Aktrice Cara Van Wersch (76) vindt rust dankzij Tai Chi Chuan
“Zolang er slachthuizen zijn, zullen er slachtvelden zijn.”

“Mijn rol als Tante Cara in de jeugdserie ‘Kapitein Zeppos’ heeft me waarschijnlijk de meeste bekendheid opgeleverd. Ik werd toen bijna dagelijks opgebeld door kinderen die alles van me wilden weten. Op straat werd ik haast overrompeld. Wat een tijd! “
Cara Van Wersch is nog lang niet uitgeteld. De 76-jarige aktrice heeft het een tijdje rustiger aan gedaan, maar wil er nu weer volop tegenaan. Haar kracht en energie vindt ze in een Oosterse filosofie: Tai Chi Chuan.
Cara Van Wersch in haar appartement in Antwerpen. ‘Ik ben met honderden zaken tegelijkertijd bezig. Tai Chi Chuan geeft me de energie.”

Hoe komt het dat je er ondanks je leeftijd zo vitaal uitziet?
Elke ochtend probeer ik me via Tai Chi Chuan terug te vinden. Ik mediteer dan tot ik mijn inwendige rust opnieuw heb gevonden. Hoeveel tijd ik daar dagelijks voor uittrek, weet ik niet. Maar ’s morgens mag niemand me storen. Dan zet ik mijn telefoon af en laad ik de batterijen op. Mijn vrienden weten dat ze me dan niet hoeven lastig te vallen. Ik behoor niet tot een sekte want dat is enkel voor mensen die een extra steuntje in de rug nodig hebben.

Heb je dan zo’n woelig leven dat je díe dagelijkse portie rust nodig hebt?
Ondanks mijn leeftijd ben ik inderdaad met honderden zaken tegelijkertijd bezig. Hoe mensen zich eenzaam kunnen voelen, begrijp ik niet. Ik hou dolveel van mensen. Toch heb ik weinig echte vrienden. Dat komt omdat ik me aan niemand en niets wil hechten. Vroeger kreeg ik dikwijls het verwijt te horen dat ik een navelstaarder was en weinig sociaal was. Maar ik sluit me niet op in mijn ivoren toren. Ik zoek enkel een rustpunt om me tegen deze wereld te verdedigen. Daar kan ik me helemaal opladen zodat ik veel energie kan wegschenken.

Waarom heb je een tijd niet meer geakteerd ? Was ie het beu ?
Helemaal niet. Ik heb het een tijd rustiger aan gedaan omdat ik me wilde toespitsen op Tai Chi Chuan, een zoektocht naar innerlijke harmonie. Ik heb nooit echt stilgezeten, maar de afgelopen jaren beperkten mijn meeste rollen zich tot één of twee dagen opnamewerk. Ik wilde bewust minder akteren, maar toch niet helemaal het kontakt met de kollega’s verliezen.

Is je rol in ‘Villa des Roses’ dan een soort comeback ?
Zo zou ik het niet durven noemen. Ik had gewoon opnieuw zin om wat meer voor een kamera te staan. Zomaar. Na de TV-serie kreeg ik een filmrol aangeboden maar die heb ik geweigerd. Een andere rol in ‘Les Tentations d’Albert’ heb ik dan wel aangenomen. De laatste draaidag duurde negentien uur. Een dolenthousiaste ploeg.

Wat is precies Tai Chi Chuan ?
Het is een manier van leven, denken en voelen waarbij het psychisch evenwicht en de rust centraal staan en waarbij het lichaam via oefeningen lichter, weerbaarder, ontspannender en frisser wordt. Tai Chi Chuan is een heel boeiende en verrijkende discipline van meer dan duizend jaar oud die je doet ontdekken welke mogelijkheden er allemaal in jou zitten.

Hoe heb je je bekeerd tot Tai Chi Chuan ?
Ik heb me er niet toe bekeerd, want het is geen godsdienst. Toen ik in de serie van ‘Kapitein Zeppos’ speelde, viel me op dat Senne Rouffaer er bijzonder vitaal en boordevol energie uitzag. ‘Hoe hou je dat toch vol’, vroeg ik hem. ‘Ik ga elke avond op mijn kamer op mijn hoofd staan’, was zijn antwoord. Ik had van yoga of meditatie nog nooit gehoord en begreep niet waar hij het over had. Maar het fascineerde me wel. Zo ben ik beginnen lezen over de Oosterse filosofie, raakte daar dadelijk in de ban van en voelde me door de oefeningen ook beter.

Dat was de start?
Vrij snel daarna heb ik een opleiding van yogalerares gevolgd. Na vier jaar mocht ik lesgeven. In de jaren zestig bezocht ik in Zwitserland een kongres over yoga en occulte wetenschappen. Tijdens de middagpauze zag ik een jongeman in de natuur staan, die alles leek te vergeten en één was met de natuur.
Hij bewoog zoals het gras en de bloemen zachtjes mee met de wind. Ik begreep onmiddellijk dat die houding te maken had met de kern van de natuur en de kosmos. Na zijn oefening legde de Engelsman me uit wat Tai Chi Chuan inhield. Dat bleek nog een stap verder te gaan dan yoga. Terug in België aangekomen wilde ik me verdiepen in mijn nieuwe ontdekking maar tot mijn spijt kon ik er nergens iets over vinden. Noodgedwongen moest ik het voor onbepaalde tijd in de koelkast steken. Dat vond ik erg jammer.

Hoe heb ie de draad dan weer opgenomen ?
In een Nederlands weekblad las ik een interview over Tai Chi Chuan. Ik heb de man die werd geinterviewd, geschreven en tot mijn eigen verbazing, kreeg ik een briefje terug. Dankzij hem kwam ik in kontakt met een Chinese meester in Tai Chi Chuan, bij wie ik een kursus heb gevolgd.

Hoe kijk je vanuit die filosofie tegen het leven aan ?
Elk mens is slechts het biljoenste stofdeeltje van het grote geheel, waar we allemaal onafscheidelijk mee verbonden zijn. Niets mag mijn denken beperken. Geen wetenschap en geen godsdienst. Een groot deel van mijn leven is verknoeid door begrippen zoals hemel en hel die me in mijn jeugd zijn ingepompt. De Chinezen kennen zelfs geen woord voor God. Ik weet niet of hij bestaat en kan het ook niet weten. Dat aanvaard ik. Katholieken kunnen alles op hun God afschuiven: geboorte, zin van het leven, dood. Ik leef zonder angst of vrees. Soms denk ik: kan er maar een God bestaan die alle ellende zoals rampen en terrorisme kan doen stoppen. Ik sta er alleen voor op deze aardbol, moet dankbaar zijn voor het leven en het beste er van proberen te maken.

Pas je ook je voeding aan ?
Ik eet naar mijn gedachten. Ik respekteer het leven en dat wil zeggen dat ik geen vis of vlees eet. Ik wil niet dat er voor mij een leven wordt geofferd. Een olifant is het sterkste dier van de wereld en eet alleen maar gras. Zegt dat niet genoeg? Het is niet nodig om dieren te laten sterven om te kunnen eten. Zolang er slachthuizen zijn, zullen er ook slachtvelden zijn.

Bron: Dag Allemaal, 22 januari 1989, Hans Luijten