Vroeger” armer. Geulhem is reeds ál te veel attrakties en voorzieningen kwijteraakt.
1986
In 1987 kreeg Hubert van Weers, als ere voorzitter van de voetbalvereniging VV Berg ’28 van de KNVB een bronzen medaille ter ere van zijn veertigjarig jubileum bij deze voetbalclub. Hij was vele jaren voorzitter en was ook adviseur van de KNVB in Zuid Limburg.
.