2022
2021
Bert Vanwersch Nederlands kampioen M55: ‘Het leek nog even fout te gaan toen mijn horloge viel. Foto tijdens de Obvion Run door Jef Kusters.
Dit jaar werd hij vijfde keer Nationaal kampioen.
Hardloper Bert Vanwersch (55) kroonde zich afgelopen maand tot Nederlands kampioen in de categorie mannen van 55 jaar en ouder (M55). In een tijd van 34.19 minuten schreef hij de tien kilometer op zijn naam. Daarmee was de loper van Achilles- Top uit Kerkrade bijna twee minuten sneller dan zijn directe concurrent.
„Een prachtig resultaat”, zo noemt Vanwersch het vanaf zijn vakantieadres in Italië. „Even weg ja daar was ik wel aan toe”, grapt de hardloper. Toch ligt hij niet alleen aan het zwembad. Waar sommigen totale rust nemen, traint de Nederlands kampioen ook op vakantie zeker negen keer per week. „Wil je iets presteren, dan moet je daar ook iets voor over hebben.”
Die mentaliteit typeert Vanwersch. Zijn prestaties op het NK in Hem (Noord-Holland) zijn het resultaat van toewijding en inzet. „Normaal ben ik meer van de halve marathons, voor de tien kilometer heb ik mijn trainingen anders aangepakt. Ik ben veel op de baan gaan lopen, omdat je daar snelheid ontwikkelt.”
Omdat de tien een kortere afstand is, ligt de gemiddelde snelheid hoger. „Nu rende ik bijna achttien kilometer per uur; normaal is dat lager.” Vlak na de start zag het er naar uit dat een topprestatie onmogelijk zou worden. „Na nog geen honderd meter werd ik door iemand aangetikt. Daarbij viel mijn horloge op de grond. Dit ‘dashboard’, zoals hij het klokje noemt, is essentieel tijdens de wedstrijd. „Het geeft de afstand, tijd en waardes aan. Je kunt je race er perfect mee plannen.” Hij twijfelde, maar besloot toch om zonder Garmin verder te gaan. „Er komen ruim tweehonderd man op je af. Die stoppen niet even zodat ik mijn horloge kan pakken”, grapt hij.
Toch gingen de overige 9.900 meter van het NK verrassend goed. „Ik moest alles op gevoel doen en dat
was even wennen. Het was de eerste keer zonder mijn ‘dashboard’ maar echt gemist heb ik hem niet.”
De tussentijden van de hardloper waren stabiel en door zijn goede voorbereiding wist hij dat de laatste kilometers tegen de wind in waren. „Ik ben in een groepje gebleven zodat je de wind kunt delen. Dat scheelt veel energie.”
Na zijn vakantie loopt Vanwersch het NK op de baan. Hij hoopt daar wederom een goed resultaat neer te zetten. Maar winnen is niet het belangrijkste. De gemotiveerde sporter heeft als streven om, ondanks zijn leeftijd, niet langzamer te worden. „Net zo snel blijven, dat is de kunst.”
Bron: De Limburger 14 september 2021, Tim van Sintfiet.
2017
Het fijne aan trailrunning: het is echt iets voor iedereen. Voor ervaren of minder ervaren rotten, voor lopers die vooral willen genieten, of die eerder focussen op de techniek. Bert Vanwersch noemt zichzelf een sportieve loper, die het liefst weg van de gebaande paden mooie resultaten en scherpe PR’s neerzet. Want ook al zijn de kilometers na vijftien jaar niet meer te tellen, van trailrunning krijgt hij nooit genoeg.
Voornaamste motivatie?
“Lopen – en meer bepaald trailrunning – is een zeer veelzijdige sport die waanzinnig veel te bieden heeft. Outdoor en techniek, twee zaken die ik zeer belangrijk vind, komen er mooi in samen. Ik ben nogal prestatiegericht en de combinatie van behendigheid, snelheid en lef geeft me telkens weer een kick. Met trailrunning kan ik mezelf echt kan uitdagen. De sport is veel technischer dan de meeste mensen denken.”
Indrukwekkendste trailrunevent?
“De Transalpine Run die ik afgelopen jaar liep. Het hele deelnemersveld lijkt één grote familie. Als iemand valt, staat iedereen stil. Alle lopers verschijnen dan ook aan de start met een eigen persoonlijke doelstelling. Voor de een is dat hard gaan, de ander wil vooral genieten. Ik denk dat die verbroedering kenmerkend is voor langere trailruns. Je komt elkaar dagenlang tegen, iedereen geniet, iedereen ziet af… Hoe zwaarder en langer het wordt, hoe sterker het gevoel van samenzijn.”
Mooiste looplocatie voor trailrunning?
“De Alpen en de Dolomieten blijven prachtig, maar persoonlijk ga ik liever glibberen en glijden in de Ardennen. Ook de glooiende Hoge Venen zijn niet te versmaden: die vergezichten, de aparte natuur en begroeiing… En Nederlands Zuid-Limburg. Wat dat betreft ben ik toch een beetje chauvinistisch. De klims zijn er ook net iets venijniger dan op de Veluwe. Ook niet veraf en relatief onbekend is de Vulkaaneiffel in Duitsland, een heel merkwaardig en ontzettend gevarieerd gebied, met kratermeren, bergpaden en bos.”
Favoriete schoen?
“Ik heb een beetje een schoenenfetisj. Tenminste, dat is toch wat mijn vrouw en dochter vinden. Ik heb zeker twintig verschillende paren voor verschillende soorten terrein. Schoenen moeten het doel dienen. Voor een trainingsrondje geef ik de voorkeur aan 8 mm drop en veel demping. In de Alpen loop ik niet om te winnen. Dan kies ik voor comfort en stevigheid, en neem ik twee paar extra mee, waaronder zeker een van mijn Salomons. Voor de Ardennen ga ik voor een model met 0 tot 4 mm drop. Die zijn lichter en behendiger. Tot slot grijp ik ook geregeld naar mijn Tecnica’s (de Inferno XLite 3.0), die sluiten goed aan, zijn licht, lopen soepel en boezemen veel vertrouwen in.”
2013
zaterdag, 08 juni 2013
Het is een woest idee, een marathon houden in het holst van de nacht. Nu het aantal marathons dat hij heeft gelopen niet meer op tien vingers is te tellen, rent initiatiefnemer Bert Vanwersch van de Sunrise Marathon in Vijlen liever weg van de gebaande paden.
Rennen tot zon opkomt
Het moet gezegd worden: in Vijlen houden ze wel van een stunt of een goede grap. Dus toen het bericht naar buiten kwam dat het Bergdorpje een nachtelijke marathon zou worden gehouden, wekte dat niet eens zoveel verbazing. Maar Vijlenaar en fervent hardloper Bert Vanwersch (47) is bloedserieus. De eerste Sunrise Marathon wordt in de nacht van vrijdag op zaterdag gelopen, door heel Vaals.
Wie bedenkt er nu zoiets?
Wie bedenkt er nu zoiets? „Ik loop al vaak in het donker. Als je veel traint in een land als Nederland ben je genoodzaakt vaker in het donker rond te dwalen. En zo is het idee ook geboren. Het is namelijk prachtig in het Vijlenerbos als je rent met alleen het licht van de maan. Op een prachtige avond rende ik tussen de bomen en bedacht ik dat ik eigenlijk wel zou willen doorlopen tot zonsopgang. Een bekende heeft me geholpen met het maken van een website en inmiddels zijn er al ruim vijftig aanmeldingen, voor een hele en een halve marathon. Ik ben blijkbaar niet de enige gek.”
Een marathon lopen is één ding. Een marathon lopen als je eigenlijk hoort te slapen is iets anders. Hoe is het om tegen je ritme in te rennen?
„Om eerlijk te zijn heb ik het nog niet geprobeerd. Er zijn wel ‘nachtmarathons’ in Nederland, maar die zijn eigenlijk in de avond en beginnen al om een uur of zes, zeven. De Sunrise Marathon begint om twee uur ’s nachts en we lopen echt tot de zon opkomt. Ik denk dat ik zelf om een uur of negen naar bed ga de avond van te voren en probeer wat uurtjes te slapen. Of dat lukt als er op het laatste moment nog dingen moeten worden geregeld, is de vraag.”
Hoe begin je met hardlopen?
„Ik heb als tiener wel gevoetbald, maar ik was te lui en niet vooruit te branden. Tijdens militaire dienst bleek dat ik aardig kon lopen en sinds die tijd heb ik mijn conditie uitgebouwd. Ik heb altijd veel gefietst, tot mijn vrouw Anja graag een marathon wilde gaan lopen. Ze volgde een trainingsprogramma en ik besloot met haar mee te doen. De eerste marathon liep ik in Eindhoven, maar ik was op aan het einde. Ik besloot om door te trainen voor de marathon van Rotterdam, die ik heb gelopen in het jaar dat ze het halverwege stil hebben moeten leggen vanwege de extreme hitte. Maar ik was toen al binnen.”
Tot welke hoogte kun je jezelf blijven verbeteren in hardlopen?
„Ik probeerde jaar op jaar mijn tijd te verbeteren en dat lukte ook, maar onder de twee uur en veertig minuten voor een marathon kom ik niet meer. Vandaar uit ben ik andere rariteiten gaan verzinnen om mezelf uit te dagen. Ik heb een trailrun gedaan, een lange-afstandsrun en ik heb al eens honderd kilometer gerend. Binnenkort wil ik een vierdaagse gaan lopen in de Alpen. Eerst ging het me meer om de snelheid, nu gaat het om de omvang.”
Een nachtelijke marathon lijkt me ook een uitdaging. Rennen jullie echt met lampjes op?
„We hebben inderdaad van die lampen op ons hoofd en dragen reflecterende vesten. Maar de nachten zijn rond deze tijd van het jaar kort dus ik verwacht dat ze ook snel weer afkunnen. Om half vier begint de halve marathon, dus dan begint het langzamerhand wel weer licht te worden. We blijven ook bij elkaar, het is bedoeld als groepsloop. Een wedstrijd is het niet. Je loopt dus niet alleen in het donker.”
Lopen jullie dwars door het bos?
„Het parcours loopt vrijwel helemaal over verharde wegen. We hebben dat bewust gedaan, om de marathon zo laagdrempelig mogelijk te houden. Echt zware hoogte verschillen zitten er niet in de route.”
Wie meldt zich aan voor een Sunrise Marathon?
„Veel deelnemers zijn mensen uit Zuid- en Midden-Limburg die ik ken uit de hardloopwereld. Er zijn ook mensen bij uit de buurt die al een tijd hardlopen, maar het nog niet aandurven een marathon te lopen. Wij houden een niet al te hard tempo aan. Ik loop zelf als voorloper en hou een constant tempo aan van zo’n tien kilometer per uur. Voor de meest ervaren hardlopers is dat wel te behappen.”
Ruim vijftig deelnemers is toch behoorlijk.
„Het brengt een hoop organisatie met zich mee, geloof dat maar. Dat is ook een reden om er geen wedstrijd van te maken. Want in dat geval moet je ook wegen gaan afzetten en verkeersregelaars inzetten. Nou, zoek maar eens dertig verkeersregelaars die vrijwillig de hele nacht bij een kruispunt willen staan. Dat is niet te doen.”
Is hardlopen niet meer een solo-sport?
„Het is meer individu-gericht, dat klopt. Maar als het even kan ren ik met iemand samen. Niet om tijdens het lopen te kletsen, maar om de ervaring te delen. De Sunrise Marathon is meer voor de fun, het is niet de bedoeling dat je na afloop EHBO-rijp bent. Aan het einde hebben we ook een gezamenlijk ontbijt in restaurant Cuba Libre.”
Je vrouw Anja loopt ook hard. Lopen jullie vaak samen?
„De laatste tijd wel weer. Maar onze snelheden liggen wat uit elkaar.”
Vertel me eens wat er zo leuk is aan hardlopen?
„Hoe leg ik dat uit? Anja?” Anja: „De fysieke inspanning, waardoor je alles in je hoofd even kunt loslaten, je zinnen verzetten.” Bert: „Ja, je kunt je hoofd even leegmaken. Zo begrijp ik hardlopers die met koptelefoon oplopen niet. Ik hoor graag de geluiden van de natuur. Vorige week hoorde ik tijdens mijn hele training in het bos een koekoek. Daar kan geen muziek tegen op.”
Wordt de Sunrise Marathon een traditie?
„Als het mag. Misschien dat we dan wel een sunset tot sunrise loop gaan houden. Tja, je wordt beïnvloed door de gekken met wie je omgaat.”
Aanmelden voor de Sunrise Marathon (nacht van vrijdag 14 op zaterdag 15 juni) is nog mogelijk, via de website www.sunrisemarathon.tk
Paspoortje Bert Vanwersch is 47 jaar oud en is geboren en getogen in Vijlen. Hij heeft sinds twee jaar een eigen zaak in Weert, Jac Coolen Techniek en Tematech. Vanwersch is serieus met hardlopen bezig sinds 2006, het jaar dat hij zijn eerste marathon liep. Daarna liep hij er nog twintig, waarvan drie ‘ultra’s’ (langere afstand dan marathon). De snelste marathon liep hij in 2 uur en 39 minuten (2011). Vanwersch is initiatiefnemer van de Sunrise Marathon in Vijlen: een nachtelijke marathon. Hij is getrouwd met Anja Bergmans, eveneens fanatiek hardloper. Samen hebben ze een dochter, Donna.
bron: De Limburger 8 juni 2013
Tekst: Merel Visscher
foto’s Johannes Timmermans
De marathon is een hardloopwedstrijd over een afstand van 42,195 km.
VIJLEN: Nachtmarathon Vijlen trekt tachtig deelnemers
15 juni 2013
De eerste nachtmarathon van Vijlen heeft tachtig deelnemers gelokt, die na het ochtendgloren als compacte groep samen binnenkwamen na 42 kilometer hardlopen.
Het bijzondere idee van Bert Vanwersch was bedoeld als eenmalig evenement, maar de enthousiaste reacties van de deelnemers hebben hem aan het twijfelen gebracht. Mogelijk komt er in 2014 een vervolg, maar daarvoor wil Vanwersch goed kunnen inschatten wat op hem afkomt als zich voor een tweede editie nog meer belangstellenden melden.
bron: Limburger.nl
De Miljoenenlijn trail was op 15 september 2013.
2011-2014
Bert Vanwersch neemt Jac Coolen Techniek BV over
‘Het overnameproces is soepel verlopen’
Weert – Peter Swelsen – Hoe vaak hoor je niet dat het verkopen van een bedrijf een weg vol voetangels en klemmen is. Dat komt omdat een overnameproces ingewikkeld én emotioneel kan zijn. Gelukkig zijn er nog steeds bedrijfsoverdrachten die opvallend soepel verlopen. Een goed voorbeeld is de sleuteloverdracht van Jac Coolen Techniek in Weert aan Bert Vanwersch (45) die onlangs plaatsvond. “Toen ik Bert gesproken had, herkende ik meteen zijn ondernemersdrive”, vertelt Jacques Coolen.
Jac Coolen Techniek is een nderneming met veertien medewerkers. Het bedrijf staat onder meer bekend om zijn ruime ervaring met pompen, installaties voor beregening en producten met betrekking tot agrotechniek. Jacques (67) en Sophia Coolen (63) stonden tot halverwege 2011 aan het roer van dit familiebedrijf. Omdat ze op leeftijd kwamen, hebben ze de verkoop al een paar jaar van tevoren voorbereid. “Je merkt toch dat de energie langzaam maar zeker minder wordt”, vertelt Sophia Coolen. “Je hebt de power niet meer, de pijp raakt leeg”, voegt Jacques eerlijk toe. In eerste instantie wilde het ondernemersechtpaar graag dat hun dochter de zaak zou overnemen.
Zij had echter geen ambitie om eigenaar te worden, maar werkt wel nog steeds bij het bedrijf. Vervolgens zijn er meerdere overnamekandidaten geweest, maar om diverse redenen lukte het niet om tot overeenkomst te komen. “Dit bedrijf is actief in vele segmenten en het vraagt veel van een startend ondernemer om dit te runnen”, vertelt Jacques Coolen. “Mensen zien alleen maar dat je in een mooie auto rijdt. Ze zien echter niet dat je daarvoor regelmatig nachten doorwerkt. Ondernemerschap is prachtig maar het vreet je ook helemaal op. Je redt het niet als je honderd procent geeft, je moet altijd honderdvijftig procent geven!”
