2022
De Nederlandse bariton Robbert Muuse is een gewilde zanger voor zowel het concert als het operarepertoire, maar ook een kleurrijke recitalist.
Muuse speelde vele operarollen, waaronder: de Forester in Janáček’s Sluwe Kleine Vixen, Vader in Humperdincks Hänsel und Grietje. In 2010 werd hij uitgenodigd voor het Verbier Festival in Zwitserland, om Soldat te zingen in Richard Strauss’ opera Salome, onder leiding van maestro Valery Gergiev. Hij zong Guglielmo in Mozarts Così fan tutte in een toerende productie door heel Nederland, Allazim in Mozarts Zaide, trad op in het Karlsruhe Festspielhaus (Duitsland); Malatesta in Don Pasquale door Donizetti, Dr. Falke in Die Fledermaus, Silvio in Leoncavallo’s I Pagliacci, Le Directeur in Poulenc’s Les Mamelles de Tirésias onder leiding van maestro Ed Spanjaard, Escamillo in La Tragédie de Carmen, Aeneas in Purcell’s Dido en Aeneas, Lully, en Pallante in Händels Agrippina, die hij zong op tournee door Oost-Europa met het Combattimento Consort Amsterdam onder leiding van Jan-Willem de Vriend. Van Benjamin Britten zong hij de rol van Sid in Albert Herring, onder leiding van Urban Malmberg en opgevoerd door de gerenommeerde regisseur Guy Joosten, en Noah in Noye’s Fludde. Verder speelde hij Filippo in een Nederlandse vertaling van Rossini’s La Gazzetta met de huidige kapelmeester Enrico Delamboye uit Keulen en regisseurs Saskia Boddeke en Peter Greenaway.
Als solist en vertolker van barokmuziek heeft hij vele oratoria en concerten gezongen. Zijn interpretatie van Bach Mattheus Passion (aria’s en Jezus) is zeer geprezen. Ook op zijn repertoire staan de grote oratoria en concertwerken, zoals vele cantates en Weihnachtsoratorium van J.S. Bach, Händels Belsazar en Messias, Haydn’s Die Schöpfung en Die Jahreszeiten, Mendelssohn’s Paulus en Elias, de grote Requiems van Mozart, Fauré en Duruflé, Brahms’ Ein Deutsches Requiem, Carmina Burana van Orff, Ross.
Sinds 2001 werkt hij regelmatig samen met het Ensemble Pierre Robert (Frankrijk), een ensemble dat over het algemeen uit drie solo-stemmen bestaat, gespecialiseerd in Franse barokmuziek, en geregisseerd door Frédéric Desenclos. Het repertoire omvat werken van Brossard, Henry Dumont, Daniel Danielis, Clérembault, MA Charpentier, Lully, Couperin en Pierre Robert.
Robbert Muuse, geprezen om zijn vaardigheden in het zingen van Lied, heeft vele recitals gezongen, onder andere in het Amsterdamse Concertgebouw, in Stuttgart, Karlsruhe, Salzburg en Parijs, begeleid door de Nederlandse pianiste Micha van Weers.
Ze zijn sinds 1994 opgeleid en treden samen op, hebben veel ervaring opgedaan in de kunst van het zingen en hebben waardering gewonnen voor hun interpretaties.
Samen wonnen ze verschillende prijzen, zoals de Publieksprijs en de Speciale RAI-Prijs op het Internationaal Seghizzi Songconcours 2003 in Italië en de prestigieuze Mees Pierson Award 2004 van het Amsterdamse Concertgebouw. Het is hun doel om nieuwe aandacht te krijgen voor een bepaald repertoire dat lange tijd niet is uitgevoerd, zoals de zogenaamde Entartete Musik (ontaarde muziek), muziek die door het naziregime verboden is; het repertoire bestaat uit een uitgebreide lijst van werken van veel joodse componisten uit verschillende landen. Maar ze voeren ook geweldige werken uit van andere componisten die op de een of andere manier en zonder goede reden op het concertplatform zijn verwaarloosd. Met kamermuziekensembles (bijv. Ives Ensemble) voerde hij werken uit zoals Le Bal Masqué van Francis Poulenc, Die Wolkenpumpe van Erwin Schulhoff en Dover Beach van Samuel Barber.
