Genealogische website Warsage

De papierhandel G. van Weers was van Gerardus (Gerrit) van Weers, geboren Den Haag 5 november 1888. Bij zijn huwelijk met Johanna Francisca (Anna) Heijstraten, in 1915, was hij nog kantoorbediende.

 

1915
1915

Later zou hij uitgroeien tot eigenaar van een van de eerste grotere recyclingbedrijven. Bij het huwelijk van zijn broer Jan in 1927 was hij getuige en zei koopman in metalen te zijn. Hij dankte in een advertentie (zie hierboven) zijn werkgever de Gebroeders Dinkhuijsen voor hun belangstelling bij hun huwelijk.
Gerrit overleed op 10 maart 1960, 71 jaar. Bij zijn overlijden zette zijn zoon Koos een advertentie in de krant en noemde hem onze oudste Directeur en Oprichter, de Heer G. van Weers. De overlijdensakte vermeldde directeur van een naamloze vennootschap.  En Het Binnenhof vermeldde dat hij lid was geweest van de Nederlandse Vereniging groothandel textielafvaller en jarenlang voorzitter. Op zijn begrafenis was ook de overste van de Medische Missiezusters zuster M. Smeets uit Imstenrade aanwezig omdat Gerards dochter Annie tot die orde behoorde.

Zoon Gerard (geboren in 1924) had het bedrijf al tien jaar geleden overgenomen.

 

1929: NV Mij. tot voortzetting der zaken voorheen Gebrs. Dinkhuijsen. Volgens de statuten waren de drie eigenaren Dinkhuijsen samengegaan met G. van Weers papierhandel. Zij dreven een handel in lompen, metalen, oud papier.

1937: Oprichting  in november van papierhandel G. van Weers’ Handel Maatschappij met G. van Weers als directeur.

1938: Lompen, oud papier, ouden metalen.Adres: geest 80, Den Haag

1941:  G. van Weers Handel Mij, Kortenbosch 6-8, Den Haag

1943: N.V. G. van Weers’ Handelmaatschappij, ‘s-Gravenhage

In de op 18 October 1943 gehouden vergadering van aandeelhouders is de naamlooze vennootschap per 31 December 1942 ontbonden en in liquidatie getreden.Het plan van uitkeering is neergelegd ten kantore van het Handelsregister en ten kantore van de vennootschap

1944: G. van Weers Afvalstoffenbedrijf

1947: G. van Weers Afvalstoffenbedrijf

1952: Verplaatsing van het bedrijf naar de Binckhorstlaan.

1970: Bouw van een grote papieropslaghal op het terrein.

2010: De hal wordt getransformeerd tot Skatepark Sweatshop. Het is een skatehal van 1.000 m² met een miniramp, verschillende obstakels en echt straatmeubilair. bron: De Stichting Haags Industrieel Erfgoed (SHIE).

2018: Vreemd genoeg stond het bedrijf nog steeds als Erkend Inzamelbedrijf vermeld door de gemeente Westland.

Familie

Uit het huwelijk werden acht kinderen geboren:

1: Greet (1916-2000). Zij werd in 1933 juffrouw op de bewaarschool (kleuterschool) en nam in 1968 afscheid. Haar opleiding had zij bij de zusters van Liefde in Tilburg genoten. Greet trouwde niet.

2: Nel (1917-2009) trouwde in 1954 met Gerard Oosterwijk.

3: Annie (1919-2005) trad in in het klooster van de Medische Missiezusters in Imstenrade. Ook zij volgde de opleiding voor juffrouw van de bewaarschool tijd e zusters van Liefde in Tilburg.

4: Cilia (1921-2006) werd verpleegster. Ook zij trouwde niet.

5: Gerard (1924-1984) trouwde in 1953 1: Mien Westhof. 2: Fiona Walkerley. Hij begon in 1960 een afvalstoffenbedrijf in Zuid-Afrika.

6: Cisca (1926-1961) ging ook het onderwijs in en trouwde niet.

7: Henny (1928-2008) trouwde in 1959 met Herman Minnema.

8: Koos (1930) trouwde 1: Juul Boeling en 2: Nel van der Touw. Hij nam de zaak van zijn broer Gerard over.

De brand van 1952

Inmiddels verhuisde de papierhandel  G. van Weers naar  de Binckhorstlaan, ook in Den Haag. Daar brak brand uit waardoor de loods van hun buurman, een andere handelaar in oud papier, ook getroffen werd.

 

telegraaf-14-mei-1952Haagse brandweer in hoogste alarm Tonnen oud papier in vlammen opgegaan (Van onze Haagse redactie.)
DEN HAAG. 14 Mei. De Haagse brandweer Is Dinsdagmiddag omstreeks 4 uur in hoogste alarm gebracht door een zware uitslaande brand aan de Binckhorstlaan 173 en 173a. waar de firma’s G. van Weers en Gebr. Platteel enorme voorraden oud papier hadden opgeslagen. Dertig man sterk vocht men urenlang tegen het vuur, dat zich verbluffend snel uitbreidde. De in het bedrijf van Van Weers aangerichte schade bedraagt in totaal ca .ƒ 160.000; die bij Platteel loopt in de tientallen duizenden guldens.


Zij wordt door verzekering gedekt. Op het terrein van Van Weers. dat een oppervlakte beslaat van 3400 m² en waarop een loods stond van 60 meter lengte, benevens een cantine voor het personeel, lagen tonnen balen geperst papier opgeslagen. Hiervan was 25 ton aan betere papiersoorten bestemd voor India en 50 ton voor Britse koloniën, te zamen voor een waarde van ca ƒ 20.000. Beide partijen lagen voor verzending gereed, maar zijn totaal verbrand. De loods met haar inhoud aan papier, persen en weegschalen, alsook de cantine brandden eveneens geheel uit.

 

Ook de aanwezige voorraden op het terrein werden een prooi der vlammen. Het personeel van dit bedrijf, ongeveer 35 man. nam actief deel aan het blussingswerk. Talrijke balen geperst papier werden met behulp van stokken in het zijkanaal van de Trekvliet geduwd. Ook bii de Gebr. Platteel, op wier terrein twee grote loodsen staan, woedde het vuur hevig. Een der loodsen, waar 200 à 250 ton oud papier lag opgeslagen, brandde nagenoeg geheel uit.

 

Op welk terrein of in welke loods de brand is ontstaan, is nog niet bekend. De meningen hierover lopen sterk uiteen en men geeft elkaar wederzijds de schuld. Waar het hier twee concurrerende firma’s betreft, is dit alleszins verklaarbaar. Het blussingswerk, dat door duizenden Hagenaars werd gadegeslagen, stond onder leiding van commandant C. W. P. Otten. Twintig stralen werden permanent op het vuur gericht bij deze zwaarste bedrijfsbrand die Den Haag sedert de oorlog heeft gekend.

bron: Telegraaf 14 mei 1952

1956

Het Binnenhof 1956Oud papier een gewild exportartikel

“EEN rol closetpapier zou driemaal zo duur zijn als thans, en golfkarton was helemaal niet te betalen, als er geen handel in oud papier bestond.  Want closetpapier wordt gemaakt van oude kranten, versleten boeken en kapot gelezen tijdschriften. En golfkarton is een product van oude kranten en cementzakken van de vuilnishoop. Hoe zou Nederland zijn closetpapier, golfkarton en zoveel andere papierprodukten moeten betalen, als wij ons niet de moeite gaven, al dat oude papier weer bij elkaar te rapen?”

 

Dat zegt Gerard van Weers, 67-jarige Hagenaar, oudste familievennoot in een van Nederlands grote afvalstoffenbedrijven. „Twintig jaar geleden beleende ik de levensverzekeringspolis van mijn vrouw, en begon voor mezelf in lompen. Nou heb ik een omzet van vier miljoen gulden per jaar. In mijn bedrijf verwerk ik jaarlijks 1.440.000.000 kilo oud-papier. Dat is bijna anderhalf miljard kilo, of het totale gewicht van tweemaal de bevolking van heel Nederland. Onze grootste leveranciers zijn de ministeries van Oorlog en Financiën, de P.T.T., de Staatsdrukkerij, petroleummaatschappijen, vooraanstaande bankinstellingen en drukkerijen. Er zitten veel geheime documenten bij en ook staatsgeheimen, vooral van het ministerie van Oorlog. Die gaan allemaal door de vernietigingsmachine. Worden daar aan miljoenen snippers geslagen voor zij als oud papier ons bedrijf aan de Binckhorstlaan weer verlaten. Een controle ambtenaar blijft er dan met zijn neus op staan, om te zorgen, dat niemand een geheim staatssnippertje in zijn zak kan steken!

 

Drie miljoen per maand
De voornaamste afnemers zijn Frankrijk en Duitsland. Wij hebben vijf eigen vrachtwagens, maar twee er van zijn speciaal voor de reuze-transporten naar Duitsland gereserveerd. Gek eigenlijk dat een land als Duitsland oud papier moet importeren, terwijl het dat zelf in overvloed produceert. Misschien heeft het wel wat met de klassieke zindelijkheid te maken, dat Nederland zijn oud papier zo netjes vergaart?”

Zo filosofeert Gerard van Weers senior in het glazenkantoortje te midden van zijn monsterbedrijf. Een reusachtige hal, zo groot als een vliegtuighangar, tot aan de nok toe volgestapeld met torens oud papier. De dikke miljoen kilo oud papier, die er maandelijks door cliënten en kleinhandel aan de ene kant wordt binnengereden, vliegt er aan de andere kant in gelijk tempo uit, klaar voor de export. Op doorreis door de hal is dat oude papier door een vijftig werkkrachten van boven de veertig in kwaliteiten gesorteerd. Er is een heel rijtje grote roggen: voor goed wit papier, voor goed gekleurd papier, houthoudend wit, houthoudend gekleurd, bedrukt, beschreven, ga maar door. Van de beste kwaliteit oud papier zal straks weer het  tweede soort schrijfpapier worden gemaakt.

 

Met pakken van vijfhonderd kilo worden de kwaliteiten bij elkaar geperst. Een speciale machine (van 50.000 gulden) slaat het stof uit de gebruikte cementzakken. Vierentwintigduizend cementzakken per dag vliegen er door. Dertig procent van hetgeen uit de machine komt is cementstof. Zeventig procent zijn cementzakken, klaar voor de golfkartonfabrikant.

Het Binnenhof 1956

Aan Kortenbos victorie
Hoog in de hal hangt een groot bord „Roken, vuur, open kunstlicht verboden”. Want er is leergeld betaald. In 1952 brandde de hele zaak af en er was voorgeen cent verzekerd. „Maar we gingen gewoon door”, gromt Van Weers senior. „In 1936 had ik ook niet meer dan een beleende verzekeringspolis, een bascule, wat gewichten en een papierpers. Ik voelde me toen niks te goed, om gewoon de straat op te gaan om lorren. Zou ik me dan nou door een brand uit het veld laten slaan?”

 

In het glazen kantoortje zitten naast vader Van Weers de twee Van Weersen junior. Gerard junior, dertig jaar, reist per vliegtuig alsmaar Europa rond op zoek naar nieuwe afnemers. Dirk van Weers, vijfentwintig jaar, is bedrijfsleider. De drie Van Weersen hebben alle drie blauwe ogen, een eigen luxe automobiel en een ontembare werkdrift. Vader Van Weers zegt: „Soms moet ik tegen mijn jongens zeggen, jongens, werk toch niet zo hard”. Maar zelf is hij geen haar beter. Zijn N.V.-afvalstoffenbedrijf omvat ook nog zijn oude hobby, de afdeling lompen en non-ferro-metalen aan het Kortenbos. De afdeling, waarin twintig jaar geleden met een beleende polis een miljoenenbedrijf werd geboren. En wat de toekomst betreft; Gerard senior schuift zijn hoedje op één oor en citeert met vechtjas generaal MacArthur: „Een mens is net zo oud als zijn idealen. Als het ijs van het pessimisme over hem komt, dan zij God hem genadig”.

Bron: Het Binnenhof 24 maart 1956

De brand van 1961

Brand in opslagplaats oud papier. 
De brandweer van Den Haag heeft vrijdagavond een brand geblust in een der loodsen van G. van Weers’ afvalstoffenbedrijf N.V. aan de Binckhorstlaan. De brandweer was vlug, nadat de eerste melding was ontvangen, met veel materieel ter plaatse. Het bleek, dat in een stapel geperste balen oud papier brand woedde. De vuurhaard was snel opgespoord en werd met veel stralen en nevelblussers aangepakt, zodat de brand geen kans kreeg zich uit to breiden.

Bron: De Waarheid 30 december 1961

Goud papier in 1974

dgbld-vh-noorden-4-jan-1974Er is een grote vraag naar gebruikt, dus oud papier gekomen. Jarenlang is er een enorme overproduktie van oud papier geweest, de prijzen kwamen niet hoger dan ƒ 0,02 à ƒ 0,03 per kilo. Sinds eind vorig jaar zijn deze prijzen echter in hoog tempo gestegen. Het gaat de oud-papierhandel op het ogenblik voor de wind: voor iedere kilogram wordt een dubbeltje of meer neergeteld. De toekomst valt uiteraard niet concreet te voorspellen, maar dat de prijzen nog verder omhoog zullen gaan, staat vast.

 

De heren G. van Weers en G. F. Gerritsen, directeuren van het miljoenenbedrijf papierhandel G. van Weers Oud Papier in Den Haag, wijzen erop dat het de papierproducenten, met name de cellulose-fabrikanten, de laatste jaren niet best is gegaan. Er was geen geld voor investeringen, waardoor onvoldoende aan de steeds toenemende vraag kan worden voldaan en er een vacuüm, vooral in de produktie van de papiergrondstof cellulose, is ontstaan. Dit vacuüm moet nu worden opgevuld door oud papier, waarvoor kort geleden de verbruiker nog weinig of geen belangstelling had. Het meeste gebruikte papier verdween in de afvalemmer. Het kwam nog maar sporadisch voor dat op een zakcentje beluste kinderen of kleine handelaartjes in oud papier veel moeite deden bij de huisvrouw aan de deur.

 

Die situatie is thans drastisch veranderd. Gerenommeerde opkopers van oud papier klagen steen en been dat zij geen werk meer hebben, omdat elke individuele burger graag voor zijn opgespaarde kranten of tijdschriften het volle pond ontvangt. Interessant zaken doen is er dus niet meer bij, aangezien algemeen bekend is dat een kilo oud papier een dubbeltje „doet”.


Kenmerkend voor de oud-papierhandel G. van Weers is dat het een zeer schommelende markt is. De heer Van Weers: „Er komt onherroepelijk weer een tijd dat de papierfabrikanten te veel oud papier krijgen, waardoor de prijzen weer gaan zakken”. Het is overigens een misvatting te veronderstellen dat de 15 à 20 grote oud-papierhandelaren n Nederland hun geperste balen afleveren voor de „her-produktie van krantepapier. Van Gelder Papier NV in Amsterdam, het enige Nederlandse bedrijf dat krantepapier, vervaardigt, gebruikt slechts een zeer gering deel oud papier voor „re-cycling” tot nieuw krantepapier.

