Margaretha van Weers werd in 1897 in Horst geboren als tweede kind van vier kinderen. Haar vader was in diverse plaatsen brigadier van de marechaussee.
Als 20 jarige ging zij op 4 december 1917 vanuit Brunssum naar Den Haag. Daar was zij dienstbode bij de familie Roosmalen, Slingelandstraat 5. Vijf maanden later ging zij terug naar Brunssum om weer vijf maanden later (september 1918) terug te gaan naar Den Haag als dienstbode bij de familie Van de Brandhof in de Emmastraat.
In juli 1919 vertrok zij weer naar Brunssum. Blijkbaar waren er geen reacties op haar advertentie (links) gekomen. Op de kaart van het Bevolkingsregister Den Haag staat dat zij naar Rumpen ging, naar de Staatsmijn Hendrik.
In augustus 1920 was zij weer in Den Haag waar zij nu, 22 jaar oud, kinderjuffrouw was bij de familie De Bruin. Zes maanden later weer terug naar Brunssum waar zij geen werk kon vinden en vertrok naar Nijmegen. Ook lukte het werk zoeken niet want in december 1922 ging zij weer naar Den Haag waar zij kinderjuffrouw werd bij de familie De Bruyne-Backx aan de Ligusterlaan. Daar bleef zij iets langer dan twee jaar om in januari 1925 naar Amsterdam te 
vertrekken. Inmiddels was zij 26 jaar en huishoudster aan de Amstel 226. In november 1925 vertrok zij vanuit Amsterdam naar Brunssum.
Begin vijftiger jaren huurde zij een bovenwoning in Brunssum, waarschijnlijk met haar oudste zus die weduwe was. In 1951 kregen beide dames te horen dat zij het huis uit moesten omdat de eigenaar het met zijn grote gezin wilde betrekken. Dit werd een rechtszaak die zij verloren. Margaretha kocht daarom begin oktober 1953 een huisje aan de Heerenweg in Heerlen waar zij met haar zus wilde gaan wonen. Dit huis, dat achterstallig onderhoud had, wilde ze opknappen en van de stal een extra kamer maken. Het was een redelijk groot huis. Het had twee opgangen en ieder deel had drie kamers en een zolder. Architect Lendfers uit Heerlen had al tekeningen voor de verbouwing gemaakt.
Behalve dat het huis aan de Heerenweg in Heerlen slecht onderhouden was, had het ook mijnschade. Staatsmijnen betaalde haar daarvoor ƒ 155,- Over de mijnschade aan de buitenkant liep nog een zaak. Nee het was geen mooi huis, maar wel haar huis. Vooruit, de gemeente wilde het wel kopen voor ƒ 7.500,- Zij was er toe bereid, maar dan moest de gemeente haar grond aan de Heerenweg aanwijzen waar zij dan een huisje kon bouwen.
De directeur van Publieke Werken adviseerde de gemeente vervolgens om het huis dan maar te kopen voor dat bedrag. De Heerenweg moest snel op breedte gebracht worden en aankoop van meerdere panden was toch noodzakelijk. Deze panden moesten gesloopt worden. De gemeente gaf hem groen licht en hij ging met Margaretha van Weers over de prijs onderhandelen. Afgesproken werd dat de gemeente het zou kopen voor ƒ 5200,- Een dag later, 4 november 1953, werd de voorlopige overeenkomst van verkoop en koop getekend.
Toch ging de verkoop niet door want zij had in februari 1954 al aanpassingen aan het huis laten doen en verhuurde het nu vooƒ 25,- per maand. De gemeente had inmiddels Gedeputeerde Staten van Limburg ingeschakeld die adviseerde het huis nu voor ƒ 3500 te kopen. Inmiddels had zij een nieuw adres in Brunssum gevonden, ze moest immers uit het pand Rumpenerstraat 2. Dat werd in maart 1956 door de gemeente Brunssum voor ƒ 29.000 gekocht.
Het werd een zaak van lange adem. Pas in december 1957, vier jaar na de eerste brief, verkocht zij het huis aan de Heerenweg aan de gemeente voor die ƒ 5200,-
bron: Ryckheyt 016-NT4 1686
We weten dat ambtelijke molen langzaam malen. Op een tekening uit 1969 staat nog steeds het huis getekend. Inmiddels is het gesloopt en is er op die plaats het bos uitgebreid.
Klik hier voor Margaretha van Weers in de Losse Takken Herwartz