Pieter Hubertus Simonis van Weers werd in Berg en Terblijt op 26 september 1868 geboren. In het jaar dat hij 19 werd moest hij zich melden voor de Nationale Militie. Hij was knecht, 1,73 groot, blond haar en werd geschikt bevonden voor dienst. Twee jaar later woonde hij weer bij zijn ouders in Berg aan de Veestraat 19. Op 7 mei 1889 vertrok hij naar Bemelen. Pieter kwam op 23 april 1892 als 23-jarige in dienst bij de Koninklijke Marechaussee. In september van dit jaar werd hij overgeplaatst van Maastricht naar Roermond. Er volgende diverse overplaatsingen:
In 1895 wilde hij trouwen. Maar daarvoor had hij toestemming nodig, en kreeg die ook van de majoor-commandant van de tweede divisie Koninklijke Marechaussee. Het huwelijk was, zoals toen gebruikelijk, in de geboorteplaats van de bruid. Maria Godefrieda Wolfs was in Echt op 7 mei 1869 geboren.
Bij de geboorte van hun eerste kind, Maria, was hij marechaussee in de functie van brigadier-titulair in Horst en tekende de akte met P H S van Weers.
Uiteindelijk kregen zij vijf kinderen. Wellicht zouden het er meer worden als Pieter niet in 1902 overleden was bij het redden van een drenkeling, waarbij hij na enkele dagen als gevolg hiervan, overleed. Hij was slechts 34 jaar oud en tien jaar marechaussee. Hij overleed in Roermond. Begin 1902 was hij nog wel bevorderd van brigadier-titulair naar brigadier-effectief..
De Nieuwe Koerier schreef op 3 december bij zijn begrafenis:
Met militaire eer had gisteren morgen de teraardebestelling plaats van het stoffelijk overschot van den brigadier der Kon. Marechaussee, den heer P. van Weers, die na een ongesteldheid van slechts eenige dagen in den leeftijd van 34 jaren overleed.
In den lijkstoet merkten wij o. m. op de heeren Schroeder, luitenant van de marechaussee, Jhr, Mr. Van den Brandeler, officier van justitie, Meisenhofen, commissaris van politie en Bonhomme, luitenant bij de infanterie.
De heer Schroeder hield aan de geopende groeve eene treffende lijkrede, welke door allen met ontblooten hoofde werd aangehoord.
Bij zijn overheid en ondergeschikten stond de overledene als een plichtbetrachtend en ijverig politieman bekend.
Na het plots overlijden van Pieter van Weers moest de weduwe maar een manier vinden om geld te verdienen. Daarbij kwam dat zij op de kazerne woonden. Door zijn dood moest de weduwe Maria Wolfs daar weg. Zij mocht niet meer in hun huis op de kazerne wonen. Er waren vijf kinderen, Maria was 6 jaar, Greet, 5, Bertha 3, Pierre 1,5 jaar en Anneke pas 2 maanden oud. De vijf kinderen gingen tijdelijk naar haar zus in Slenaken. Haar man was ook bij de marechaussee.
Pieter van Weers had natuurlijk als marechaussee veel contacten in Roermond met de rechtbank en Huis van Bewaring gehad. Daar had hij meester Mathon leren kennen. Die zorgde er voor dat de weduwe onderdak vond en schoot haar geld voor zodat zij een sigarenwinkeltje in Roermond vlak bij de rechtbank en Huis van Bewaring kon beginnen. Er was daardoor veel aanloop van mensen die daar moesten zijn, dus klandizie was er zeker. Hij nam Pierre, Bertha en Greet van haar zus uit Slenaken op in zijn gezin. Baby Anneke en Maria kwamen terug bij hun moeder. Er was natuurlijk een klein pensioentje vanuit de marechaussee, maar dat was niet genoeg.
Haar eerste winkel had zij eind 1902 aan de Paredisstraat nummer 1 in Roermond, deze was 400 meter van de rechtbank verwijderd. In 1904 was zij in de Heilige Geeststraat gevestigd waar zij in begin 1905 ook een café opende. Dit pand aan de Heilige Geestraat is gesloopt om plaats te maken voor een verlengde van de Heilige Geeststraat. Deze straat kruist de Pollartstraat waar de rechtbank en het Huis van Bewaring waren.
Na enkele jaren als weduwe geleefd te hebben, leerde zij Joseph van Munster kennen, een beeldhouwer die in het atelier van de bekende Roermondse architect Pierre Cuypers werkte. Zij trouwden in mei 1905. Dat was in de ogen van meester Mathon een totaal verkeerde keuze. Trouwen met een kunstenaar? Ja? dan waren de gevolgen ook voor haar en hij stuurde de drie kinderen terug naar hun moeder.
Zij was inmiddels 35 jaar en herbergierster. Joseph was 29 jaar en beeldhouwer. De huwelijksgetuigen waren Joseph van Munster, oud 43 jaar, zwager van de bruidegom en meubelmaker, Jacob van Munster, broer van de bruidegom, 35 jaar en ook beeldhouwer, Hendricus Dickers, zwager van de bruidegom, brievenbesteller, 37 jaar en Willem Weirauch, neef van de bruidegom, kelner, 26 jaar.
De eerder genoemd meester Mathon was Theodore Willem Frederik Alfred Mathon, gehuwd met de dochter van architect Pierre Cuypers. Hij leerde Pieter van Weers kennen doordat hij procureur-generaal was aan de rechtbank van Roermond. Vreemd dat Mathon zo reageerde op het tweede huwelijk van Maria Wolfs met een werknemer van Cuypers, of juist daarom kan ook natuurlijk. Mathon overleed in Vught in 1944.
Maria Wolfs en Joseph van Munster verhuisden met haar vijf kinderen eventjes naar Herkenbosch waar in 1906 hun zoon Joseph van Munster werd geboren. Maar kwamen weer terug in Roermond wonen, samen met haar vader Johannes Hubertus Wolfs en, inmiddels, twee kinderen uit haar tweede huwelijk. In het totaal woonden hier tien mensen.
Maria Godefrieda Wolfs overleed in Melick en Herkenbosch op 23 november 1938, 69 jaar oud. Haar man maakte een schitterend grafmonument voor haar. Jo van Munster overleed in 1942.
John Vaessen schreef in 2011 in zijn boek Dood, maar niet vergeten over het Roermondse kerkhof over het grafmonument van Maria Wolfs:
Het grafmonument van Maria Godefrieda Wolfs (1869-1938) in Roermond geniet vooral bekendheid vanwege de uitgesproken neogotische kenmerken. Deze komen tot uiting in de spitse gotische boog, het verdiepte tekstveld, de verticale lijnen en het topkruis.
Bekende scheefstand
Jarenlang trok de grafsteen veel bekijks, omdat hij sterk naar voren helde. Om erger te voorkomen is in 2008 in opdracht van de Stichting Rura besloten de steen weer in de oorspronkelijke stand te plaatsen en deze te voorzien van een nieuw topkruis. De jarenlange scheefstand had echter als voordeel dat de tekst niet geleden had onder weersinvloeden en daardoor nog zeer goed leesbaar is.
Cuypers’ Kunstwerkplaatsen
Op het tekstveld staan behalve de naam van de overledene ook de namen van haar twee echtgenoten, J. van Munster en P. van Weers.
bron: www.rura.nl.
Op de grafsteen staat:
Hier rust Maria Gode Wolfs. Wedu van P. van Weers , echtg van Jos H van Munster. + te Echt. 7.5.1869 + te Roermond 23 november 1938.
De kinderen lieten een krans in het raam maken. Op het lint staat: Een laatste groet uit Indië. Rust zacht lieve moeder. Van uwe dierbare kinderen/ Maria van Weers.
Klik hier voor Pieter van Weers en Maria Godefrieda Wolfs in de Wijlrese Tak.