 

In tegenstelling tot Amerika, waar men veel verder is met het proces van ont-inkting van bedrukt, oud krantepapier, is bijna alle krantepapier in Nederland „maagdelijk”. Veruit het grootste deel van wat het bedrijf van Van Weers aan krantepapier, houtvrij wit papier, enveloppe-papier, onbedrukt rotatiepapier, gekleurd archiefpapier, wit archiefpapier, Hollerithkaarten. karton en kartonnen kernen van rollen rotatiepapier, verwerkt tot 450 kg wegende balen van 1.20 hoog, 0.90 breed en 0,90 lang, is bestemd voor de fabricage van zg. „grijs papier”, dat gebruikt wordt voor verpakking en golfkarton. Van Weers levert in het binnenland vooral aan de strokartonfabrieken in het noorden van het land en in binnen- en buitenland aan papierfabrieken. Door sommige fabrieken wordt momenteel jaarlijks circa 300.000 kg oud papier op deze manier verwerkt.

De heer G. F. Gerritsen zegt: „Ik acht het een goede ontwikkeling dat gebruikt papier niet meer zomaar wordt vernietigd. Onderzoekingen op internationaal niveau hebben aangetoond dat er met oud papier ontzettend veel gedaan kan worden. Alle grote oud-papierhandelaren hebben zich internationaal verenigd en hebben een internationaal researchbureau opgezet, dat naar weer nieuwe mogelijkheden en toepassingen van gebruikt, nog kort geleden waardeloos gevonden, papier zoekt”. Dat de prijs van oud papier zoals in sommige kringen wordt beweerd thans een na-oorlogse recordhoogte heeft bereikt, spreekt de heer Gerritsen met kracht tegen. „In de Koreatijd, zo rond de jaren 1951, ’52, werd er 45 cent voor een kilo betaald”.

 

papierdirecteuren

Het bedrijf van Van Weers is dank zij een reusachtige pers- en vernietigingsinstallatie in een van de twee enorme bedrijfshallen (de andere hal wordt voor opslag gebruikt) in staat 50 à 60 ton oud papier per dag te verwerken. De 250 à 300 ton die globaal wekelijks wordt verwerkt, is afkomstig uit de eigen produktie en de produktie via derden. De „eigen” produktie wordt als los papier vanuit diverse bedrijven aangevoerd: krantebedrijven, rijk en gemeenten, banken, verzekeringsmaatschappij en drukkenrijen, de grotere warenhuizen, scholen en sportverenigingen.

 

Van de krantebedrijven komen vooral wit papier en witte restrollen. Verjaarde archieven en Hollerith-kaarten (en ander computermateriaal) zijn afkomstig van verzekeringen, banken, rijk en gemeenten. Van de drukkerijen zijn vooral rijfels (afsnijsels) van de binderij afkomstig. Uit de warenhuizen komt inpakmateriaal. Van de sportclubs en de scholen voornamelijk kranten en tijdschriften.

Papierhandel G. Van Weers is bijna geheel gemechaniseerd. G. van Weers zegt: „Wij zijn zeer tevreden. We hebben erg de wind mee. Dat is anders geweest. Wij hebben voor 7,5 cent per kg all-in naar West-Duitsland geëxporteerd. Daar moesten we alle onkosten van het inzamelen, het ophalen in containers, het persen in balen, het schoonmaken, het opstapelen in het magazijn en het laden en vervoeren van betalen. kunt wel uitrekenen dat dat geen dikke boterham was. Het is nu gelukkig stukken beter”. „Hoewel ik het jammer vind dat er zoveel ruchtbaarheid aan dat dubbeltje is gegeven. De handel is plotseling voor particulieren en verenigingen rendabel geworden. Er komen hier particulieren met een oud autootje met een paar kilo oud papier, waarvan de opbrengst niet eens de benzinekosten kan dekken. Bovendien is de kleine oud-papierhandelaar-door-dik-en-dun in het nauw gedreven. Het is nu eenmaal een vrij beroep, iedereen mag het doen. Je ziet plotseling een boel nieuwe gezichten in onze branche. Vele kleine handelaren zouden willen dat het oud-papier weer wat minder waard werd. Dat zou voor hen heel wat gunstiger zijn”

bron: Nieuwsblad van het Noorden  4 januari 1974

 

Klik hier voor Gerrit van Weers in de Haagse Tak.

error: