Over de eerste jaren van Alexander Knoopen als een geëchte Van Weersch is weinig bekend. Zijn moeder, Anna Knoopen, kreeg hem in 1891 toen zij ongehuwd dienstmeisje was. Vandaar de achternaam. Zij was 19 jaar. Zeven jaar later trouwde zij met Joannes Hubertus Michael van Weersch, roepnaam Hubert, uit Berg en Terblijt en 27 jaar. Door vergissingen van ambtenaren werd hij ook wel Michiel van Weers genoemd.
Michiel (dus eigenlijk Hubert) was op 4 augustus 1883 van Bemelen naar Berg en Terblijt gegaan, hij was 19 jaar, waar hij als dienstknecht ging werken bij het gezin van Jan Hendrik Bemelmans (* 1809) die landbouwer was aan de Steenweg 2 in Berg. Deze Jan had zes kinderen. Michiel was een van de drie knechten. Het jaar daarop werd hij uitgeloot voor de Nationale Militie: hij hoefde niet in dienst.
In 1898 kwam Anna Knoopen vanuit Geulle naar Berg waar zij met Michiel trouwde. Zoals destijds gebruikelijk was zou het huwelijk in Geulle moeten plaats vinden: altijd in de plaats waar de bruid woonde. En normaal had een bruidspaar in die tijd vier huwelijksgetuigen. Meestal familie of vrienden. Dit echtpaar had er ook vier, alleen waren het geen bekenden van het echtpaar op één na. Dat was een bekende van de bruid: Joannes Wolfs, 58 jaar en zadelmaker. Hij was de schoonvader van Piet, de broer van Michiel. De ambtenaar schreef dat Wolfs een bekende van de bruid was. Het is niet echt vreemd dat niemand van de directe familie wederzijds getuigen was omdat de bruid al een zoon van zeven jaar had zonder bekende vader. Haar ouders waren wel aanwezig bij haar trouwen. Michiel was dagloner; zij leefden qua inkomen van dag tot dag.
In de huwelijksakte echtte Michiel de zoon van zijn Anna. De ambtenaar schreef:
De aanstaande echtgenooten verklaren hierbij uitdrukkelijk als hun kind te erkennen dat geboren is in de gemeente Geulle de drie en twintigste juli achttienhonderd een en negentig in het geboorteregister ingeschreven aldaar als kind van de bruid en aan welk kind zijn gegeven de voornaam van Alexander zoo dat dit kind als gewettigd moet worden beschouwd en den geslachtsnaam van den bruidegom zal dragen.
Michiel ondertekende de akte met M. van Weers, de bruid met C. Knoopen. In de jaren daarna was Michiel soms landbouwer, soms dagloner, soms dienstknecht.
Op 11 maart 1898 verhuisde het gezin van Veestraat 22 in Berg en naar nummer 23. De Veestraat in Berg heet tegenwoordig de Valkenburgerstraat. In 1899 werd hier hun zoon Huub geboren.
Op 22 maart 1918 was de oprichting van de Roomsch Katholieke Coöperatieve Verbruikersvereeniging “Ons Belang” te Berg en Terblijt. 82 mannen uit voornamelijk Berg meldden zich bij de notaris om deze vereniging op te richten. Onder hen was ook Michel van Weers, vrachtrijder uit Berg. Ze konden lid van de vereniging worden tegen betaling van 15 cent. Daarvoor kregen ze een boekje waarin hun lidmaatschapsnummer stond en dat tevens een bewijs van lidmaatschap was. Hierin stonden ook de statuten en het huishoudelijk reglement. De vereniging werd voor 30 jaar aangegaan. In 1947 moest beslist worden of ze verder zouden gaan. Wilde je je lidmaatschap opzeggen, dan moest je maar hopen dat je in dat jaar een van de vier was die opzei. Want de opzegging van een vijfde in één jaar werd niet geaccepteerd. Van de netto winst ging 70% terug naar de leden.
Alexander was ondertussen 27 jaar en in mei 1926 met Elisabeth Mullenders uit Kelmis. Zij woonden begin dertiger jaren in de Rue Grande Bruyère in Welkenraedt.
Diefstal
Helaas ging het in 1926 verkeerd met hem, getuige het krantenbericht in La Meuse van 9 november:
Op 21 juni 1926 werd de zeventigjarige boerin Anna Gonder de Beauregard uit Neu-Moresnet overvallen terwijl zij bezig met het melken van de koeien in de stal.
Er kwam een man binnen waarmee zij woorden kreeg. Die ging opeens het huis binnen naar de eerste verdieping waar de slaapkamer van de huurder Leon Wey was. De man brak een kast open en haalde daar een geldkist uit met 590 francs en drie obligaties.
De dief kon echter precies omschreven worden omdat die bevriend was met de broer van Anna Gonder. Het bleek te gaan om de 36-jarige Alexandre Van Wersch (zo schreef de krant dat). Hij was mijnwerker en woonde in La Calamine. Uiteraard ontkende hij de diefstal en zei een alibi te hebben.
Van Wersch werd echter door de rechtbank van Verviers schuldig bevonden aan diefstal met geweld en veroordeeld tot een jaar gevangenis en 500 francs boete. Ook moest hij 2600 francs schadevergoeding aan Anna Gonder betalen en 1200 francs aan Leon Wey. Bij het hoger beroep werd hij veroordeeld tot een gevangenisstraf van 1 tot 3 jaar en 500 francs boete. De schadevergoeding aan Anna Gonder werd 5000 francs en die aan Leon Wey bleef gelijk: 1200 francs.
Caféhouder
Begin 1931 gingen zij naar Kanne (B) waar gastarbeiders bezig waren met het graven van het Albertkanaal. Ook Alexander vond hier een baan waarbij hij door een ongeluk zwaar verwond werd, zoals je in het artikel kunt lezen.
In dit artikel werd over de 50-jarige Alexander gesproken terwijl hij 40 was.
Op 31 augustus 1934 lieten Alexander en Elisabeth zich inschrijven in Maastricht. Daar opende hij op 15 september 1934 in de Brusselschestraat 23 in Maastricht een café.
Volgens het bevolkingsregister van Maastricht was hij decorschilder / caféhouder. Op 13 april 1935 ging hij met zijn vrouw Elisabeth Mullender, geboren Gemmenich 2 januari 1899, terug naar Kanne naar de Brugstraat 12. Kanne ligt iets onder chateau Neercanne tegen de grens in België aan de Jeker.
Het café in Maastricht werd daarna overgenomen door Brammertz waarna er in 1936 een delicatessenzaak in kwam van Antonius Nijst die al op nummer 22 zat. Enkele maanden later werd het weer een café, nu van Wubbels. Dat was niet lang want in april 1937 was het een sigarenmagazijn van Peter Maris. Ook dat was niet lang: in november 1937 was het weer een café. In ieder geval wisselde het in korte tijd vele malen van eigenaar of uitbater.
In 1935 begon Alexander een café-winkel in Kanne dat zo’n 80 jaar later ’t Brökske genoemd zou worden. Tegenwoordig is het weer woonhuis. Vroeger lag het huis aan het Jekerbrugje (vandaar de naam) dat in de jaren ’60 van de vorige eeuw afgebroken werd. Het nieuwe brugje ligt nu iets verder. Tegenwoordig staat het huis in de Sint-Hubertusstraat in Kanne. Deze straat grenst aan de Brugstraat. (bron: Heemkunde Kanne).
In maart 1938 vertrok het echtpaar naar Lanaken. Waarschijnlijk bleven zij daar wonen want toen zijn stiefvader Michiel van Weers in 1953 overleed, werd in de krant diens overlijdensadvertentie gezet. Bovenaan de namen van de kinderen stond echter: Lanaken: Jan van Weers-Mullenders. Het is onbekend waarom hij die naam gebruikte. Die naam komt namelijk niet voor in zijn geboorteakte. Kan ook een fout van de krant zijn geweest.
Klik hier voor Alexander van Weersch in de Wijlrese Tak.