Uitnodigingen leidden tot het Amsterdamse Concertgebouw, Cité de la Musique in Parijs, Festival de Verbier (Zwitserland) waar hij zong onder Valéry Gergiev; Combattimento Consort Amsterdam (onder leiding van Jan-Willem de Vriend), het Nieuw Ensemble en het Limburgs Symfonie Orkest, onder leiding van Ed Spanjaard; dirigent Kynan Johns, The Brabant Orchestra in Eindhoven, met dirigenten Paul Goodwin, Christoph Poppen, de Nederlandse Bach Stichting onder leiding van Jos van Veldhoven, La Petite Bande (dirigent Eric van Nevel), Ives Ensemble Amsterdam (moderne muziek), St John’s Smith Square in Londen, met de London Southbank Sinfonia (onder leiding van Simon Over), en Ensemble Pierre Robert in Frankrijk. Hij verscheen als gastsolist op internationale festivals, zoals Festival de Verbier (Zwitserland), het Festival Oude Muziek in Utrecht, in Brussel en Antwerpen, Duitsland, Israël, Frankrijk, zoals La Roque d’Anthéron, Chapelle Royale de Versailles, Saint Michel-en-Thiérache, La Chaise Dieu, het London Lufthansa Baroque Festival, Riga en Miami.
Robbert Muuse maakte opnames voor radio en televisie, cd’s van Alpha Records (met Ensemble Pierre Robert) en Brilliant Classics (Matthäus en Johannes Passion), en dvd van Challenge Classics (Agrippina – Combattimento Consort Amsterdam). In 2011 werd zijn solo-CD uitgebracht onder Challenge Records Int. ‘Songs of Quest and Inspiration’, met liedjes van Robert Vaughan Williams en wereldpremière opnames van Cyril Scott. In 2014 maakte hij een live concertopname van zijn recital Die Schöne Müllerin van Franz Schubert.
Wat zijn vocale en operaopleiding betreft, ontvangt Robbert Muuse sinds 2012 vocale coaching van Gary Coward (VK), die Muuse’s vocale aanpak het meest prominent bepaalde. Robbert studeerde eerst bij mevrouw Mya Besselink in Maastricht waar hij zijn studie met onderscheiding afrondde en vervolgde de opleiding bij Donald Litaker aan de Operaschool van de Hochschule für Musik in Karlsruhe, Duitsland. Hij specialiseerde zich ook als Liedsinger samen met zijn vrouw pianiste Micha van Weers en studeerde bij gerenommeerde vocale begeleiders als Konrad Richter, Hartmut Höll aan de Universität Mozarteum Salzburg en Julius Drake in Londen. Hij werd gecoacht in masterclasses door Sir Thomas Allen, Barbara Bonney, Robert Holl, Graham Johnson, Claudio Nicolai, David Wilson-Johnson en Hilde Zadek.
bron: Cyril Scott.
2020
Edese beroepsmusici leven door corona in ‘bevroren tijd’
25 november 2020: EDE Bureau Spotlight portretteert professionele creatievelingen die door de coronacrisis thuis zitten. In deze aflevering het muzikale duo en echtpaar Micha en Robbert uit Ede. Naar schatting is zeventig procent van de beroepsmuzikanten zzp’er, zij scholen zich nu massaal om. Robbert is één van hen. ,,De opleiding logopedie paste het best in mijn straatje.”
Het ongeloof overheerst nog steeds. Het leven van een kunstenaar is niet financieel stabiel, dat is geen nieuws, maar nooit hadden pianiste Micha van Weers (50) en bariton Robbert Muuse (48) verwacht dat hen dit zou overkomen. Dat twee volledige inkomstenbronnen wegvallen, hakt erin, vertelt Micha. ,,We hebben de dubbele pech dat we allebei beroepsmusicus zijn.”
De beslissing om volledig zelfstandig te gaan, had vooral te maken met authenticiteit. ,,Om de vrijheid te willen hebben in alles waaraan ik mij commit’’, vertelt Robbert. ,,Er waren soms maanden dat we het bijna niet rond kregen, maar dat hoort erbij. Dat is het risico van ons vak.”
Nu hebben hun optredens en muzikale reizen over de wereld plaats moeten maken voor een ander leven. Wat ze altijd als een zegen hebben ervaren, is nu een grote zorg geworden. Micha: ,,Je houdt in je achterhoofd rekening met het feit dat je een ongeluk kunt krijgen of dat je iets lichamelijks overkomt, maar dat de kunst- en cultuursector totaal plat komt te liggen? Dat was voor mij ondenkbaar.”
ALLERLAATSTE
Robbert was vlak voor de eerste lockdown in maart terug van een concertreis in Australië en Nieuw-Zeeland met het Nederlands Kamerkoor. Sindsdien is de agenda leeg. Micha: ,,We zien nog steeds afzeggingen binnenkomen van concerten voor volgend jaar”. Naar hun verwachting gaan theaterzalen en concertzalen pas als allerlaatste weer open. ,,Veiligheid is belangrijk en daar sta ik ook echt achter, maar de willekeur van het beleid is lastig te verteren.’’
Micha en Robbert lopen naar binnen en gaan aan de grote keukentafel zitten. Achter hen, in het midden in de kamer, staat een gitzwart gelakte Steinway-vleugel. ,,Hier repeteer ik en geef ik ook pianoles”, vertelt Micha terwijl ze opzij kijkt. Om het echtpaar heen hangen tal van artistieke kunstwerken, schilderijen in felle kleuren en door de woonkamer heen zijn bijzondere objecten te vinden. Een klassieke muziekzender staat zachtjes aan en zorgt voor een ontspannen sfeer.
Dit is het huis van een artiestenduo dat elkaar heeft ontmoet aan het conservatorium in Maastricht, vervolgens voor het kunstenaarsbestaan naar Duitsland verhuisde – waar de klassieke muziek nog steeds hoog in het vaandel staat – en nu alweer twintig jaar in Ede woont.
De vergelijking met Duitsland en het coronabeleid van het buurland wordt snel gemaakt. Micha en Robbert zien dat daar meer aandacht is voor de gehele kunst- en cultuursector. ,,Vrienden van ons zijn ook musici en kregen direct 4.000 euro ondersteuning van de overheid. Dat gebeurt hier niet.” Ze denken zelf dat het vooral te maken heeft met de rijke culturele historie van Duitsland. ,,Klassieke muziek is daar een sterker onderdeel van de cultuur dan hier.”
LASTIG TE BESCHRIJVEN
Het kunstenaarschap is door hun hele leven verweven. Door corona is dat gestopt. Dat zorgt voor een moeizaam ‘rouwproces’. Robbert deelt openhartig: ,,De strijd waar ik door corona in zit, is lastig te beschrijven. Aan de ene kant voel ik dat we door moeten met het maken van muziek, maar tegelijk kunnen we niet door.”
Opeens stopt Robbert met praten en steekt zijn linkerhand in de lucht. Hij beweegt zijn hoofd naar links en kijkt Micha aan. Het gesprek valt stil, maar op de achtergrond blijft de klassieke radiozender rustig doorspelen. Zachtjes komen de geluidsgolven binnen. Robbert: ,,Dit is het meesterwerk Winterreise.’’
STILSTAND
Op de radio is het muziekstuk te horen van de Oostenrijkse componist Franz Schubert. Hij schreef Winterreise in 1827, in een periode waarin het artistieke leven ook tot stilstand kwam. In het stuk gaat de hoofdpersoon op reis nadat hij was afgewezen door zijn geliefde. Het sombere muziekstuk weerspiegelt de emotionele pijn, eenzaamheid en armoede die Schubert onderging.
Micha buigt zich over de tafel: ,,De contrasten in Nederland zijn groot. Iedereen gaat door, maar wij, kunstenaars, staan stil. Eigenlijk leven wij nu ook in een bevroren tijd.”
Via een herstel- en steunregeling stelt de gemeente Ede 788.000 euro beschikbaar aan onder meer harmonieën, orkesten en amateur zang- en toneelverenigingen. Alleen culturele instellingen kunnen zich beroepen op de regeling. Zij kunnen tussen de duizend en vijfduizend euro steun aanvragen, tenzij het verlies door corona aanzienlijk hoger is.
Maar dat geldt niet voor Robbert en Micha. Want het geld komt niet bij zelfstandige kunstenaars terecht. Zij maken daarom sinds maart aanspraak op de Tijdelijke overbruggingsregeling zelfstandig ondernemers (Tozo). Deze regeling is voor zelfstandigen die veel inkomsten missen en onder het sociaal minimum vallen vanwege corona.
IMPACT OP GEZIN
Omdat nog steeds geen vermogenstoets is gekoppeld aan de aanvraag van de Tozo-regeling, spreken Micha en Robbert hun zorgen uit over mogelijk misbruik. ,,Iedereen kan in principe dit geld aanvragen, we hopen dat het geld echt alleen gaat naar de mensen die het daadwerkelijk nodig hebben.’’
Ook landelijk wordt dit probleem herkend en de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) heeft aangegeven hier toezicht op te houden. Toch blijft een vermogenstoets vanuit de overheid vooralsnog uit.
Voor een echtpaar komt de maximale uitkering neer op 1.512,90 euro in de maand. En dat heeft impact op het gezin. ,,De kinderen gaan vragen stellen en dat doet best wel pijn. Je wilt ze hiervoor beschermen en hen er zoveel mogelijk buiten houden.”
OMSCHOLEN
Dankzij het sociale vangnet om hen heen houden ze het financieel nog uit. Maar ook dat is niet oneindig. Om enige zekerheid in te bouwen is Robbert een nieuwe opleiding gestart. De Edenaar is niet de enige. Naar schatting zeventig procent van de beroepsmuzikanten is freelancer en zij besluiten zich massaal om te scholen. Robbert studeert voor logopedist. Logopedie ligt enigszins in het verlengde van zijn werk als zanger, omdat stemgebruik en adem erin terugkomt. ,,Het past precies in mijn straatje.” Maar een volledige vervanging van zijn zangcarrière wordt het niet. ,,Ik blijf concertzanger!”
Een omscholing betekent overigens niet dat problemen direct worden opgelost. De opleiding duurt minimaal nog drieënhalf jaar.
BEHOEFTE KUNSTBELEVING
Dat er een groeiende behoefte is aan muziek en kunstbeleving merken Micha en Robbert steeds meer. ,,We krijgen continu vragen en verzoeken: ‘Kunnen jullie niet in tuinen privé bij ons komen spelen?’ Met de huidige maatregelen is dat niet mogelijk.’’
Op de vraag hoe ze de coronatijd ervaren, komen ze tot de conclusie dat daar eigenlijk geen woorden voor zijn. Micha deelt: ,,Kunst is datgene wat je niet kan uitspreken, maar wat je wel voelt, ervaart en beleeft. Mensen snappen nu pas hoe belangrijk kunst is en hoe erg ze muziek missen als het er niet meer is.”
25 november 2020
bron: www.edestad.nl
Klik hier en luister naar het lied Julius Röntgen – Een costerken op sijn clocken clanc.
Klik hier voor Micha van Weers in de Wijlrese Tak.
Klik hier voor de website van Robbert Muuse.