Truus van Wersch was de dochter van August van Wersch en Maria van de Werff. Zij werd in 1909 als laatste kind van dit echtpaar geboren en trouwde in 1929 met Aloys Luxenburger die in 1953 na een auto ongeluk overleed. Hij was hoofdingenieur bij Siemag. Door een fout van zijn chauffeur overleed hij bij een auto ongeluk in hun woonplaats Dahlbruch 1953. Truus trouwde niet meer en bleef dus bijna zestig jaar weduwe. Zij hadden één zoon en drie kleinkinderen. Truus overleed 103 jaar oud, in 2012.
Truus werd wees toen zij 14 was. Haar vader was overleden in 1918 (Truus was toen 9) en haar moeder overleed in 1923.
Truus vertelde: Ik trok veel op met mijn oudere broer Fer. Wij twee waren de twee jongsten van het gezin. Het was altijd gezellig in Heerlen. Na de mis op zondag, als het mooi weer was, werden de stoelen buiten gezet langs de straatkant. Heerlen was een klein gezellig dorp. Het was in de keuken altijd gezellig. Ik ging met Corrie, de dochter van oom Fer, nu Cara van Wersch, samen mee naar school in Heerlen. Nadat mijn ouders overleden waren, werd ik als wees naar het zusterinternaat in Eijsden, naar de Ursulinen gestuurd. Ik was 12. Daar moest ik enkele jaren blijven. Mijn nichtje Marianne was daar al eerder geweest. In het internaat zaten ook Engelse en Ierse meisjes. Die spraken niet met elkaar. Engeland heeft zoveel kwaad gedaan in Ierland. Ik sprak er wel mee, zij zaten bij het eten aan één tafel. Op school kreeg ik lessen in Frans, Engels, muziek en ik koos natuurlijk voor de piano.
Truus trouwde toen zij 19 jaar was. Haar man was negen jaar ouder. Hij had een goede baan, was ingenieur in Duitsland. Hij leidde in Dahlbach een walswerkfabriek.
In die tijd was er geen huis te krijgen. Toen kreeg hij een huis van zijn bedrijf. In 1944 kwam er een Poolse vrouw met een baby aan haar deur. Of zij voor één nacht mocht blijven. Het werden er meer. Truus was vreselijk bang dat de Duitsers haar zouden pakken. Zij zei dat zij het leven in gevaar had gebracht van haar man en zoon. Want de Duitsers hadden hen wel kunnen doodschieten. Op een dag werd er dringend aangebeld. Truus kreeg hartkloppingen en viel flauw. Zo bang was zij.
Gelukkig gebeurde er niets en de Poolse Maja met haar kind Hedwig emigreerden naar Canada.
Truus vertelde nog een verhaal: In de oorlog waren er Russische krijgsgevangen werkzaam op de fabriek die zij extra eten gaf. Hiervoor moest zij bij de Gestapo komen die haar onverrichter zaken weer naar huis terugstuurde.
Haar man Aloys (Alois) overleed tijdens auto ongeluk omdat zijn chauffeur een verkeersfout maakte.
Uit dit huwelijk werd één kind geboren.
Erfenis 1946
Bakkerij Van de Werff in Waspik
Op 25 maart 1946 overleed in Raamsdonk de bakker en bakkerszoon Wilhelmus van de Werff die op op 4 december 1878 in Waspik geboren was. Hij was 67 jaar oud, zonder beroep en was nooit getrouwd geweest. Daardoor waren er geen rechtstreekse erfgenamen. Zelfs niet bij zijn broers en zussen. Die leefden niet meer en hun kinderen ook niet.
Naast Willem kregen de ouders Fransiscus van de Werff en Anna Antonia Papenhoven ook nog
1: Dorothea Petronella van de Werff, overleden in 1937,
2: Johanna Maria van de Werff, overleden in 1935,
3: Petrus Everardus van de Werff, overleden in 1940.
Samen met zijn broer Peter had Willem aan de Benedenkerkstraat 79 in Waspik een bakkerij waarmee zij in november 1934 stopten. Willem was toen 56 jaar. Bij de verkoop kon men onder andere een paard kopen, een broodwagen, een hondenkar met hond, een deegkneedmachine en een uitklapmachine. Het was een groot pand, want toen het in 1980 weer verkocht werd, luidde de advertentietekst: Dubbele woning met bedrijfsruimte op 2.052m2 grond. De benedenverdieping bestond inmiddels uit een winkel, woonkamer, slaapkamer, eetkamer, kelder, keuken, toilet, douche, bedrijfsruimte en garage. De bovenverdieping uit vier slaapkamers.Een ander deel van het gebouw bestond uit een kamer, keuken, toilet, douche en twee slaapkamers. Er werd in de advertentie geen prijs genoemd.
Doordat Willem zonder erfgenamen overleden was, ging zijn erfenis naar de bloedverwanten van vaderskant en bloedverwanten van moederskant. Dat was een behoorlijk aantal, wel 80 mensen. Uiteraard werd van de verdeling een akte voor de notaris opgemaakt. Hierdoor krijg je een mooi overzicht van de familie Van de Werff, hun partners, hun beroepen en hun adressen.
Een van de genoemden in het testament was de inmiddels overleden en weduwe Maria Gerarda Hubertina van de Werff die met August van Wersch, verfwinkelier op de Bongerd in Heerlen, getrouwd was. Haar man was al in 1918 overleden en zij in 1923 waardoor hun vier kinderen erfden. Toen de erfenis in 1947 en 1948 verdeeld werd, kregen de vier kinderen ook hun deel. Omdat een van hun dochters, Gertrude (Truus) van Wersch, in 1929 met de Duitser Aloys Luxenburger getrouwd was en zij daardoor in Duitsland woonden, werd er na de oorlog onderzoek naar hen gedaan. Iedereen die maar het vermoeden van Duitse sympathie tijdens de oorlog had gehad, was verdacht. Dat ging zelfs zover dat hun vermogen in 1945 onder beheer werd gesteld van het Nederlandsch Beheersinstituut. Zij konden daardoor niet vrijelijk beschikken over hun geld. En nu er een erfenis aankwam wilde het Beheersinstituut ook dat weten. Zij vroegen de akte bij de notaris op en deden dat in het dossier. Zodoende is bekend hoe die erfenis eruit zag en hoe de verdeling was.
Willem van de Werff had al eerder, in 1942, een testament gemaakt waarin hij onder andere had laten opnemen dat de Barthomomeuskerk van Waspik ƒ1.000 kreeg waarvoor zij jaarlijks een jaargetijde moest houden voor hem, zijn ouders, zijn broer en zussen.
Ook had hij in 1946, een week voor zijn overlijden laten opnemen dat het Sint Adrianus gesticht in Raamsdonk zijn meubelen kreeg, bestaand uit twee kasten, acht stoelen, een ledikant, twee tafels, een pendule, drie dekens en zijn kleren. Het Sint Adrianus Gesticht was in die tijd naast een lagere school ook een bejaardenhuis. Het was eigendom van de zusters van Liefde uit Tilburg. Willem verbleef hier de laatste jaren van zijn leven.
De notaris die de erfenis afhandelde keerde in het geval van Gertrude van Wersch in november 1947 ƒ 255,41 aan het Nederlandsch Beheersinstituut uit en in september 1948 werd er nog een bedrag van ƒ 54,66 op hun rekening gestort. Totaal zou Gertrude ƒ 310,07 gestort moeten krijgen.
De nalatenschap van Willem van de Werff was ongeveer ƒ 27.000 groot, dat zou nu circa € 11.150 geweest zijn. Een groot bedrag voor 1947.
Wat een verschil met zijn vader die in 1907 nog ƒ 1.500 van Catharina Smeur moest lenen.
Om het bedrag te ontvangen, moest Gertrude een verzoek tot ontvijanding inleveren, een verzoek waardoor zij weer kon beschikken over haar geld. Er was immers niets aan de hand geweest. Het Beheersinstituut had dat verzoek niet gekregen waardoor pas op 1 januari 1950 het bedrag van ƒ 225,25 aan haar werd overgemaakt.
Truus van Wersch overleed in 2012, 103 jaar oud. Haar man was al in 1953 door een auto-ongeluk overleden.
2009
Heerlen, De Heerlense Truus Lüxenburger hoopt woensdag 18 november haar honderdste verjaardag te vieren. Ongetwijfeld zal zij die dag het stralende middelpunt zijn in het appartementencomplex waar zij al enkele decennia woont, namelijk Op de Nobel 112 in het centrum van de stad, op de plek waar vroeger het Limburgs Dagblad was gevestigd.
Truus Lüxenburger die als dochter van het kinderrijke gezin van August van Wersch op de Bongerd ter wereld kwam is ondanks haar hoge leeftijd nog redelijk ter been. Met behulp van een rollator doet zij nog zelfstandig boodschappen. Als 12-jarig meisje werd zij wees, waardoor ze opgevoed werd door de zusters Ursulinen in Eijsden. Op haar achttiende leerde zij Aloïs Lüxenburger, een Duitse ingenieur, kennen met wie zij zich na hun huwelijk vestigt in Dahlbruch bij Siegen. Daar werd ook zoon Hans geboren. Toen Trees 38 jaar was kwam haar man bij een verkeersongeluk om het leven.
Nadat de zoon in het huwelijksbootje was gestapt besloot zij terug te keren naar Heerlen. De hernieuwde kennismaking met vriendinnen van vroeger deed haar goed, maar ook moest zij weer een zware slag incasseren toen haar enige zoon kwam te overlijden. Toch hebben de positieve kanten van het leven ook daarna haar volle interesse behouden
Twee kleindochters en een schare neven en nichten zullen het eeuwfeest van Truus Lüxenburger op 18 november vanaf drie uur ’s middags in haar appartement meevieren.
De Trompetter
Klik hier voor Truus van Wersch in de Heerlense Tak.