“In dit huis wordt altijd gelachen”
Naam: mevrouw Sofia (Fiek) Keybek-van Wersch
Wanneer: “Na mijn trouwen, in 1964, ben ik hier komen wonen. Dit was het ouderlijk huis van mijn inmiddels overleden echtgenoot. Hij woonde hier vanaf 1931. Toen was hij drie”
Woningtype: “Eengezinswoning.”
Kamers: Woonkamer en een keuken, drie slaapkamers, een zolder en een kelder.”
Mijn stijl: “Klassiek”
Meest trots op: “Dat ik hier heel lang een zalig leven heb gehad met mijn man.”
Favoriete plek: “Aan de tafel in de woonkamer. Hier kan ik wat spulletjes op tafel leggen zoals boeken en schriften.”
In het huis van mevrouw Keybek – van Wersch is altijd volop geleefd. Veel aanloop, veel creativiteit en er wordt veel gelachen. En dat proef je meteen als je haar woning binnen loopt. Overal in het meer dan honderd jaar oude huis, staan of hangen voorwerpen met een geschiedenis. .Of iets geld waard is, maakt voor mij niets uit. Alles hier in huis heeft een verhaal. Daar gaat het om. Dat heeft ook een nadeel: ik kan moeilijk iets weg doen.”
De woonkamer van mevrouw Keybek (1937) is een toonkamer van herinneringen. De muur hangt vol foto’s, schilderijen en tekeningen. Foto’s van overleden dierbaren. Ouders en schoonouders. En veel foto’s van haar overleden echtgenoot, Jo. Met weelderige snor en haardos lacht hij de kamer in. De schilderijen en tekeningen aan de muur zijn allemaal door hem gemaakt. Het huis is gevuld met herinneringen aan hem. “Hij was de spil in dit huis.” mijmert Mevrouw Keybek. “Ik genoot daar zo van. Hij schilderde, schreef gedichten en speelde muziek. Dat had hij zich allemaal zelf geleerd. Hij was heel creatief en altijd optimistisch.”
Blikvanger
De blikvanger van de woonkamer is een grote kachel. “Ik heb geen centrale verwarming, maar met die kachel heb je het hele huis heel snel warm.” Achter de kachel is een wand met witte tegeltjes. Ook hier treffen we weer de hand van haar overleden echtgenoot aan. De helft van alle tegeltjes zijn door hem beschilderd met blauwe tafereeltjes. “Jo was er aan begonnen. Maar hij had het op dat moment druk. Een bevriende kunstenaar,Wim Schuitemaker, heeft toen aangeboden om het af te maken. Hij heeft ze niet gesigneerd, maar op één tegeltje heeft hij boven de afbeelding ‘ws’ geschreven. Dat tegeltje hebben we in het midden gehangen.” .
De ‘sjoënste” buurt
Mevrouw Keybek woont al 45 jaar in deze woning. Ze zou voor geen goud willen verhuizen.”Het bevalt me hier heel goed.” Ze is verknocht aan het huis en ze vindt het een prettige buurt om te wonen. “Bekkerveld is de ‘sjoënste’ buurt van Heerlen. Hier wonen allemaal nette en zeer behulpzame mensen. En de buurt leeft. “De laatste jaren komen er ook veel jonge mensen wonen. Dat vind ik mooi. De buurt verjongt en dat is goed.”
Tuinhuisje
“s-Morgens even naar buiten lopen, Dat vind ik zo fijn,” vertelt mevrouw Keybek vrolijk. “Als ik hier ooit weg moet dan zal ik dat nog het meeste missen.” Haar tiun is verdeeld is drie gebieden. Als je naar buiten loopt is er een klein binnenplaatsje waar je kunt zitten. Achter een glazen wand is een tweede binnenplaatsje met een zitje. Loop je weer een stukje verder dan is er een trapje dat uitkomt op een gazon. Met aan het einde een bruin tuinhuisje. “Dat heb ik vorig jaar nog helemaal opgeschuurd en gelakt,” vertelt zij glimmend van trots. “Aan alle kanten hoor,” voegt zij er voor de zekerheid aan toe.
Pluimen voor Wonen Zuid.
Ook Wonen Zuid krijgt nog een paar pluimen van haar. Ze hebben het geweldig opgeknapt. Ze hebben bijvoorbeeld mooie nieuwe kozijnen geplaatst. En niet van kunststof, maar van hout. Dat spreekt mij enorm aan. Je kunt ook altijd bij ze terecht met vragen. En dan word je goed en snel geholpen.”
bron: De Huiskrant, december 2009
Klik hier voor Fiek Keybek-van Wersch in de Losse Takken.