Frans van Wersch
Frans van Wersch werd op 10 april 1904 in Heerlen geboren. Zijn leven lang woonde hij in de Heerlense wijk Schandelen. Zijn vader Willem was marktmeester en horlogemaker in Heerlen, maar overleed te vroeg op 45-jarige leeftijd aan de Spaanse griep in 1918. Hij was 45 jaar. Vandaar dat Frans, 14 jaar oud, tot zijn 21ste een voogd kreeg. Dat werd zijn oom Ferd van Wersch uit de Stationstraat in Heerlen. Dit voogdijschap verliep niet zoals Frans gehoopt het en in 1919 vertrok hij dan ook naar Valkenburg waar hij leerling monteur werd bij de net nieuwe garage van Florent Habets. Jaren later werd dit de autobusonderneming De Valk.
Hoelang hij dar bleef? In 1923 kwam hij vanuit Gulpen naar Heerlen. Inmiddels was hij 19 jaar en moest in militaire dienst. Hij werd op 10 april 1924 ingelijfd als gewoon dienstplichtige bij het 2e bataljon, 5e regiment Veldartillerie en werd in de kazerne van Amersfoort gelegerd. Hij was 1,714 meter groot.
Na zijn diensttijd ging hij in maart 1925 als hulpsmid op de Oranje Nassau 1 werken. In 1950 vierde hij hier zijn 25-jarig jubileum.
In 1925 meldde hij zich ook aan bij het kerkkoor van de H.Hartkerk van Heerlen in de wijk Schandelen. Veertig jaar later, in 1965, ontving Frans, samen met de dirigent Morreau en zangcollega Schuts vanwege hun lidmaatschap vanaf het begin van het koor, de Gregoriusmedaille en tien jaar later, in 1975 de pauselijke onderscheiding Pro Ecclesia et Pontifici. Zijn zoon Jacques werd ook lid van dit koor.
Jacques schreef in zijn boek: Ik haalde mijn vader vaker op van zijn werk. Voor de mijnpoort stond ik dan te wachten tot hij kwam. Als we dan samen naar huis liepen, was ik apetrots op hem en ik keek mij steeds weer de ogen uit., Pap was beresterk en qua spieren kon hij wedijveren met de acteur Johnny Weissmuller die op het witte doek de rol van Tarzan speelde. Als de zon scheen en hij van het harde werker in de mijn zweette dan glom zijn gespierde lichaam, Je kon dan goed zien hoe de spieren in kabels over zijn armen liepen. Ja hoor, zijn vader was zonder dat hij het wist het evenbeeld van deze voormalige Amerikaanse Olympische zwemkampioen.
Frans trouwde in 1930 met Maria Helena Pelzer die op 29 april 1906 in Schaesberg geboren was. Waar Frans zijn vader op 14-jarige leeftijd verloor, had Leentje Pelzer haar vader op 9-jarige leeftijd verloren. Bij hun huwelijk was hij voorslager op de mijn. Hun eerste kind werd het jaar daarop geboren.
Toen Frans in 1939 gemobiliseerd werd vanwege de dreiging van een nieuwe oorlog, had het echtpaar inmiddels vier kinderen. Frans werd als militair met zijn legeronderdeel naar Leiden overgebracht. Hier zat hij ook bij de Veldpost. Volgens zeggen had hij tijdens de meidagen op de Grebbeberg meegevochten.
Enkele weken na de Nederlandse overgave keerde hij, na een korte krijgsgevangenschap, weer terug naar Heerlen, soldaat af. In januari 1941 werd hun vijfde kind geboren. Uiteindelijk kregen zij zeven kinderen.
Frans overleed op 6 juni 1980 en zijn vrouw Leentje Pelzer 12 december 1994.
Jacques van Wersch
In 2016 zette Jacques van Wersch zijn levensverhaal op papier. Dit om te voorkomen dat vragen over zijn leven door zijn kinderen en (achter)kleinkinderen onbeantwoord bleven.
Deze pagina op de website is een samenvatting van het 204 pagina’s tellend boek dat toen verscheen.
Jacques Maria Hubert van Wersch werd op 19 augustus 1934 als derde kind in de Heerlense wijk Schandelen geboren in een gezin van uiteindelijk zeven kinderen. Zijn vader was bovengronds mijnwerker op de Oranje Nassau. Toen die trouwde was hij hier voorslager en later als hulpsmid.