Toen er noch in de familie noch onder de medewerkers geschikte kandidaten bleken te zijn, kozen Jacques en Sophie voor een overname van buitenaf. Ze schreven zich in bij een bureau dat gespecialiseerd is in bedrijfsbemiddeling. Hun uiteindelijke koper (Bert Vanwersch) vonden ze echter per toeval. “We hadden een aantal maanden een stagiair die later bij een bedrijf ging werken dat gespecialiseerd is in fusies en overnames”, vertelt Sophie Coolen. “ Hij was zo aardig om ons bij zijn nieuwe werkgever Tripolis onder de aandacht te brengen. En toen bleek dat ze voor ons de gedroomde kandidaat hadden.”
De nieuwe eigenaar Bert Vanwersch knikt instemmend.
“Ik werkte als exportmanager bij Thomas Regout in Maastricht, maar wilde graag voor mezelf beginnen. Toen ik via dat bemiddelingsbureau kennismaakte met Jacques en Sophia, klikte het meteen. We zitten op één lijn en vinden eerlijkheid en duidelijkheid het allerbelangrijkste.” Jacques Coolen zag meteen dat Bert de geschikte kandidaat was. “Hij is recht door zee en ik herkende meteen zijn ondernemersdrive! Belangrijk is ook dat hij bereid was om al het personeel over te nemen. Pas daarna hebben we over de prijs gepraat.” Bert Vanwersch zet de uitgezette lijn van het ondernemersechtpaar de komende tijd gewoon door. Maar op bepaalde facetten is er binnen enkele maanden toch al verandering gekomen. “Ik merk dat Bert met name veel harder aan de acquisitie trekt”, vertelt Jacques Coolen. “Dat was er bij ons in de loop der tijd toch een beetje bij ingeschoten. Hij is een verstandige ondernemer die het absoluut gaat lukken om door te groeien. En dat gunnen we hem en de medewerkers natuurlijk van harte.”
bron: Limburg Onderneemt oktober 2011, Midden / Noord
Omdat zijn hart meer bij de sales ligt, verkocht hij Jac. Coolen in juli 2014 aan de Budégroep waar hij sales manager werd. Hier bleef hij 1,5 jaar waarna hij een sales manager functie in Duitsland vond.
Hardlopen doet Bert nog steeds. In maart 2016 organiseerde hij , en zette de route uit, van de Eerste Vijlense Bergrun met de langste klim in Nederland.
Zijn tijd op de 10km in oktober 2016 was 36.34. Zijn dochter Donna deed toen mee aan de kids run van 1 km. Zij won met een tijd van 3.31.
bron: farout.be
2011
“Mag ik u even voorstellen? Zijn naam is Bert Vanwersch.
Door Theo Mertens
aaaooowwww…….. wat een uitzicht! Dat was mijn eerste gedachte bij binnenkomst in de woning van de familie Vanwersch, bestaande uit Bert himself, zijn vrouw Anja, de 8 jarige dochter Donna en de 9 jaar oude Schotse collie Buddy. Bert woont in de verbouwde voormalige boerderij van zijn ouders in Vijlen op een hoger gelegen deel langs de Hilleshagerweg en kijkt naar en over de heuvels van het Zuid-Limburgse landschap. Onder het genot van een kop koffie vergaap ik me aan het uitzicht. Het is maandagavond 30 mei 2011, lekker temperatuurtje, de wind gooit zich wat op, in de verte wordt het wat donker…een onweersbuitje?..maar het blijft droog.
“Waar je nu zit, daar was vroeger de varkensstal; we hebben alles gesloopt alleen de muren zijn blijven staan” verduidelijkt Bert.
Ik moet bekennen; ik ben al op veel plaatsen op bezoek geweest maar hier op het terras achter het huis, daar wordt je wel even stil van … zo mooi. Wil je soms een glaasje wijn, vraagt Bert op een gegeven moment, ja dat wil ik wel, de Franse sfeer komt bovendrijven, maar ik wijs zijn aanbod met pijn af. Ik moet nog autorijden en heb er al ééntje thuis genuttigd tijdens het avondeten.
Na wat gekeuvel leg ik Bert de gebruikelijke vragen voor:
Hoe lang ben je al lid van onze vereniging?
Dat zal nu ongeveer zo’n 5 jaar zijn.
Wat is de aanleiding om lid te worden van Achilles Top?
Ik wil gewoonweg sneller worden en dat lukt me nog steeds. Mijn vrouw was eigenlijk al lid van Achilles-Top; die trainde destijds bij de groep van John Vleugels.Ik ging dan soms mee naar de woensdagavond trainingen.
Bij wie train je?
Bij stoomlocomotief Harry Kamphuis.
Heb jij een speciaal doel voor ogen, waarvoor je traint?
Nou ik wilde een goede tijd neerzetten op de marathon en dat heb ik twee weken geleden inderdaad gedaan in de marathon van Leiden. Ik had er twee uur en negenendertig minuten voor nodig. Dat betekende een mooie vierde plaats in het totale klassement.
Over drie weken ga ik in Zwitserland de halve marathon lopen bij de Aletschgletscher. Dat is dan meer zo’n bergloop. In mijn nieuwe functie, die ik al bekleed als deze uitgave van het clubblad verschijnt, zal ik voor snelle marathons nog maar weinig tijd hebben, denk ik. Dan zal ik me, naar alle waarschijnlijkheid, alleen nog maar moeten beperken tot de kortere wegwedstrijden, zoals de 10 km lopen en dergelijke.
Wat is jouw beroep in het dagelijks leven?
Momenteel werk ik nog als exportmanager bij Thomas Regout International B.V, een bedrijf dat zich toelegt op de fabricage van o.m. telescoopgeleiders. Maar er gaat wat veranderen. Per 1 juli a.s. begin ik als directeur/eigenaarbij het bedrijf Jac Coolen in Altweerterheide, een onderneming die zich toelegt op pompen en andere water-gerelateerde producten zoals beregeningsinstallaties voor de tuin. Ik word dus als het ware een echte ondernemer (Bert glimlacht).
Heb je überhaupt nog tijd om te trainen?
Ik reis nu veel en heb het voorrecht gehad om op veel plaatsen op de wereld te kunnen trainen zoals in Tokyo stad, het strand in Thailand, op oude trambanen in de USA en ook heel mooi het park in Versailles. Als het kan train ik ook wel eens mee bij een andere atletiek vereniging, zoals onlangs in Groningen toen ik daar cursus had. Ik heb in den vreemde altijd mijn GPS -horloge bij me; dan weet ik in ieder geval hoeveel kilometers ik heb getraind en kan ik ook het hotel weer terug vinden.
Als je allemaal nog eens over kon doen, zou je dan iets anders hebben willen worden en zo ja, wat dan?
Ik zou liever eerder ondernemer zijn geworden.
Even afgezien van jouw persoonlijke kwaliteiten, wat lijkt jou een droomberoep te zijn?
Wel even los van de financiële aspecten, lijkt boswachter me wel wat. Beroepsmatig één zijn met de natuur, waar vind je dat nog?
Wat vind jij leuk bij Achilles-Top?
Je komt daar in contact met een groep mensen, die onafhankelijk van hun herkomst, samen delen waar ze daar mee bezig zijn, te weten met het lopen.Het tempo wat de een of ander loopt is niet van belang, het hebben van één gezamenlijk interesse is van belang.
Wat zou anders kunnen bij Achilles-Top?
Twee dingen; allereerst de kantine die op de baan zou moeten kunnen uitkijken; maar dat is zo langzamerhand verworden tot een cliché. Maar ik vind bij Achilles -Top de splitsing tussen de baan en wegatletiek te groot. Ik ben van mening dat men zich teveel focust op de baanatletiek.Dat is op zichzelf wel begrijpelijk als je ziet wie er altijd aan het roer van Achilles-Top hebben gestaan. Ik wil met mijn opmerkingen ook niemand te kort doen maar een groot deel van onze leden lopen toch op de weg en het instandhouden van zo’n competitieploeg, dat kost toch veel energie. Maar ja misschien zie ik dat wel helemaal verkeerd. Achilles-Top is natuurlijk een atletiekvereniging maar de wegatletiek verdient m.i. toch meer waardering in deze.
