Genealogische website Warsage

Ad van Wersch

Ad van Wersch

2020

ad van werschSinterklaas Ad neemt na 33 jaar afscheid.

2018

veldkruisOp vrijdag 23 november 2018 werd een oud veldkruis aan de Eijkenderweg in Hellebroek ingezegend. Enkele dagen daarvoor was het hier geplaatst.

Nieuw is het kruis zeker niet, zo vertelde Ad van Wersch die het kruis heeft geschonken. Tachtig jaar geleden stond dit het kruis op het graf van zijn overgrootmoeder in Nijswiller. Samen met zijn grootmoeder verzorgde hij regelmatig het onderhoud aan het kruis, totdat het graf veertig jaar geleden werd geruimd en hij het kruis in zijn tuin plaatste. Vanwege verhuizing naar een appartement zocht hij een nieuwe bestemming ervoor en kwam uiteindelijk bij de Werkgroep Kruisen en Kapellen Nuth terecht.

De stoet werd opgewacht door de Schola die (met de aanwezigen) enkele liederen ten gehore bracht. Ad van Wersch en zijn partner Emile Berger onthulden het kruis waarna het werd ingezegend door pastoor Geilen.

Dit kruis is bijzonder want Christus heeft het gezicht gekeerd naar de andere zijde dan men gewoonlijk op een kruis ziet. Op het tekstbordje, gemaakt door Jozef Collaris, staat: “Daag of nachte, ich staon hie op dich te wachte”.

Ad vertelt
Bij de onthulling van dit kruis ben ik gevraagd om iets over de geschiedenis te vertellen. Het verhaal speelt zich af in een dorpje in de buurt van Vaals.
Tachtig  jaar geleden was mijn oma hoogzwanger van mijn moeder en haar moeder lag op sterven. Een paar dagen voor de geboorte van mijn moeder stierf haar oma. Ze heeft haar kleindochter niet meer gezien!

Leed en geluk liepen weer hand in hand. Ze werd begraven onder het kruis dat nu voor ons staat. Het stond toen al op een bestaand graf, waarschijnlijk van haar ouders of grootouders, ik weet het niet meer. Maar ik herinner me wel nog de rozenstruik die er elk jaar bloeide. Rode rozen, ze roken niet!

Oma en ik hadden een band, we begrepen elkaar! Generaties die elkaar uitdaagden! Ieder najaar stond ze weer voor me met het blikje zilverbrons, Jezus moest weer geschilderd worden. Ze vond dat ik dat beter deed dan zij. Als je zo jong bent geloof je dat. Inderdaad: Onze Lieve Heer zag prachtig uit, ik deed dat heel secuur maar had tot na Allerzielen zilveren handjes.

Ik herinner me nog dat op Allerzielen de graven gezegend werden, ik stond daar dan met oma: soms in onze hemdsmouwen, soms waren de graven wit en de ijspegels hingen aan de daken. En altijd met tranen in de ogen. Het moeten missen is moeilijk!

Maar oma werd ouder en ik werd ouder. In 1978 werd het het graf na veertig jaar geruimd want er was te weinig plaats op het kerkhof. Het kruis werd mee naar huis genomen en stond voorlopig in de oude varkensstal.

Ik leerde mijn man kennen. Toen dat wat langer duurde wilde ik hem aan oma voorstellen. Ik weet het nog zo goed, het was op een zondag, want oma droeg een witte jasschort. Door de week was dat altijd een bonte.

Na korte tijd  besloten we samen te gaan wonen in Maastricht. Oma vroeg of we het kruis wilden hebben. Ja natuurlijk, mijn zilverbrons zat er nog op. Het stond toen in onze gang! En nu heb ik begrepen dat dit een bijzonder kruis is met een verkeerde Lieve Heer. Niet dat Onze Lieve Heer ooit verkeerd kan zijn maar het betekent dat Jezus naar de andere kant kijkt. Komt niet vaak voor! Kijk straks maar eens goed!

In 1983 stierf mijn oma, Zij had het weer eens goed gezien: twee mannen die de rest van hun leven bij elkaar willen blijven en een verkeerde Lieve Heer gaan goed samen!

Kort daarna zijn we verhuisd: een huis met een tuin en dus plaats voor het kruis. Jezus keek naar ons en wij naar naar Hem! Maar na 22 jaar werd weer verhuisd, een appartement nu. Dus geen plaats meer voor ons kruis! Eerst de gemeente gevraagd, ze dachten het te kunnen plaatsen. Maar toen er na jaren nog steeds niks mee gebeurd was hebben we de Werkgroep Kruisen en Kapellen Nuth gevraagd of het iets voor hun was. Ja dus! Alles kwam in een stroomversnelling, zelfs een plaats werd bepaald. Mijn oude kruis met gezilverbronsd corpus en deuken werd opgeknapt. Gezandstraald, geen zilverbrons maar goud, een nieuwe voet.

Ik zag laatst een foto hoe het er nu uitziet: schitterend, bijna onherkenbaar, met zoveel liefde, zoveel respect bejegend. Wij zijn daar dankbaar voor.

Tachtig jaar geleden stierf mijn overgrootmoeder, veertig jaar geleden werd haar graf geruimd en nu, veertig jaar later staat haar, mijn, ons kruis, in Nuth. Voor mij natuurlijk een herinnering aan mijn voormoeders voor u hopelijk een ijkpunt en lichtpunt.

Wij hopen en bidden dat deze verkeerde lieve Heer over ons allen waakt en ons beschermt. Dat hij naar ons luistert. Met zijn oren, zijn ogen en hart, tot in de eeuwen der eeuwen

Ad van Wersch

2004

Uitreiking Koninklijke Onderscheidingen 29 april 2004 gemeente Nuth

Ad van Wersch, decorandus, was bestuurslid van de Zonnebloem afdeling Nuth-Vaesrade-Wijnandsrade vanaf 1993 en voerde het secretariaat vanaf 1994. Enkele weken geleden heeft hij afscheid genomen als secretaris van deze vereniging.  Bij de Zonnebloem afdeling Nuth, die beschikt over zo’n 110 vrijwilligers, wordt van het bestuur en met name van de secretaris veel inzet verwacht. Bijna dagelijks was hij voor de Zonnebloem in de weer, niet alleen met secretariaatswerkzaamheden, maar ook met de acties die de Zonnebloem organiseert. Aan alle acties verleende hij op enige wijze zijn hulp. Met name De actie Zon in Schoorsteen, de jaarlijkse kerst-in, de boottochten voor zieken en bejaarden, koopdagen voor zieken, de zonnebloemloterij, hebben steeds veel tijd en inzet gekost.

Hij was vice-kringleider van kring Zuid-Limburg III tussen 1983 en 2003. De kring maakt onderdeel uit van de (landelijke) Stichting de Kringen, die tot doel stelt om homoseksuele jongeren opvang te bieden in zogenaamde huiskamergroepen. Betrokkene was gedurende 20 jaren het eerste aanspreekpunt voor jongeren en ouderen die vragen hadden over of geconfronteerd werden met problemen over homoseksualiteit. Hij ving hen op, begeleidde hen in de eerste weken of maanden na hun coming-out en zorgde voor plaatsing in een huiskamergroep. Ook door Thuiszorginstellingen en de politie is hem geregeld gevraagd jongeren op te vangen die met problemen zaten op het gebied van homoseksualiteit.

Van 1986 tot 1996 was hij Lid van de Pastorale Werkgroep Homofilie, later de werkgroep Homoseksualiteit en Geloven: een oecumenisch werkverband van rooms-katholieke en protestante geestelijken en leken, dat zich tot doel stelde de discussie over homoseksualiteit binnen de kerken te bevorderen. In de laatste jaren vervulde de heer van Wersch het penningmeesterschap. Na de opheffing van de werkgroep was hij tezamen met de secretaris belast met de liquidatie van de werkgroep.  Het archief werd overgedragen aan het Sociaal-historisch Centrum te Maastricht en het batig saldi werd aan het Aidsfonds geschonken.

Decorandus was verder lid van de Programmaraad van de Stichting Lokale Omroep Nuth in de jaren 1985 tot 1993. Als raadslid namens de VVD fractie was hij actief van 1998-2000. In die tijd was hij naast het lidmaatschap van raadscommissies ook bestuurslid van de Stichting CAI Nuth (1998-2003) die de centrale antenne-inrichting van de gemeente beheerde. In die jaren werd de privatisering voorbereid en werd de CAI verkocht aan Essent. Van 1979 tot 1983 was hij vrijwilliger bij de Maastrichts Studentenecclesia. Van 1-12-1986 tot 1-12-1990 was hij vrijwillige peuterleider actief bij de Stichting Kinderopvang Nuth. In verband met ziekte heeft hij vele van zijn functies moeten neerleggen. Als amateurtoneelspeler bij toneelvereniging Kunst na Arbeid is hij wel nog actief. De heer Van Wersch was werkzaam als verpleegkundige zwakzinnigenzorg Pepijnklinieken in de jaren 1977 tot 1981.

Voor al zijn verdiensten wordt de heer Adolf Maria Arnold van Wersch benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau.

bron: www.nuth.nl

 

En in  Nuth en omstreken van 5 mei 2004 stond:

Ad van Wersch uit de Burg. Starmansstraat in Nuth zette zich tot voor enkele weken dagelijks in voor de Zonnebloem Nuth-Vaesrade-Wijnandsrade. Tot die dag was hij secretaris van de 110 vrijwilligers tellende afdeling. Ook was hij twintig jaar vice-kringleider van kring Zuid- Limburg van de Stichting de Kringen, die homoseksuele jongeren opvangt in huiskamergroepen. Tien jaar was hij lid van de Pastorale Werkgroep Homofilie. Hij zat van 1985 tot 1993 in de programmaraad van de Stichting Lokale Omroep Nuth, was van 1998 tot 2000 raadslid voor de VVD en zat in de stichting cai, die de centrale antenne-inrichting van de gemeente beheerde. Daarnaast was hij vrijwilliger bij de Maastrichts Studentenecclesia en vier jaar vrijwillig peuterleider bij de Stichting Kinderopvang Nuth. Als amateur-acteur staat hij regelmatig met toneelvereniging Kunst na Arbeid op de planken.

1990

ad van wersch
Limburgs Dagblad 11 mei 1990, foto: Christa Halbesma

In 1990 stond er in het Limburgs Dagblad een interview met Emile Berger (links op de foto), partner van Ad van Wersch, (rechts op de foto). Het interview begon met:

Homo-zijn nu zwaarder dan tien jaar geleden.
“De kerk en homosexualiteit: een gevoelig thema. Ongeveer 10 procent van het aantal priesters koestert homofiele neigingen. Maar voor bisschop Gijsen bestaan wij homoseksuelen niet. Hij negeert ons. Onze aanwezigheid is echter een feit. En daar heeft de kerk maar rekening mee te houden.”

Gespierde taal van Emile Berger, van de Pastorale Werkgroep Homofilie en hoofd juridische zaken van de gemeente Nuth. Deze Limburgse werkgroep, waarin dominees, priesters, homo’s en heteroseksuelen zitten, bestaat deze maand tien jaar.

Klik hier voor Ad van Wersch in de Kerkraadse Tak.

error: