Genealogische website Warsage

2019

Als een gezin een aanvraag doet bij Leergeld Amersfoort, dan komt een intermediair langs om te praten over de financiële situatie en de mogelijkheden voor ondersteuning. Op dit moment telt Leergeld Amersfoort elf intermediairs. Lieke van der Kemp-van Wersch, inmiddels al zeven jaar intermediair, vertelt over haar ervaringen.

 

Lieke kwam in 2012 bij toeval in contact met Leergeld op haar sportvereniging. “Een mede-oud-bestuurslid van mijn tennisvereniging die toen penningmeester was van Leergeld Amersfoort, vroeg mij – en twee andere oud-collega’s – of wij intermediair wilden worden voor Leergeld. Ik kende Leergeld op dat moment totaal niet maar het leek me boeiend, interessant en nuttig om gezinnen met kinderen te helpen met zaken waar ze op dat moment geen geld voor hebben. Twee keer ben ik meegegaan met een ervaren intermediair en toen sprong ik het diepe… en gelukkig kon ik goed ‘zwemmen’. ;-)”

 

Als intermediair krijgt Lieke van Carin, de coördinator bij Leergeld Amersfoort, een verzoek om een afspraak te maken met een gezin, meestal met de moeder. “Dan neem ik contact op en maak ik een afspraak om op (huis)bezoek te komen. Wij gaan naar de mensen toe.” Bij een eerste gesprek gaat het om het inventariseren van alle gegevens die nodig zijn: namen en geboortedata van de kinderen, inkomen, schulden, toeslagen en dergelijke. “

 

Het belangrijkste is natuurlijk: waar kan Leergeld bij helpen? Dat zijn vaak schoolkosten, mogelijkheid voor zwemles, sport of iets met muziek te doen, ‘spullen’ voor school en voor sport, fiets, laptop e.d. Vaak wijs ik het gezin ook op voorliggende voorzieningen, zoals de kledingvoucher van de gemeente, huiswerkbegeleiding, Voedsel-, Kleding- en Speelgoedbank. In veel gevallen hebben gezinnen hulp van de Sociale Dienst van de gemeente of van een Wijkteam. Maar soms alleen van Leergeld.”

 

Meer dan alleen intermediair
Lieke zet zich niet alleen in als intermediair. Ze is, zoals ze zelf zegt, zo nu en dan ook pragmatisch bezig voor Leergeld. “Door mijn jarenlange ervaring met documenten, tekstueel en lay-out en vooral omdat ik praktisch en efficiënt probeer te werken, heb ik de te gebruiken formulieren op een voor iedereen praktische manier aangepast.”

Ook helpt Lieke elk jaar mee met het redigeren van teksten voor het jaarverslag van Leergeld Amersfoort.

 

Verschillende gesprekken
De gesprekken tijdens de huisbezoeken verlopen eigenlijk altijd plezierig, ook als een gezin zwaar in de problemen zit. Lieke probeert dan zoveel mogelijk mee te denken en te wijzen op de mogelijkheden. “De afgelopen zeven jaren heb ik daardoor veel (bij)geleerd.”

 

De gesprekken die haar vooral zijn bijgebleven, zijn met vrouwen die op een hele positieve manier proberen er iets van te maken. Door bijvoorbeeld initiatieven te nemen, vrijwilligerswerk te gaan doen, een opleiding te volgen of een eigen bedrijf op te richten.

Deze vrouwen willen echt integreren en dat lukt lang niet iedereen. Soms zit een taalbarrière in de weg en helpt een van de kinderen bij het gesprek met vertalen. De verschillen tussen het ene of het andere gezin zijn soms best groot.

 

Lieke vertelt ook dat ze regelmatig mensen spreekt die te lang wachten met het vragen om hulp. “Soms uit schaamte, soms uit onwetendheid en soms omdat ze vinden of denken dat anderen het misschien harder nodig hebben dan zij. Dan probeer ik ze wat op te beuren door te benadrukken dat ze er (vaak) niets aan kunnen doen. Dat ze buiten hun schuld in deze situatie terecht zijn gekomen en dat ook zij recht hebben op hulp.”

 

Tweede ronde
De intermediair bezoekt de gezinnen niet alleen voor het eerste gesprek. Tijdens de zogenaamde ‘tweede ronde gesprekken’ wordt gekeken of het gezin nog steeds in aanmerking komt voor steun van Leergeld. “Na 2 tot 2,5 jaar maken we een nieuwe afspraak om te kijken hoe de situatie dan is.

 

De aanvragen voor ondersteuning via de mail, website of telefoon aan Carin gaan in de tussentijd gewoon door en dan wordt meestal niet de naar huidige financiële situatie gevraagd. Het is altijd plezierig als mensen blij zijn je weer te zien… en heel soms zegt iemand: ben je hier al eens geweest? De situatie is vaak hetzelfde, soms beter, soms slechter.”

 

Blij met Leergeld
Lieke is gelukkig nog lang niet van plan om te stoppen als intermediair. “Wat zo nu en dan een erg leuke ervaring is, is dat als ik op straat een moeder tegenkom, waar ik wat langer geleden op bezoek ben geweest, ik enthousiast word begroet en er vooral wordt benadrukt hoe blij ze is met Leergeld. Ik doe het graag!”

bron: www.leergeldamersfoort.nl

2009

16 september 2009

lieke van werschLieke van Wersch (rechts) met links burgemeester mevrouw van Vliet van Amersfoort bij de uitreiking van een “pluim” en een oorkonde voor haar dertig jaar vrijwilligerswerk voor de Amersfoortse Keistadfeesten in september 2009 Lieke van Wersch.

 

Pluim voor Lieke

Amersfoort- Op de Groenmarkt was zondag een jubileum bijeenkomst in het kader van de veertigste en tevens laatste editie van de Keistadfeesten voor relaties, sponsors, (oud¬)acc’ers, (oud-)medewerkers en vrienden van Keistadfeesten. Deze bijeenkomst was tevens een reünie waar oud-bestuursleden, veel oud-medewerkers en de huidige crew aanwezig waren.

 

De reacties op het  besluit van het ACC-bestuur om te stoppen waren wisselend. Begrip was er zeker voor deze beslissing en het gekozen moment. na een korte toespraak van voorzitter Kees van Engelhoven nam burgemeester mevrouw Van Vliet het woord. Zij stond kort stil bij het feit dat de Keistadfeesten aan het begin hebben gestaan van alle evenementen in Amersfoort. Zij bedankte de Amersfoortse Contact Commissie, de organisator van de Keistadfeesten (en ook van Sinterklaasstad) voor de inzet van de afgelopen veertig jaar.

 

Ook werd een van de vele vrijwilligers in het het zonnetje gezet. Namelijk Lieke van der Kemp-van Wersch. Zij is sinds 1980 aan de Amersfoortse Contact Commissie verbonden. Zij kreeg uit handen van de burgemeester een bijzondere ‘pluim’ en een oorkonde.

Na de burgemeester sprak Fons Voers, 20 jaar programma-manager marktstad en kunstmarkt samen met zijn vrouw Ditty de genodigden toe. Ook hij bedankte een aantal mensen en hij verraste hen met een bijzonder cadeau: Amersfoort 750 jaar gevangen in skyline schalen van kunstenares Karin Velthoven.

bron: Amersfoort nu, 16 september 2009
foto: Jan van Alphen

1987

telegraaf-8-apr-1987

Vrouwen gaan op jacht

Door Marjolein Schipper

Austerlitz, woensdag.
Als er iets van oudsher altijd een mannenterrein is geweest, is het wel de jacht. Kwamen duizenden jaren geleden de stoere holbewoners al trots met een everzwijn op de rug weer thuis, ook anno 1987 bestaan er in Nederland nog drie jachtverenigingen waar bijna alleen mannen lid van zijn. Eén van hen, Jachtvereniging Soestdijk, wil vrouwen kennis laten maken met de kennelijke geneugten van de jacht en organiseert op zaterdag 11 april een zogenaamde “Ladies Hunt”.

 

Niet dat de deelnemende vrouwen nu en masse achter een zielig konijn of hert aan gaan jagen: “Dat mag helemaal niet in Nederland,” weet Lieke van der Kemp, die tijdens de jacht de honden zal begeleiden. : Het wordt een zogenaamde slipjacht, We leggen een nacht lang een lap in het hok van de vossen die daarna nogal doordringend ruikt. Daarmee wordt er een spoor getrokken door de bossen.”

 

“De veertig jachthonden, speciaal opgeleide Foxhounds, volgen dit spoor en wij volgen te paard weer de honden,. Heel spannend want je weet van te voren natuurlijk niet welke route er is uitgezet,” aldus Lieke, één van de weinige vrouwelijke leden van de vereniging. “Er zijn ook nog allemaal regels waar je je tijdens de jacht aan moet houden. De honden gaan bijvoorbeeld altijd voor, en ook de hondenbegeleidster oftewel “whippers-in”. dat ben ik in dit geval heeft voorrang.”

 

Afschuw
De vereniging organiseert wekelijk dit soort jachten, alleen nemen daar bijna uitsluitend mannen aan deel.  “Vrouwen hebben vaak van het woord jacht al een afschuw, bovendien heerst altijd het idee dat het allemaal verschrikkelijk hard gaat en gevaarlijk is. Daarom organiseren wij ook deze “Ladies Hunt” om te laten zien dat het heel erg meevalt. Natuurlijk gaan we wel met een hele groep in galop achter de hele groep aan, maart er wordt in drie etappes gereden. Elke keer leggen we een stuk of drie a vier kilometer af, tussendoor houden we een pauze.”

 

In de kennel laat Lieke de veertig honden zien, die zaterdag meegaan. Als ze haar in het oog krijgen, wordt er een oorverdovend en zeer enthousiast geblaf aangeheven, iets wat alleen maar erger wordt als Lieke de speciale jachthoorn tevoorschijn haalt en er op blaast. “Het leuke van de jacht vind ik zelf dat het wel spannen is maar dat er geen sprake is van een wedstrijdelement, “ vertelt Lieke, met moeite de honden van zich af houden.

 

“Je hoeft niet koste wat kost degene die voor je rijdt in te halen. Integendeel, dat mag meestal zelfs helemaal niet Bovendien kunnen de honden het spoor bijster raken, en dan ik het echt een heel gezoek om het weer te vinden.”

Evenals haar mede-jaagsters, zal Lieke een speciaal jachtkostuum dragen, bestaande uit groene jas met bolhoed. “We volgen de traditie trouw op het uiteindelijke verscheuren van de prooi na. Dat zou ook niet echt lady-like zijn.”

bron: Telegraaf 8 april 1987

1985

lieke van wersch

AMERSFOORT – “Toen ik vanmorgen opstond kon ik het wel voelen”, vertelt Tom van Ek, de man, die zich tijdens de komende Keistadfeesten in de huid en de kledij van Everard Meyster zal steken, als we met hem en met zijn echtgenote, voor anderhalve week, mevrouw Lieke van der Kemp- van Wersch praten over de rol, die zij in de komende weken in het Amersfoortse gebeuren gaan vervullen. En dan doelt hij op de rit te paard, die hij de vorige dag – voor het eerst na jaren – weer gemaakt heeft.

 

Te paard
Misschien tekent dat de wijze, waarop Tom van Ek zich voorbereidt op zijn “rol: “Ik vind het wel leuk om aan de figuur Everard Meyster meer inhoud te geven!”

 

Hoe word je Everard Meyster? Het antwoord is niet zo moeilijk. Tom van Ek, beslist geen onbekende in de kring van de Amersfoortse amateurtoneelwereld, was tijdens het St. Nicolaasgebeuren in 1979 de centrale figuur en zo kwam de commissie “optochten” van de ACC met de vraag of hij bereid was de rol van Everard Meyster te spelen. Dit uiteraard in overleg met de Poorterij van Amersfoort, waarin de heer Van Ek de funktie van voorzitter van de technische commissie vervult. “Maar ik heb wel als eis gesteld, dat ik mijn eigen vrouw mocht kiezen”.

 

Ideale vrouw snel gevonden
Dat zoeken naar Agatha heeft, ondanks het feit, dat ze “een schaap met vijf poten” moest zijn niet zo erg lang geduurd. Gelet op het gegeven, dat ze ook een amazone moest zijn, die op een dameszadel kon rijden, leidde overleg binnen de Poorterij direkt in de richting van mevrouw van der Kemp. Via het moderne communicatiemiddel, de telefoon, nam Everard Meyster kontakt met haar op: “de stem deed al genoeg!”

 

En zo gebeurde het, dat de Heer van Nimmerdor enkele dagen later met de auto zijn vroegere jacht gebied introk, door het feit, dat hij zijn leesbril vergeten had en dus niets op de plattegrond kon zien, een half uur door Leusden moest rijden voor hij op de Rietgors terecht kwam.

 

En zo zullen Tom van Ek en Lieke van der Kemp op vrijdagavond 29 augustus als Everard Meyster en Agatha Schaap tijdens de openingsceremonie de Hof opkomen.

 

Historisch zo verantwoord mogelijk
“Ik zal het op andere wijze doen als mijn voorgangers, over wie ik beslist niets ten nadele wiI zeggen. Bovendien: ik moet mijzelf nog maar bewijzen. Maar we – Agatha en ik – zijn laaiend enthousiast, vinden het een hele eer om het te doen.”

Dat brengt ons op de kleding van Everard Meyster en zijn echtgenote voor dit jaar. Kleding, die historisch zo verantwoord mogelijk zal zij, die grotendeels “eigen maaksel” zal zijn, waarvan slechts enkele accessoires gehuurd zullen worden. Eigen maaksel, dat brengt ons op de term “doe-het-zelvers”. En die term is zeker op Everard Meyster en Agatha van toepassing, want niet alleen maakt Tom van Ek de kostuums zelf, hij gaat zijn echtgenote ook bewegingsles geven, terwijl zij hem paardrijles geeft. Bovendien schrijft Everard Meyster zelf zijn teksten.

 

Vast staat in elk geval dat ze met hem voor het voetlicht zal komen tijdens de openingsceremonie op de Hof, tijdens de stadswandeling en de historische maaltijd op de Appelmarkt op zondag 31 augustus, tijdens de grote Keitrekoptocht op zaterdagmiddag 6 september. Dan rijden ze beiden te paard. Everard Meyster op het paard Vos van het Amersfoorts ruitercentrum, Lieke van Wersch die nauw betrokken is bij die manege van de Leusderweg – als Agatha op haar eigen paard Casper.

 

Lieke van der Kemp vertelt, dat ze Casper al dertien jaar heeft, dat ze in Gorssel – de voorloper van het huidige hippisch centrum in Deurne – in het paardenvak is opgeleid, het instructeursdiploma bezit. En dat terwijl ze, toen ze op haar elfde jaar van Amsterdam naar Alphen aan den Rijn verhuisde, “als de dood was van het paard van de groenteboer op de hoek.”

 

Zoontje Jasper (5 jaar) is al even weg van paarden, heeft een eigen pony, terwijl de heer Van der Kemp voorzitter is van de Amersfoortse Ruiter Club.

Het is overigens niet de eerste maal, dat Lieke van der Kemp te paard aan een optocht meedoet, want in 1977 – bij het 120-jarig bestaan van Leusden – heeft ze als ridder – in volledig harnas met gesloten vizier – meegereden.

bron: De Stad Amersfoort, 20 augustus 1980
tekst: H. J. Poots

1973

lieke van wersch
De Leidse Courant van 1973 schreef dat M. Ripping (links) nog even voorzitter was van de Alphense Ruiters. Hij reikte voor de laatste maal de wisselbekers uit aan de clubkampioenen.
Van links naar rechts: M. Ripping, Kees Hulscher, Dick Hulscher, Gert Ripping, Coby van Muijen en Lieke van Wersch.

 

Klik hier voor haar website over paardrijlessen.
Klik hier voor haar secretariële support.

Klik hier voor Lieke van Wersch in de Heerlense Tak.

error: