In zijn leven zijn er slechts vier exposities van zijn werk geweest: in Kerkrade in 1948, in Treebeek (foto links) in december 1956, in Geleen in december 1960 en een half jaar voor zijn dood in 1984 in de Stadsschouwburg van Heerlen.
Over de expositie in Geleen schreef het personeelsblad van de Staatsmijnen: Voor liefhebbers van de schilderkunst heb ik een aardig nieuwtje. De talentvolle en bekende schilder Paul van Wersch, hoofdopzichter bij de Bouwkundige Afdeling op het Hoofdbureau, heeft in de grote hal van De Hanenhof te Geleen een tentoonstelling ingericht van eigen werk. Morgen, 17 december, om 4 uur n.m. wordt ze door Paul Haimon geopend met een inleiding over de betekenis van het werk van de exposant. De tentoonstelling loopt tot 29 december en omvat 35 werken. Als u eerstdaags soms in Geleen komt, kunt u er best eens gaan kijken, Zelfs een apart reisje naar De Hanenhof loont der moeite., De expositie is gratis toegankelijk. Volgens zijn weduwe zijn er wel meer dan duizend schilderijen door hem gemaakt. Hij schilderde tenslotte vijftig jaar lang. De schilderijen zijn de hele wereld overgegaan, vooral naar vrienden, familie en kennissen.Bruggen
Weltermolen
Aan de Geul
Bloemen
Lente
Huizen
Diverse onderwerpen
Landschappen
In 1946 was er in Kerkrade een verkoop expositie. De parochie Kerkrade West wilde kerkklokken aanschaffen. Zij nodigden zes kunstenaars uit waaronder Paul. De krant schreef: Eenige variaties in het werk van Vanwersch zouden zeker zijn kunst ten goede komen. Zijn werken dwingen ons echter respect af. (bron: Limburgsch Dagblad september 1946).
In 1948 werd het 100 Jaar Spekholzerheide bestaan gevierd. In de R.K. Meisjesschool was toen een schilderijententoonstelling van plaatsgenoten, waaronder dus Paul van Wersch.
1984
Tentoonstelling Paul van Wersch
Heerlen -Gisteren is in de foyer van de Heerlense Stadsschouwburg de expositie van werken van Paul van Wersch officieel geopend. De expositie van olieverven wordt gehouden ter gelegenheid van de 75ste verjaardag van Paul van Wersch. De tentoonstelling duurt tot en met 18 november en is dagelijks te bezichtigen.
Het schilderij dat in deze krant staat, staat hierboven in kleur afgebeeld onder de kop: Aan de Geul.
In 1952 vierden De Staatsmijnen hun 50-jarig jubileum onder meer in kasteel Hoensbroek. Er was heel wat georganiseerd, ook een schilderijen en tekenwedstrijd. Paul van Wersch reikte als jurylid de prijzen uit.
1960
Met plamuurmes op hard-board
Paul van Wersch met expositie in Geleen
Bloemstukken en landschappen
In de Hanenhof te Geleen werd zaterdagmiddag onder zeer grote belangstelling een tentoonstelling geopend van schilderijen door de in Heerlen-Molenberg wonende heer Paul van Wersch in zijn vrije tijd geschilderd. Vele collega’s uit het mijnbedrijf waar de heer Van Wersch een belangrijke functie vervult en ook, vooral uit Geleen, veel amateurschilders waren deze hartelijke Zuid-Limburger, ruim 50 jaar geleden in Eys geboren, te midden van zijn bloemige schilderstukken komen begroeten.
Paul van Wersch heeft vaak aan allerlei groepsexposities van amateurs meegedaan, hij vond thans het moment rijp om eens alleen met zijn jongste werk voor de dag te komen. Reeds meer dan een kwart eeuw tekent en schildert hij, maar het is eerst in de laatste tijd dat hij zichzelf heeft gevonden. Zijn beste leermeester noemt hij Piet Vermeulen, de techniek die Vermeulen hem leerde heeft hij echter verwisseld voor een eigen methode. Hij werkt met het gewone schilders plamuurmes. Het lijkt een onmogelijkheid om hiermee ’n nauwgezet luisterende schildertechniek te bereiken, maar voor Paul van Wersch is het een instrument geworden dat hij merkwaardig goed beheerst.
Hij verkrijgt er heel geraffineerde effecten mee. Er is een stilleven op zijn tentoonstelling: glazen en flessen tegen een groene fond. Nu mag men die flessen en glazen ’ns bekijken. Met ’n enkele draai van zijn met is de suggestie gegeven van wat hij meedelen wilde.
Persoonlijk vinden wij dat Paul van Wersch het best slaagde in de verschillende bloemstukken en enkele Limburgse landschappen. Over ’t geheel is hij nog de volbloed levensgenieter, een romantisch Limburger, die een beperking der kleuren een rem vindt op wat hij uitbundig en geestdriftig uit wil zeggen.
In de landschappen is die romantiek dan dikwijls te sterk, niet meer overeenstemmend met het realistische gevoel van onze tijd. Het is de amateur-schilder gegund deze romantiek te schilderen.
Maar nu wij de doeken in Geleen bij elkaar zien, overheerst die romantiek toch wat te zeer. We denken dan aan ’t schilderij met de brug en het gezicht op Eysden. Bij de twee woonwagenkampen en het kleinere doek Bommerig, als ook het doek Oogsten trof de schilder een rake sfeer en wist hij in zijn techniek, die soms ook wel de verf te onbewerkt laat, ook de details geraffineerd in te passen in het geheel.
Bij de bloemstukken is hij het verst. Daar beheerst hij zijn motiefje. Hij schildert het licht in de kleuren die de bloemen hem geven. Hij weet ze levendig en gebonden op het vlak te brengen, telkens anders, meestal behoorlijk. Een veldboeket en Zonnebloemen (er zijn meer titels die het noemen waard zijn) zijn bijzonder geslaagd. Men staat ook in bewondering voor het grote doek Herfst, vooral om de technische afwerking bij diverse partijen, waarbij men de uitbeelding echter weer net iets te lyrisch romantisch kan vinden. Wat dit aangaat, zal men echter deze enthousiaste liefhebber van de schilderkunst maar rustig zijn gang moeten laten gaan want wanneer schilders van zijn slag, door de jonge schilderkunst gedreven, moderne paden inslaan, komt dat hun werk meestal niet ten goede.
Paul van Wersch weet in onderdelen van zijn doeken dingen te bereiken die heel opmerkelijk zijn, er valt voor menigeen zelfs iets van te leren, en een enkele maal raakt hij een stukje poëzie dat, al is er toeval bij geweest, maar daar mag men ook ’n weinig op rekenen men zich zal blijven herinneren. Voor de collega’s die ook schilderen, werd deze expositie ’n verrassing en is zij moedgevend. Een amateur die volhardt en gestaag blijft werken, krijgt op de duur ook zijn beloning.
De heer Paul van Wersch, een regelmatig bezoeker van exposities, is een exponent van de Zuid-Limburgse levenskunst, hij is beschouwer maar hij is meteen actief bezig. Hij heeft het zover gebracht, dat wat hij zelf bereikt en wellicht, bij meer beheersing in de kleuren, nog meer bereiken kan, schoonheidsontroering geeft. Dit is benijdenswaardig, want het is geluk.
P. H.
bron: Limburgs Dagblad 21 december 1960
Klik hier voor Paul van Wersch in de Wittemse Tak.