Harrie Vanwersch, zoals zijn naam bij de Burgerlijke Stand genoteerd stond, werd in Eijs in 1915 als Joannes Hendrik Vanwersch geboren. Zijn vader was zijn leven lang metselaar in Eijs. Echter hij, zijn neven, nichten en kinderen schrijven en schreven hun achternaam als van Wersch, net zoals zijn vader deed. In het begin werkte Harrie op de staatsmijn Wilhelmina en na de sluiting bij de zuivelfabriek De Mijnstreek.
Op het terrein van de Willemien staat nu Snowworld in Landgraaf op de Wilhelminaberg, ontstaan door de stenen die uit de Wilhelminamijn kwamen. De berg is 225 meter hoog.
Hobby
Een hobby van hem was een andere vorm van schilderen, op schilderslinnen. Zijn bidprentje uit 1985 vermeldt dan ook dat hij vaak stillevens schilderde maar ik gebruik wel felle kleuren, want het leven is niet altijd somber.
Behalve op doek schilderde Harry ook decors bij de toneelvereniging De Verenigde Vrienden uit Eijs.
Hij deed in 1953 mee aan een huisvlijttentoonstelling in zaal Olieschlagers in de Mesweg Eijs. De krant schreef: Bij de schilderijen merkten wij o.m. op de doeken van de heren J. Jöbses en H. Van Wersch uit Overeys.
In 1957 deed hij, als lid van de Kunstkring Kerkrade, met een tiental anderen mee aan een expositie in het souterrain van de Lambertuskerk in Kerkrade.
Van hem zijn aanmerkelijk minder schilderijen bekend dan zijn neef Paul Servaas van Wersch. Zij hadden dezelfde grootvader. Hij was heel kritisch op zijn werk en signeerde pas als hij het goed en af vond, Vandaar dat er in zijn atelier veel ongesigneerde stukken stonden. Zijn zwager Nicolaas Hubertus De Bie maakte de lijsten.
Huwelijk
Harrie Vanwersch trouwde in 1949 met Marie Kokkelmans (1920-1977) en kregen een dochter.
Aan de officiële naam Vanwersch zijn ze gekomen toen zijn vader Joep bij een geboorteaangifte zich verschreef en omdat te laten wijzigen kostte veel geld. Maar ze zijn echte “van Werschen”, want zo schrijven zij het ook uiteraard, alleen op de officiële stukken staat het aan elkaar.
Toen zijn vader in 1902 trouwde, ondertekende die de huwelijksakte als Van Wersch.
Ook de naam van zijn bruid werd verhaspeld. Toen het aanstaande echtpaar hun aankondiging per advertentie aankondigde, maakte de zetter de fout door haar Maria Kohkelmans te noemen.
Diverse
Huizen
Bloemen
Kruisbeelden
In het personeelsblad van de Staatsmijnen verscheen in 1957 het volgende artikel met foto:
Kruisbeelden
Schilders heb ik in deze rubriek al heel wat ten tonele gevoerd. Schilders van landschappen, portretschilders, schilders van stillevens. Op de Wilhelmina liep ik deze dagen een schilder van een geheel ander onderwerp teen het lijf. Het was Harie van Wersch (42) uit de timmerwerkplaats die woonachtig is in Eijs-Wittem. Hij beschildert houten crucifixen. Dit is zijn specialiteit geworden sedert de dag dat zijn baas, de heer Wetzels, zo eens terloops bij hem informeerde of hij zich daartoe in staat achtte. Van Wersch, die voordien al menig schilderstuk had vervaardigd, probeerde het en het lukte hem wonderwel. Een kruisbeeld van vijftig bij negenentwintig centimeter. En hoe gaat dat als je eenmaal blijk hebt gegeven van kwaliteiten? Er meldden zich meer liefhebbers voor de kruisbeelden van Van Wersch; op het ogenblik heet hij er al meer dan zestig gemaakt. Hij heeft thuis een atelier ingericht, waar hij heel wat vrije uren doorbrengt. Zijn succes heeft hem geïnspireerd tot het volgen van de zaterdagmiddagcursus op de Kunstnijverheidsschool in Maastricht. De aanleg voor de schilderkunst heeft hij overigens niet van een vreemde. Een oom maakt zich op dit gebied ook verdienstelijk en bovendien zijn neef; hoofdopzichter Van Wersch van de Emma, die voor de lezer stellig geen onbekend zal zijn. De laatste geldt voor Harie van Wersch min of meer als leermeester.
In het artikel wordt gesproken over zijn oom en over zijn neef. Het is echter niet zijn oom, maar zijn zwager, de broer van zijn vrouw. Deze Johan Kokkelmans was hoofd van de school in Eijs en tevens de dirigent van het heren- en dameskoor van Eijs. In zijn vrije tijd tekende en schilderde hij veel. Twee van zijn kinderen (Marianne en Ger) zijn daardoor ook gaan schilderen.
De tekeningen op de foto zijn opdrachten van de kunstnijverheidsschool in Maastricht waar hij op zaterdagmiddag met de bus naar toe ging nadat hij in de morgenuren gewerkt had op de Staatsmijn Wilhelmina. Hij kwam met de mijnwerkersbus terug om 12.30 uur en nam dan de lijndienst van de LTM om 13.30 uur naar Gulpen waar hij overstapte op de lijndienst naar Maastricht en om 18.00 uur terug in Eijs was.
Afscheid
Op 22 september 1978 nam Harrie afscheid op 22 september 1978 van zijn werk bij Campina in Heerlen. Harrie staat links. Rechts staat dhr. Piet van Laarhoven, adjunct-directeur van de Campina en rechts zittend is zijn dochter Claartje.
Harrie was schilder bij de zuivelfabriek De Mijnstreek in Heerlen. Deze fabriek werd later overgenomen door Campina die in 1978 ging reorganiseren waardoor er van de 25 locaties nog maar negen overbleven. Ook De Mijnstreek werd gesloten.
Harrie kwam via zijn oude baas van de Staatsmijn Wilhelmina, de heer Arnold Hermans uit Heerlen, bij diens schoonzoon Piet van Laarhoven terecht. Van Laarhoven (1916-2006) was met Els Hermans getrouwd. Hij was toen adjunct-directeur van De Mijnstreek.
Op 1 augustus 1954 werd Harrie lid van de Nederlandsche Katholieke Mijnwerkersbond en beëindigde dat in 1 februari 1968. Na twee jaar ondergronds op de Willemien gewerkt te hebben, werkte hij daarna hier 23 jaar als schilder bovengronds. Toen de mijnen sloten vond hij werk als schilder bij de Mijnstreek in Heerlen, de melkfabriek van Campina. In 1978 nam hij hier vervroegd afscheid. Harrie was inmiddels 63 jaar.
Klik hier voor Harrie Vanwersch in de Wittemse Tak.