Op de lagere school haalde Jacques mooie cijfers, allemaal zevens en achten. Toen kreeg je nog een rapportcijfer voor gedrag, vlijt, netheid, godsdienstleer, lezen, schrijven, rekenen, Nederlandsche taal, zingen, teekenen en lich. oefening.
Vervolgens moest Jacques in dienst waar hij ook de zijn eerste brevetten voor de textielhandel behaalde.
Eerst woonden zij in de Dobbelsteynstraat en daarna in de Schandelenerboord, beide in Heerlen. Dat was een vooruitgang: zij gingen van een wekelijks bad in de teil naar een echte douche.
Zijn vader: Frans hield van zingen en nam de 8-jarige Jacques mee naar het kerkkoor Heilig Hart van Jezus in Schandelen en Jacques werd koorknaap totdat hij de baard in de keel kreeg. Toen was het afgelopen. Ondertussen was hij als twaalfjarige lid geworden van de Katholieke Arbeiders Jeugd. Hier werden op woensdagmiddag en zaterdagmiddag allerlei bezigheden gehouden en ook kampeerweekenden. In 1947 (14 jaar oud) werd hij hier kajotter.
In 1951 werd hij als voorzitter gevraagd door de geestelijke adviseur die de kwaliteiten in hem zag, Jacques was toen 17 jaar.
In 1956 werd Jacques secretaris bij de Jeugdcentrale, een samenwerking tussen enkele jeugdorganisaties.
Zijn huwelijk was in september 1960 met Nelly Bruininks Bij hun huwelijk was Nelly werkzaam geweest bij Schunck en daarna bij V&D. Zij was tevens jeugdleidster van de gymnastiekvereniging.
Foto links is uit 1960 en foto rechts is 50 jaar later genomen.
Van links naar rechts, te beginnen bij de achterste rij:
Familie Van Wersch
1: Dhr Oosthoek, stiefopa
2: Mw. Oosthoek-Pelzer, oma
3: Jo van Wersch, broer
4: Leentje van Wersch-Pelzer, moeder
5: Frans van Wersch, vader
6: Jacques van Wersch, bruidegom
7: Nellie van Wersch-Bruininks, bruid
13: Enny Heinrichs-van Wersch, zus
15: Jacques van Wersch, peetoom
16: José van Wersch, zus
17: Theo Zuethof, zwager, man van Riet
18: Riet van Wersch, zus
19: Wilma Heinrichs, nichtje, dochter van Enny
23: Marly Heinrichs, nichtje, dochter van Enny
25: Wiel van Wersch, broer
27: Truus van Wersch, vrouw van Wiel
28: Frans Heinrichs, man van Enny
29: Frans van Wersch, broer
Familie Bruininks
8: Walter Bruininks, vader
14: Maria Bruininks-Beser, moeder
9: Maria Bruininks, zus
10: Piet Konen, zwager, man van Maria Bruininks
11: Hans Bruininks, broer. Hij zegende als geestelijke het huwelijk in.
12: Joep Bruininks, broer
20: Fred Schaub, zwager, man van Regina
21: Riet Bruininks, nichtje, dochter van Joep
22: Regina Bruininks, zus
24: Mientje Bruininks, vrouw van Joep
26: Walter Bruininks, broer
Opleiding
1948-1952: Diploma Mulo A.
Tijdens dienst: brevetten voor de textieldetailhandel
1956: Examen Textielwarenkennis
1957: Brevet voor de Textielhandel.
Militaire dienst
Op 18 maart 1954 in dienst voor 18 maanden gelegerd in de Tapijnkazerne in Maastricht. . Ook tijdens de militaire dienst was hij voorzitter in Schandelen (Heerlen) van KAJ = Katholieke Arbeiders Jeugd.
Vervolgens was het de bedoeling dat hij opgeleid zou worden tot onderofficier. Dat betekende drie maanden extra diensttijd, dus 21 maanden dienst. Dat vond Jacques helemaal niets werd hij overgeplaatst naar de Dienst Welzijn: verzorging en organiseren van activiteiten. Zijn taken waren zieken verzorgen, en activiteiten organiseren in de kazerne zoals toneel en feestavonden. Een kolfje naar zijn hand.
In november 1955 ging hij uit dienst.
