Vaals had vanaf 1949 een mandoline-orkest met de naam Edelweiss. In 1952, het jaar waarin deze foto werd genomen, telde het orkest 21 leden waarvan slechts negen vrouwen. Helemaal links, de eerste op de middelste rij is Piet van Wersch en aan zijn voeten als eerste links Willy Vanwersch.
Piet zat achter het slagwerk en zijn broer Willy werd eerste mandolinespeler. De club oefende in de Koperstraat in Vaals bij café Gouders.
Nieuwe voorzitter
In de afgelopen vergadering van de Stichting Kunstzinnige Vorming heeft Dhr. Willy Vanwersch uit Vaals officieel zijn voorzitterschap overgedragen aan Dhr. Björn Grannetia uit Vaals.
Bij monde van de kersverse voorzitter werd Dhr. Willy Vanwersch hartelijk bedankt voor zijn jarenlange en onvermoeibare inzet voor de kunstzinnige opvoeding van de basisschoolleerlingen in de gemeente Vaals.
Voor de bescheiden Willy Vanwersch zijn de bedankjes niet nodig, voor hem waren de blije kindergezichtjes tijdens een voorstelling of workshop beloning.
In september 2013 nam hij afscheid als voorzitter van de Stichting Kunstzinnige Vorming Vaals. Willy staat rechts op de foto.
In 1950, 1952, 1954 en 1955 won het orkest een eerste prijs. De dirigent was J. Georg uit Heerlen. Die leidde als muziekleraar diverse orkesten. In de zestiger jaren was J. Savelsberg de dirigent.
bron: tussen twee grenzen 1900-2000, uitgave Heemkundekring Sankt Tolbert.
In zijn mijnwerkersleven woonde Willy in de Seffenterstraat 12a in Vaals. Hij was sinds 1 januari 1955 lid van de Nederlandse Katholieke Mijnwerkersbond tot zijn afscheid op 1 februari 1956. Hij volgde op zijn 14de op de Ondergrondse Vakschool (OVS) van de Staatsmijn Wilhelmina (Wa 6157 OVS).
Op de ledenlijst stond hij beschreven als W.E.J. van Wersch.
Na de OVS begon hij na een paar jaar als Chef Controle en Verpakking bij de Naaldenfabriek Muva waar hij in 1970 mee stopte. Daarna, tot zijn vervroegd pensioen was hij dertig jaar werkzaam bij Dutch Finishing in Kerkrade, een textielbedrijf. De laatste jaren was hij daar personeelschef.
In zijn jonge jaren werd hij Manni genoemd, omdat hij de jongste van het gezin was. Manni is afgeleid van mannetje.
Hij zat met zijn broer Piet in de mandolineclub Edelweiss in Vaals. Een keer werd hij gevraagd om in Aken bij de plaatselijke club mee te spelen. Hij bleef in Aken hangen en ontmoette zijn vrouw.
Hij schreef twee Völser carnavalliedjes dat is doch jans ejaal vuur viere karneval! en in 1984 de zon in et hats.