De passie van Wiel van Wersch

Wiel van Wersch: muziek gaat boven alles.

Vaals –  Hobby’s zijn er zoveel als mensen. Van postzegels verzamelen tot paragliding en van bungee-jumpen tot kanaries fokken. Wat ooit begon als een onschuldige liefhebberij kan uitgroeien tot een ware passie. Vandaag deel 11 van de serie: De Passie.

Wiel van Wersch (64) houdt van de natuur. Hij deinst er niet voor terug om ’s morgens in alle vroegte de wandelschoenen aan te trekken en een flinke tocht te maken in de bosrijke omgeving van Vaals tot Kelmis. Wiel van Wersch is ook vogelliefhebber. In de tuin van zijn huis Aan de Twijnerij in Vaals geven kanaries, putters, Mexicaanse vinken en bastaards van zonsopgang tot zonsondergang hun schitterende concert.

Maar voor alles is Wiel van Wersch muziekliefhebber. Hij heeft een geweldige collectie aan oude LP’s en muziekcassettes, CD’s en sinds kort DVD’s.
Wiel van Wersch heeft platen van Jim Reeves, Elvis Presley, Roy Orbinson en de eerste succesnummers van de Beatles. Hij draait regelmatig Duitse volksmuziek en schlagers. Hij kan ook genieten van volkszangers en -zangeressen als Frans Bauer, Marianne Weber, Koos Alberts, Johnny Jordaan en Willy Alberti. Bovendien is hij een grote fan van André Rieu.

,,Als het goed klinkt, als het leuk gebracht wordt, kan ik alle muziekstromingen waarderen. En dan interesseert het me niet wat anderen ervan denken. Alleen de muziek die de jeugd tegenwoordig draait, met die oorverdovend dreunende bassen, kan ik niet echt waarderen. Maar ook hier geldt, ieder zijn meug.”
Het grootste deel van de muziekcollectie van Wiel van Wersch bestaat echter uit operamuziek en Russische koormuziek. Een groot deel van de verzameling heeft hij opgeslagen in de kelder, de rest staat in kasten en kastjes in de huiskamer.

Zijn lievelingscomponist is Giuseppe Verdi, maar ook de muziek van Gaetano Donizetti, Giacomo Puccini, Vincenzo Bellini, Georges Bizet, Wolfgang Amadeus Mozart, om er maar een paar te noemen kan zijn goedkeuring wegdragen. Wiel van Wersch kan helemaal wegdromen bij zijn lievelingsmuziek. Vaak met een koptelefoon op, zodat zijn buren niet hoeven ‘mee te genieten’. ,,Maar als de buren niet thuis zijn, wil ik de knoppen wel eens opendraaien.”

Wegdromen doet Wiel van Wersch in tweeërlei opzicht. Genieten van de aria’s vertolkt door bekende tenoren en bassen als Placido Domingo, José Carreras, Luciano Pavarotti, Mario Lanza, Enrico Caruso, Boris Christoff. Genieten ook van de typisch Russische bassen van bijvoorbeeld het Don Kozakkenkoor. En denken aan de kans die hij wellicht heeft misgelopen om zelf furore te maken op de concertpodia. Hij zingt nu als bas in het Vaalser Mannenkoor Cecilia, maar insiders hebben hem altijd verzekerd dat er best wel eens een carrière als professioneel zanger voor hem was weggelegd. Een van hen was Harrie Thiessen, bekend dirigent, die de jonge Wiel van Wersch aanraadde zangles te gaan nemen. ,,Maar daar was geen geld voor. Mijn vader werkte bij de Heidemij en dat was geen vetpot. Ik had nog twee zusjes en een dure studie aan een muziekschool zat er dus niet in. Was ik tien jaar later geboren dan was er misschien iets te regelen geweest via studietoelagen.”

En dus ging de jonge Wiel naar de mijn. Daar hield hij het twee jaar vol, om vervolgens dertig jaar op de steiger te gaan staan als metselaar. ,,En daar werd gezongen van het begin van de dag tot het einde. Zo’n beetje zoals Herman van Veen dat bezingt in dat liedje over Hilversum 3. De ene aria na de andere schalde over de bouw. Prachtig was dat. Er zijn heel veel mooie instrumenten, maar het mooiste is toch de menselijke stem.”

Toch ging Wiel van Wersch nog even naar de muziekschool in Heerlen. Maar meer dan het verfijnen van zijn stem zat er niet meer in. Hij was op dat moment al rond de veertig.

En dus bleef het voor Wiel van Wersch bij het zingen in het koor, het bezoeken van concerten en opera’s in de buurt en het verzamelen en afluisteren van zijn muziekdragers. Vaak alleen, maar af en toe ook met vrienden. ,,We hebben een kaartclubje. Als die mannen – vrouwen laten we niet toe, want die kwebbelen toch maar aan een stuk door – hier een kaartje komen leggen wordt steeds muziek gedraaid. En natuurlijk wordt er meegezongen. Als ik in de tuin aan het werken ben, heb ik steeds de koptelefoon op. Tot op een afstand van honderd meter van mijn huis kan ik op die manier luisteren. Muziek is voor mij alles.”

Wiel van Wersch heeft geen idee wat zijn muziekcollectie precies waard is. ,,Ik schat zo tussen de tien en vijftienduizend euro. Het kan ook meer zijn. Ik heb er eigenlijk nooit bij stil gestaan. Tot een man van de verzekering me er op attent maakte dat ik toch iets waardevols in mijn bezit heb. Ik heb meteen de premie laten aanpassen.”

bron: Limburgs Dagblad, dinsdag 31 mei 2005