Wat denk jij dat jouw medesporters van jou denken?
Wat is dat een fanatiek iemand.
bron: Tussen start en Finish, clubblad Achilles-op, 2011
Enkele Tijden
(niet compleet)
10 km
2022: Master, Essen, 34:03.70 (1e plaats)
8/2021: Le Champion: 34:19
2/2018: Bergrun Vijlen, 42:2 (1e plaats)
6/2017: Baarlo: 35:13 (1eplaats)
5/2016: Panningen: 33:39
4/2016: Aken: 34:22
9/2015: Eschweiler, 35:52
9/2013: Miljoentrail: 38:57
8/2010: Guus Wokke Loop: 34:51
2009: Bruckenlauf Birkesdorf: 36:11
15 km:
2/2011: Venlo: 52:28
6/2008: Maastrichts Mooiste: 55:42
Halve marathon
3/2022: Stevensloop Nijmegen: 1:17.29. Nederlands Kampioen M55.
5/2016: City Pier City Loop Den Haag: 1:10:47
11/2015: Ell: 1:17.10
8/2014: Hambach: 1:17:42 (1e plaats)
9/2012: Hambach: 1:17:07 (1e plaats)
3/2011: Venlo: 1:15:10
6/2009: Gennep: 1:21:01
2007: Gennep: 1:21:50 (1e plaats)
30 km
3/2018: Tilburg: 1:49:22
3/2010: Tilburg: 1.:53:20
36,5 km
7/2016: Schönberg trail: 2:58:12 (2e plaats)
Marathon 42,195 km
10/2021: Amsterdam: 2:40.51. Op de marathonranglijst van Runner’s World over 2021 staat hij op nummer 123.
10/2019: Amsterdam: 2:52.53. Op de marathonranglijst van Runner’s World over 2019 staat hij op nummer 343.
10/2018: Amsterdam: 2:42.44. Op de marathonranglijst van Runner’s World over 2018 staat hij op nummer 99.
10/2012: De Lage Landen Eindhoven: 2:44:53
5/2011: Leiden: 2:39:32
10/2008: NK Marathon Masters: 2:46:53 (6eplaats)
Tip voor marathonlopers!
Als sponsor van Atletiek Vereniging Weert en zelf fanatiek hardloper doe ik mee aan allerhande hardloopevents. Met een voorliefde voor het lange werk en in de winter veel en lange trainingen in het donker met headlight kwam ik tot een idee dat ik graag met anderen wil delen.
Een marathon of een 1⁄2 marathon die het ochtendgloren tegemoet loopt in Zuid-Limburg. In de nacht van 14 juni op 15 juni is het zover.
Als groepsloop in een matig tempo is dit avontuur voor nagenoeg iedereen toegankelijk.
www.sunrisemarathon.tk
Donna Vanwersch
Op 18 april 2023 verscheen een artikel in De Limburger, editie Maastricht-Heuvelland over dat de
Vijlense jeugd wil dorpsgevoel terug
Samenvattend :
Tien jonge vrouwen uit Vijlen richtten een Vijlense Jongeren Vereniging (VJV) op. Dat zijn Amy Schrouff Dionne Dritty , Donna Van-wersch , Celine Dodemont, Brittney Souren , Inge Hambeukers , Lynn Peltzer
Yara Schrouff, Yentl Smeets en Esmée Thewissen.
Doel is het dorpsgevoel terug te brengen enm het gevoel van saamhorigheid. Ze willen Vijlen weer laten bruisen.
Net als haar ouders was Donna ook actief. In okt 2013 was zij in de Jeugdloop van de Stadsloop Kerkrade de 1e bij de meisjes
op 1 km in een tijd van 4:02. Zij liep bij Achilles Top, net als haar vader.
Bij de Abdijcross, meisjes werd zij 12e op de 1,75 km, tijd: 7:42.
En tijdens de Limburgse Kampioenschappen van 2014 werd zij 6e op de 1 km. Tijd 3:48 (3 minuut 48).