Toneel
Op de MULO en bij KAJ en tijdens militaire dienst speelde hij toneel. Jacques was lid van PIT vanaf het eerste uur. PIT was geen afkorting van iets of iemand. Het had geen bepaalde betekenis. Zij speelden in het patronaatsgebouw van Schandelen. Het eerste stuk was de Huis-tyran van Godfried Bomans.
Ieder jaar waren er drie verschillende toneelstukken. Hij was hier nog in 1960 actief als speler en regisseur.
Toneelstukken als De Roman van een arm meisje, blijspel van Harry Osborne. Jacques speelde de rol van Harold Bonner
1953: De huis-tyran: Jacques had de rol van Hendrik
1958: Het lege graf. De rol Mr. Woods de nachtwaker
1960: Komedie, de rol van knecht Beeps. Foto rechts. (Een waardige tegenspeler vond hij in Jacques van Wersch als zijn knecht Beeps, Deze had kostelijke momenten doch hij blijven vooral tegenover de vader van zijn meester “ de butler” in houding en manieren (Lim Dgbl 3 febr 1960)
1962: Samen met de toneelvereniging Ardalion uit Hoensbroek voerde Pit een Zang- en Declamatieavond op in het Gemeenschapshuis van Hoensbroek. Jacques declameerde een gedicht van Gerard Wijdeveld: Kruisweg (2e en 12e statie), een gedicht van Zack Gilbert: een gebed van een neger.
Hij was in 1957 secretaris bij toneelvereniging PIT in Heerlen en ook toneelspeler. Het Limburgs Dagblad schreef over de “de jonge toneelgroep Pit” onder meer: Verder dient nog zeer in het bijzonder genoemd te worden het voortreffelijk spel van Jac. van Wersch als pastoor Arno. En in 1959: Jack van Wersch, Fred Lugger en Jean Gregoire, eveneens jeugdige krachten, completeerden het ensemble op behoorlijk niveau.
In juni 1960 gaf Pit in de zomermaanden in het openluchttheater van Valkenburg een cyclus van vijf optredens met een klucht van Godfried Bomans. Zes toneelspelers deden er aan mee waaronder Jacques van Wersch. PIT bestond inmiddels twaalf jaar en Jacques was voorzitter.
Werk
Augustus 1952- januari 1954: Edah Ziezo (eerste zelfbedieningswinkel van Edah in Zuid-Nederland), Willemstraat Heerlen: op de fiets de boodschappen bezorgen en de boekjes met bestellingen mee terugnemen (colporteur-bezorger). Einde: Militaire dienst
Maart 1954-november 1955: Militaire dienst
Januari 1956 – juli 1958: leerling verkoper bij Textielhandel Tiermersma in de Geerstraat, Heerlen. Einde baan: Degene waarvoor hij aangenomen was, kwam terug uit dienst, zodoende mest Jacques zijn baan weer aan hem afstaan.
1957: alleen op de zaterdagen bij firma Grote Saroleastraat op de afdeling Herenconfectie
Augustus 1958 – mei 1959: V&D Heerlen, verkoper herenconfectie: Vertrek: andere baan
Juni 1959 – augustus 1961: Warenhuis Schunck filiaal Geleen, verkoper herenconfectie
Juli 1961: Edah Hoensbroek, verantwoordelijk non food als textiel, tevens opzetten non food afdeling in andere filialen Edah. Vervolgens verantwoordelijk voor twee filialen.
3/1964: Edah: Ziezomarkt Sittard, filiaalleider (zie blz 71), tevens inkoper non food aantal filialen
7/1966: Edah; Rayonleider over de twintig winkels tussen Maastricht en Blerick
3/1970: Edah: directeur van de acht winkels van In de Mode Kledingbedrijven NV.
1/1971: Makro: directeur Nuth. Tevens voorzitter ondernemersvereniging Industrieterrein De Hussel in Nuth
4/1992: vertrek na ruim 21 jaar bij de Makro wegens vervroegd pensioen (57 jaar), tevens Lid in de Orde van Oranje Nassau.
MAKRO
Bij de Makro werd in 1987 een terroristische aanslag gepleegd.
Miljoenenschade na aanslag op Makro Nuth
Grootwinkelbedrijf Nuth totaal verwoest.
De brand die het grootwinkelbedrijf Makro in Nuth totaal verwoestte, heeft een schade veroorzaakt van meerdere tientallen miljoenen guldens.
In ruim één jaar tijd werd al drie keer brand gesticht in Makro-vestigingen in Duiven en Duivendrecht (tweemaal). 
De brand in het zestien jaar oude Makro-gebouw op het industrieterrein in Nuth brak ‘s nachts even na half vier uit. De brandweer van Heerlen werd gelijktijdig gealarmeerd door de automatische rookmelder en de bewakingsdienst van de Makro. Het korps rukte onmiddellijk met groot materieel uit. De brandweer van Kerkrade, Brunssum, Maastricht en het vrijwillige korps van Nuth werd om assistentie gevraagd. Bij aankomst van de brandweer bij de Makro stond een groot deel van het complex in brand. Ondanks het inzetten van acht bluswagens en zestig brandweerlieden kon niet vermeden worden dat het hele gebouw door de vlammenzee vernield werd. Vooral op de Makro-afdeling met automateriaal, waar veel brandbare spullen als anti-vries en accu’s stonden ging het vuur hevig te keer. Ruim negen uur na de melding, rond twee uur ’s middags, kon het sein brand meester worden gegeven.
De branden in Duiven en Duivendrecht werden via anonieme verklaringen opgeëist door de Revolutionaire Anti Racistische Actie (RaRa). RaRa zei de branden aangestoken te hebben ‘uit solidariteit met de bevrijdingsstrijd in Zuid- Afrika’. Makro is onderdeel van het concern SHV (Steenkool Handels Vereniging). SHV doet zaken met Zuid-Afrika en heeft er enkele Makro-vestigingen. RaRa heeft in 1985 overigens ook de verantwoordelijkheid opgeeist voor een brand in de Makro in Duivendrecht, die toen ook voor twintig miljoen gulden schade opliep.
Twee dagen later eist Revolutionaire Anti Rascistische Axie (RaRa) verantwoordelijkheid voor de miljoenenbrand in Nuth schriftelijk op met een link naar de SHV-belangen in Zuid-Afrika.
bron: de Limburger 10 januari 1987
Directeur Van Wersch van de Makro vestiging in Nuth zei te veronderstellen dat de RaRa-brandstichters enkele bommen met tijdmechanisme in het bedrijf moeten hebben gelegd. Volgens h
en moeten zij voorzien zijn geweest van een klantenpasje, hetzij echt of vals. ook meent hij dat de brandstichters het gebouw verleden week vrijdag voor sluitingstijd verlaten moeten hebben. Waren zij namelijk daarna nog aanwezig geweest, dan had het elektronische alarmsysteem hen zeker ontdekt.
De directeur verklaarde erop te vertrouwen dat de afgebrande vestiging binnen niet al te lange tijd wordt herbouwd. Als het moet staat er naar zijn mening binnen een half jaar weer een gloednieuwe groothandel. Van Wersch hoopt al eerder in een bestaand pand de kunnen te kunnen helpen, maar een geschikt gebouw is nog niet gevonden.
Makro – ,,klanten” lieten brandbommen achter
Heerlen. – Het onderzoek naar de brand in de Makro vestiging in Nuth wordt sinds gisteren vanuit Heerlen verricht door een 25 man sterke regio recherchebijstand team. De justitie in Maastricht heeft inmiddels al enigen gehoord, met name de permanente bewakers van het gebouwencomplex van de Makro in Nuth.
Verklaringen waarin de Revolutinaire Anti-Racistische Axie (RaRa) de verantwoordelijkheid voor de miljoenenbrand opeist, zijn gisteren behalve bij het ANP ook bij de Regionale Omroep Zuid (ROZ) en bij het Limburgs Dagblad binnengekomen. Directeur Van Wersch van de Makro vestiging in Nuth zei te veronderstellen dat de RARA brandstichters enkele bommen met tijdmechanisme in het bedrijf moeten hebben gelegd. (…) ook wordt rekening gehouden dat binnengesmokkelde bommetjes via afstandsbediening van buitenaf tot ontploffing zijn gebracht. De personeelsleden, in totaal 280, zijn gisteren toch naar hun bedrijf gekomen ofschoon zij wisten wat er gebeurd was. Van de ondernemingsraad vernamen zij dat hun salaris desnoods een jaar lang wordt doorbetaald.
bron: Leidsche Courant 13 januari 1987
In gesprek met…
Jacques van Wersch
“Kom. verder en wees niet boos wanneer de telefoon ons gesprek mogelijk mocht storen.”
Met die woorden werd ik ontvangen op het kantoor van Makro-directeur Jacques van Wersch uit Amstenrade, die tijdens de Makro-opening te Nuth een speech produceerde, die al enigszins het vermoeden wekte van een man die, zonder kapsones, met twee benen in de wereld staat. Nog voor er gelegenheid bestond navraag te doen naar zijn geboorteplaats en -datum, rinkelde de telefoon hem weg. En na een tweede telefoontje werd het al gauw duidelijk: gauw, gauw wat vragen afvuren, het wordt een race tegen de klok.
Het voordeel van zo’n soort onderhoud is wel dat de geïnterviewde nauwelijks tijd wordt gegund tot nadenken en dat dus alle antwoorden fris van de lever komen en dus eerlijk zijn.
Vraag 1:
Terroristische chantage.
Mag een mens, mag een bedrijf daarvoor zwichten?
Van Wersch: „Je begrijpt dat ik uit principe graag wil beamen: neen, dat mag niet. Maar na een brand in Amsterdam, Duiven en Nuth, sta je als directie op een gegeven moment voor de keus, alle bedrijven in Nederland te sluiten of toch maar toegeven, En wat moet je dan? Afgezien van het eigen geldelijk verlies, gaat het toch om duizenden personeelsleden voor wie je verantwoordelijkheid draagt. In Nuth alleen al zouden 280 personeelsleden op straat komen te staan. Je gevoel van woede wordt na enige tijd overheerst door gevoelens van realiteit. Je wilt niet, maar je moet toegeven. Het is jammer dat we in Nederland zo diep zijn gezakt.”
Telefoon. Daarna: “Het spijt me echt. Dit is heus niet geprogrammeerd.”
Vraag 2: Hoe wordt iemand directeur van Makro Nuth?
Hij wordt niet als zodanig geboren.
Van Wersch: “Het is een heel lang verhaal, dat ik in telegramstijl zal proberen te verwoorden.”
Jacques van Wersch begon, als zoon van een mijnwerker, als colporteur bij de Edah. Op de fiets trok hij van dorp
tot dorp om er zijn waren te slijten. “Maar al gauw kwam ik bij de afdeling inkoop textiel. Na de vervulling van mijn militaire dienst heb ik een jaar lang zelfstandig gewerkt, zonder opmerkelijk succes. Ik volgde een textielcursus en free-lance hield ik me bezig met etaleren. Ik kwam daarna in dienst bij Schunck in Geleen, vervolgens bij V&D in Heerlen. In 1961 ging ik terug naar Edah. In 1967 werd ik rayonhoofd en in 1969 werd ik directeur bij de dochtermij.
„In de mode”. Toen in 1970 Makro Nuth opstartte werd ik daar benoemd tot directeur en als zodanig heb ik dus nu 17 jaar gefunctioneerd.”
Vraag 3: Feest. Hoe waren de reacties?
Van Wersch: “In een woord overweldigend. De reacties die we hebben gehad, waarvan heel veel in de persoonlijke sfeer, hebben me zonder overdrijven diep bewogen. Je voelt hoe de mensen met je meeleven. Je bent on zo’n moment alle negatieve bijkomstigheden vergeten. Je bent als het ware weer helemaal opgeladen om er met alle energie tegenaan te gaan. Ik zou het op prijs stellen wanneer je in je artikel een woord van dank wilt opnemen ten opzichte van de gemeente, ten opzichte van het personeel, ten opzichte van alle zakelijke en persoonlijke relaties. Het was enorm.”
Vraag 4.
Het gezin.U bent getrouwd, neem ik aan. Komt u gezin niet en klein beetje in het gedrang?
Van Wersch: „Hier heb je een foto van ons gezin. Ik ben er erg trots op. Vooral na de brand en alle besognes van de nieuwbouw kon het moeilijk anders dan dat je voor je gezin te weinig tijd vrij kon maken. Maar de manier waarop ze me thuis hebben opgevangen en dat nog doen, is zonder meer een compliment waard.
Het woord „begrip” is hier niet toereikend om te onderstrepen wat voor een steun ik thuis heb gehad. Zonder mijn vrouw en kinderen zou ik het niet hebben geklaard. Maar daarin sta ik denkelijk niet alleen.”
Telefoon.
Vraag 5: Nog gauw even. Hoe is uw dagindeling? Bent u en agendaslaaf?
Van Wersch: „Ik moet toegeven dat ik en wat overladen agenda heb. Vooral dit jaar. Maar een slaaf daarvan, neen, zo zou ik het toch niet willen noemen. Ik regel die agenda zoveel mogelijk zelf, al weet je nooit zeker… telefoon.
Vergeef me, je begrijpt er zijn nog wat kinderziektes in de nieuw opgezette organisatie. Die moeten eerst worden weggewerkt aleer alles glad verloopt. Maar, gelukkig, we kunnen bogen op een goed team van medewerkers, zodat we de problemen snel de baas kunnen zijn.”
Vraag 6: Zullen we die maar achterwege laten, want ik vol me min of meer een dief van uw tijd.
Van Wersch: „Ik hoop dat we elkaar nog eens ontmoeten. Ik ben een trouw lezer van Nuth en Omstreken en zie belangstellend uit naar het resultaat van ons gesprek, ook al ging dat gepaard met hindernissen.”
Conclusie
Nuth mag blij zijn dat de Makro weer is geopend. Het bedrijf verschaft aan 280 werknemers brood op de plank, waarvan plm. 60% in de directe omgeving woont. Als zodanig geeft het bedrijf en impuls aan de samenleving, economisch en maatschappelijk.
Een impuls ook aan de verfraaiing van het nieuwe gemeentehuis Nuth, werd door de Makro gegeven, in de vorm van een cheque, waarvan de geldelijke omvang vooralsnog niet openbaar mag worden. Ook het bedrijf Wereldhaven, eigenaresse
van het Makropand in Nuth, toonde zich gul ten opzichte van de gemeente Nuth.
En directeur Jacques van Wersch wonende weliswaar in Amstenrade, is een man die hart heeft voor alles wat er in Nuth gebeurt. Waarvan acte!
bron: Nuth en Omstreken 1989
1997
Van Wersch legt voorzittershamer ‘De Horsel’ neer
Beleid bedrijventerreinen is kneuterig
Door Ivo Landman
Merkelbeek/Nuth – Zijn inspiratie is niet op. Integendeel. Jacques van Wersch (63) stopt wel als voorzitter bij belangenvereniging De Horsel, maar de voormalige Makro-directeur uit Merkelbeek blijft ijveren voor meer samenwerking tussen bedrijventerreinen in de mijnstreek. „Het is allemaal zo kneuterig. Hier een vlekje, daar een vlekje.”
Van Wersch was er vanaf het begin van De Horsel bij. In de eerste jaren van de ontwikkeling van het Nuther bedrijventerrein – begin 1976 – richtte hij de belangenvereniging op voor de net daar gevestigde bedrijven. Niet alleen om voor lantaarnpalen en betere wegverbindingen
strijden, maar ook om ondernemers nader tot elkaar te brengen. „Tot die tijd kregen bedrijven soms onderdelen uit Tietsjerksteradeel aangeleverd, die ook gewoon op de Horsel werden gemaakt. Door zo’n vier bijeenkomsten per jaar leerde je elkaar kennen,’ Kijkt de ex-voorzitter tevreden terug.
Van Wersch, altijd een verenigingsman geweest en gebleven, was al voor zijn twintigste voorzitter van de Katholieke Arbeiders Jeugd in Heerlen. “Bij de katholieke arbeidersbeweging stond ik voor de keuze: moest ik het maatschappelijk werk in of de commercie? Om later niet van een krappe beurs te hoeven leven heb ik voor dat laatste gekozen,” stelt hij.
Geen slechte keus, zou blijken. Van een krappe beurs heeft de voormalige directeur nooit last gehad. Hij werkte zich in tien jaar op van verkoper bij V&D tot directeur bij een nieuwe mode-keten (in de mode) van de Edah. Begin jaren ’70 kwam hij terecht bij de Makro. “Ik ging kijken bij het filiaal om Breda en dat imponeerde me enorm.” Met drie gesprekken was het rond. Van Wersch werd directeur in Nuth en bleef dat ruim twintig jaar.
Over de meest spraakmakende gebeurtenis in die periode, de dramatische brand die de Makro in 1987 in de as legde na een aanslag van terreurgroep Rara, wil de toenmalige directeur niet veel kwijt. “Daar heb ik niks meer over te vertellen. Het is een zwarte bladzijde die al te vaak is opengeslagen.” Dat neemt niet weg dat dankzij de inzet van de directeur het grootwinkelbedrijf weer uit de as kon herrijzen. Bij zijn afscheid in ’92 ontving hij een koninklijke medaille.
De afgelopen jaren kwam de vestiging van en interregionaal bedrijventerrein tussen Schinnen, Beek en Nuth op de politieke agenda. Daar moet ook De Horsel deel van gaan uitmaken. „We waren allereerst nogal kwaad dat de gemeente daar de belangenvereniging niet bij betrokken had. We zin niet zomaar een club. Maar na overleg zijn we toch partner geworden.”
Het interregionale terrein moet nog de nodige hobbels nemen, maar Van Wersch ziet het nu al groter. “Je moet je niet zo kleinschalig opstellen. De hele regio van Bocholtz tot Nuth, de Beitel, de Koumen, het Beekdal en de Horsel, zouden meer kunnen samenwerken.”
De Merkelbeekse ondernemer denkt bijvoorbeeld aan een grote beveiligingsdienst voor alle terreinen. “Wil je kiezen voor continuïteit, dan moet je de zaak bundelen. Dan kun je veel economischer te werk gaan.”
Vijf jaar na zijn vertrek bij de Makro vindt Van Wersch de tijd rijp om ook de voorzittershamer van de belangenvereniging neer te leggen. “Ik heb al zoveel meegemaakt. Ik heb een nieuw bestuur samengesteld en zou nog een paar jaar door kunnen gaan. Maar straks zitten we midden in gecompliceerde situaties zoals de aanleg van het interregionaal bedrijventerrein. Als ik wacht, zou ik het stuur straks misschien te laat overgeven.”
4 juli 1997: Tekst: Ivo Landman, Foto Sanna Linssen.
Verenigingen
1942-1950: Kerkkoor Heilig Hart van Jezus in Schandelen. Het is onbekend wanneer het koor werd opgericht: In 1955 schreef de krant dat dat in 1930 was en in 1975, bij het 50-jarig bestaan was dat dus 1925.
1947: Katholieke Arbeiders Jeugd. Met zijn 13 jaar werd hij geïnstalleerd als kajotter. Foto rechts. In 1951 werd hij voorzitter afdeling Schandelen.
1953-1960: Toneelspeler, regisseur, voorzitter, Pit Toneelvereniging Schandelen.
1971: Voorzitter Ouderraad Sint Lambertussschool Oirsbeek.
1974-1997: Voorzitter ondernemersvereniging Industrieterrein De Hussel in Nuth.
1977-1995: Voorzitter van de woningvereniging Amstenrade en Oirsbeek.
Adviesraad: Lid Arobcommissie (Algemene Rechtspraak Overheids Beschikkingen) Amstenrade en sinds herdeling 1982 ook Schinnen.
Beschermheer harmonie Amstenrade.
1993-1995: Voorzitter bestuur Sporthal de Heelkamp Nuth.
1999-2015: Voorzitter Heeren van Heerlen (Seniorenclub).
Kiwanis, 3 jaar.
Woordkunstenaar
Dick Poons had in de Telegraaf eind 80 begin 90 een rubriek met de naam Woord Wellust. Hij bedacht welk woord een andere betekenis kon krijgen en de lezers konden hun eigen gekozen definitie insturen. De leukste werden gepubliceerd.
Ook Jacques deed hieraan mee.
Voor petemoei bedacht hij Spijt-optante (2 maart 1991).
Voor okiedokie verzon hij: Ok’er als OK (16 februari 1991).
Voor de woordloze achterkant van de geruite gulden: 1G = een gulden (de achterkant is geschikt voor een onmisbare uitleg) ( 2 februari 1991).
Voor geveltoerist bedacht hij een rondborstige toeriste (18 augustus 1990).
Voor arm/rijk: Een eenarmige bandiet doet arm en rijk teniet. Dick Poons schreef daarbij: filosofeerde ongehoorzame J.NM.H. van Wersch (Amstenrade) naar aanleiding van mijn vraag eens een arm.rijk-tegenstelling onder woorden te brengen.(23 juni 1990).
Voor exhibitionist bedacht Jacques een kouwelijke streaker (23 juni 1990).
Met dank aan de nabestaanden van Jacques en Nellie voor de foto’s en de verhalen.
Klik hier voor Frans van Wersch in de Heerlense Tak.
Klik hier voor Jacques van Wersch in de Heerlense Tak.