Genealogische website Warsage

frans van weers

1969: De Ideeëncommissie in vergadering op het NAM-kantoor in Assen. Van links naar rechts: B. Richters, J. Uleman, F. van Weers, G. Stroeve en S. Bousema.

bron: Nammogram, maart 1969

frans van Weers

1969: Het nieuwe Afdelingsbestuur van de OSV Ontspanningsvereniging van de NAM in Schoonebeek: van links naar rechts: H. Jeuring, H. Duijff, J. Harmsen, voorzitter F. van Weers, J. Brandenberg, M. Meier en M. van Scherpenzeel.

Ivonne Prevoo, de vrouw van Frans van Weers, was voorzitser, zoals dat toen zo genoemd werd, van de kegelclub Vrij en Blij, van de NAM.

bron: Nammogram, maart 1969

van de Ontspanningsvereniging

1967

frans van weers

De toneelclub van de  ontspanningsvereniging van de NAM (= de Nederlandse Aardolie Maatschappij) in Schoonebeek, zoals toen de personeelsverenigingen genoemd werden. Zij voerde in 1967 het toneelstuk De vrouwen krijgen hun zin op. De rol van oude pastoor was toegewezen aan Frans van Weers. Hij was toen al vele jaren terug uit Qatar.

1955

frans-1955 In de tuinen van de steenrijke Sheik

Jongeman uit Geulhem op schiereiland in de Perzische Golf

Frans van Weers en Yvonne Prevoo gaan trouwen
(van onze verslaggeefster)

 

GEULHEM 25 Aug.  Frans van Weers, een bruinverbrande, 22 jarige jongeman uit Geulhem, dat tot de gemeente Berg-Terblijt behoort, vertelt over Qatar als lag dat net zo dicht bij als Vilt of Houthem.
Maar als ge hem vraagt waar dat schiereiland Qatar eigenlijk precies ligt, dan zegt de jongen uit Geulhem achteloos: `O, ergens in de Perzische Golf!`. Frans van Weers is daar een maand of vijf geweest in dienst van de Bataafse Petroleum Maatschappij, waar hij de functie van boormeester heeft. In Maart van dit jaar vertrok hij en op 19 Aug. was hij weer thuis.  Maar niet voor lang. Want in September waarschijnlijk rond het midden van de maand, vertrekt hij voor drie jaar naar Indonesië.

 

Voor die tijd wacht hem nog een allergewichtigste taak! Trouwen! Reeds voordat hij haar Qatár vertrok, trouwde hij voor de wet met de 22-jarige Yvonne Prevoo uit Margraten. De volgende week Donderdag, 1 Sept., om 10 uur ’s ochtends wordt in de parochiekerk van Margraten het kerkelijk huwelijk voltrokken. Het wordt een dubbele bruiloft, want ook een zusje van Yvonne geeft op die dag haar ja woord.

 

Na zijn H.B.S. tijd volgde Frans van Weers de M.T.S. in Heerlen, ging in dienst en kwam daarna terecht bij de B.P.M., en wel bij de boortechnische dienst. Hij was zes maanden leerling, volgde, daarna vijf maanden de theoretische opleiding in Schonebeek en was klaar om de wereld in te gaan. Hetgeen bij de B.P.M. dan ook in de letterlijke zin van het woord gebeurt. Frans  ging naar Qatar, waar de B.P.M. bezig was met haar eerste boring. Niet op Qatar zelf, want deze maatschappij heeft de concessie voor boringen in de wateren rondom Qatar. Acht dagen werken, vier dagen vrij, acht dagen werken, vier dagen vrij enzovoort. Dat was de leuze. In die verlofperioden heeft van Weers iets leren kennen van dit zelfstandige Sheikdom, dat belastingplichtig is aan Saoudie-Arabië. Er groeit practisch geen boom en geen struik. En in de tuinen van de steenrijke Sheik van Qatar kunnen de B.P.M.-ers tijdens hun verlofdagen een kijkje nemen. Ofwel zij gaan naar een der Arabische markten, in de hoofdstad Dona.

 

Te warm
Veel ontspanning is er niet. Maar daar heb je ook geen behoefte aan, zegt Frans, want een flink deel van je verlofdagen, breng je er luierend door. Toen hij weg ging was er op Qatar een temperatuur van 47 graden Celsius, In de winter kan men er zich prachtig vermaken met zwemmen en tennissen en zelfs met voetballen, op een steenvrij gemaakt stuk woestijngrond. Maar in de zomer is het overal te warm voor.

 

Een ander vermaak was de haaienvangst. Een paar keer is het Frans en zijn collega’s gelukt een haai van vier á vijf meter aan boord te hijsen. Hij woonde er met twee andere mannen-zonder-vrouw in een zeer gerieflijke, door de B.P.M. gebouwde woning. De maaltijden werden door de maatschappij centraal verzorgd. Bij het werken hadden zij assistentie van koelies. Maar de meesten van deze koelies weten niet wat een hamer of een bout is en zelfs niet wat links en rechts is. De “intermedians”-koks, chauffeurs, machinisten enz. –  zijn mensen uit India.

 

De meeste souvenirs die de Geulhemse jongeman uit Qatar heeft meegebracht zijn ivoren voorwerpen die daar heel veel gemakkelijker te betalen zijn dan in ons eigen land. De levensmiddelen zijn er duur. Maar een pakje sigaretten –goeie Amerikaanse als Lucky Strike en Camel – kost slechts 48 Nederlandse centen. Champagne kost er tien gulden per fles en ook nylon is er goedkoop. Dat komt omdat Qatar een vrije haven is, waar alles rechtstreeks uit Amerika zonder invoerrechten mag worden ingevoerd.

 

Nu gaat Frans van Weers dan naar Indonesië. Zijn visum hiervoor is al een jaar geleden aangevraagd. Zijn jonge vrouw mag hem pas over een maanden of vijf volgen. Het kan Frans niet bijster veel schelen op welk stukje van de wereld het lot hem neerzet. Hij houdt van zijn werk bij de B.P.M. , omdat het hem een grote verantwoordelijkheid heeft en omdat allicht ook de financiële kant hem toelokt. En of het nou Venezuela of Arabië of Indonesië is, de wereld is overal mooi, zegt deze jongen uit Geulhem.

bron: Limburgsch Dagblad 26 Augustus 1955

Klik hier voor Frans van Weers in de Losse Takken Herwartz.

error: